Data i miejsce urodzenia |
1856 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Dziedzina sztuki |
Jakub Dinezon (jid. יעקב דינעזאָן; ur. 1856 w Nowych Zagorach, zm. 29 sierpnia 1919 w Warszawie) – polski pisarz żydowskiego pochodzenia, tworzący w języku jidysz.
Urodził się w Nowych Zagorach koło Kowna w rodzinie żydowskiej, jako syn Benjamina. Po ukończeniu szkół był nauczycielem w Mohylewie. Później przeniósł się do Wilna, gdzie związał się z tamtejszym środowiskiem literackim i stawiał pierwsze kroki jako pisarz. Pierwsze swoje teksty publikował na łamach prasy hebrajskojęzycznej. Pierwszą swoją powieść Ba-awon awot (z hebr. Z grzechu ojców) wydał po hebrajsku, jednak została ona skonfiskowana przez cenzurę. Od tego czasu zdecydował się pisać w języku jidysz, aby zdobyć szerszy krąg odbiorców. Pod koniec XIX wieku przeprowadził się do Warszawy. Oprócz twórczości pisarskiej zajmował się także działalnością społeczną i oświatową.
Został pierwszym przewodniczącym Związku Literatów i Dziennikarzy Żydowskich w Warszawie[1].
Zmarł w Warszawie. Jest pochowany w Mauzoleum Trzech Pisarzy w alei głównej cmentarza żydowskiego przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 44)[2][3]. Część jego utworów została wydana pośmiertnie. Pierwsze tłumaczenie na język polski jego najsłynniejszej[4] jidyszowej powieści Ha-ne’ehawim weha-ne’imim oder der Szwartser jingermantszik ukazuje się w odcinkach w magazynie żydowskim „Chidusz" począwszy od numeru 8/2019[5].