Henryk Firlej (arcybiskup gnieźnieński)

Henryk Firlej
Prymas Polski
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce urodzenia

1574
Balice

Data i miejsce śmierci

25 lutego 1626
Skierniewice

Miejsce pochówku

bazylika katedralna Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Mikołaja w Łowiczu

Arcybiskup gnieźnieński, Prymas Polski
Okres sprawowania

1624–1626

Biskup płocki
Okres sprawowania

1617–1624

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

1598

Nominacja biskupia

30 maja 1616

Sakra biskupia

brak danych

Henryk Firlej z Dąbrowicy herbu Lewart (ur. 1574 roku w Balicach, zm. 25 lutego 1626 roku w Skierniewicach) – arcybiskup gnieźnieński i prymas Polski w latach 16241626, podkanclerzy koronny w latach 16131618, referendarz wielki koronny w 1605 roku, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 16071617[1] oraz biskup płocki w latach 16171624, prepozyt komendatoryjny miechowski w 1612 roku, scholastyk krakowski w 1594 roku, sekretarz królewski w 1596 roku[2], kanonik sandomierski do 1614 roku[3].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn marszałka wielkiego koronnego Jana Firleja i Barbary Mniszech herbu własnego. Ochrzczony w młodości jako kalwinista. Po śmierci ojca matka i bracia wychowali go na katolika. Brat przyrodni podskarbiego Jana Firleja, Mikołaja, Piotra i Andrzeja.

Studiował początkowo w Ingolstadzie i Grazu u jezuitów, później w Padwie i Rzymie[4]. W Rzymie wszedł do familii papieża Klemensa VIII, został jego pokojowcem, prałatem domowym, referendarzem obojga sygnatur, protonotariuszem apostolskim i hrabią rzymskim. W Rzymie w 1595 roku przyjął święcenia subdiakonatu. W 1596 roku wrócił do Polski z nuncjuszem papieskim i z polecenia papieża trafił do kancelarii koronnej. W 1598 roku przyjął święcenia prezbiteratu[2]. W czasie Rokoszu Zebrzydowskiego w 1606 roku wspierał króla[5]. 7 października 1606 roku podpisał ugodę pod Janowcem[6].

Pomiędzy latami 1617–1624 z jego inicjatywy wybudowano wczesnobarokowy pałac biskupów płockich w Broku nad Bugiem[7]. W 1625 rozpoczął przebudowę w stylu barokowym kolegiaty łowickiej. Wzniósł kościół w Ciernicach oraz jedną z kaplic przy kościele Dominikanów w Lublinie[5].

Karierę zawdzięczał pochodzeniu oraz protekcji króla i papieża, trzeba też zwrócić uwagę na jego wykształcenie i łagodny charakter, a także splendor jakim się otaczał.

Zmarł w 1626 roku w Skierniewicach i pochowany został w kolegiacie łowickiej w cynowym sarkofagu[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Antoni Julian Nowowiejski, Płock : monografia historyczna / napisana podczas wojny wszechświatowej i wydrukowana w roku 1930, Płock [1931], s. 354.
  2. a b Klerycy z ziem polskich, litewskich i pruskich święceni w Rzymie (XVI – pocz. XX w.), opracował Stanisław Jujeczka, Wrocław 2018, s. 51.
  3. Jan Wiśniewski, Katalog prałatów i kanoników sandomierskich od 1186-1926 r. tudzież sesje kapituły sandomierskiej od 1581 do 1866 r., Radom 1928, s. 61.
  4. Władysław Czapliński, Henryk Firlej w: Polski Słownik Biograficzny, t. VI, Kraków 1948, s. 477.
  5. a b Henryk Firlej • Prymas Polski [online], prymaspolski.pl [dostęp 2023-12-22].
  6. Alexander Rembowski, Rokosz Zebrzydowskiego : materyały historyczne poprzedzone przedmową i rozprawą pod tytułem Konfederacya i rokosz w dawnem prawie państwowem polskiem, Warszawa 1893, s. 213.
  7. Piotr Lasek, Nowe spojrzenie na pałac biskupów płockich w Broku, „Biuletyn Historii Sztuki”, 2023 [dostęp 2023-12-21].
  8. Telewizja Polska S.A, Archeolodzy odkryli nieotwierane od setek lat krypty prymasów Polski [ZDJĘCIA] [online], lodz.tvp.pl [dostęp 2024-06-24] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]