Data i miejsce urodzenia |
8 marca 1899 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
20 lutego 1987 |
Zawód | |
Lata aktywności |
1926–1987 |
Odznaczenia | |
|
Jan Ciecierski (ur. 8 marca 1899 w Warszawie, zm. 20 lutego 1987 tamże) – polski aktor teatralny i filmowy.
Urodził się w rodzinie Konstantego i Marii z Widermanów (zm. 1939). Po I wojnie światowej odbył służbę wojskową w 13 pułku ułanów. Ukończył gimnazjum Kulwiecia w Warszawie. Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim do 1924 r., ale przeniósł się do Konserwatorium Warszawskiego, gdzie w 1927 w Oddziale Dramatycznym ukończył studia aktorskie. Na scenie teatralnej zadebiutował 7 września 1926, w filmie w 1938.
W 1939 został zmobilizowany jako porucznik rezerwy, a po kampanii wrześniowej został internowany na Litwie. Po ucieczce z obozu do 1941 grał na scenie Teatru Polskiego w Wilnie. W 1942 przybył do Warszawy, gdzie, wraz z grupą aktorów, do której należała m.in. Danuta Szaflarska, utworzył Teatr Frontowy AK. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu artystycznym, m.in. w pracach Tajnego Teatru Wojskowego i Teatrze Wyobraźni Tadeusza Byrskiego.
Po II wojnie grał w Starym Teatrze w Krakowie i w objazdowym Teatrze Kameralnym TUR. Był wykładowcą Studia Aktorskiego działającego przy Starym Teatrze. Od 1947 był związany z teatrami warszawskimi. W latach 1959–1981 grywał także w Teatrze Telewizji. Związany z Teatrem Polskiego Radia, popularność zdobył jako Józef Matysiak w popularnej powieści radiowej Matysiakowie, w której występował od 15 grudnia 1956.
Autor wspomnień Mistrzowie i koledzy (1979) i Zwyczajne życie aktora (1989).
Był członkiem Kapituły Zasłużonych ZASP-u.
Ojciec malarza Tomasza Ciecierskiego[1] (1945–2024) oraz scenografa i kostiumografa Jana Antoniego Ciecierskiego (ur. 1948).
Zmarł w Warszawie, pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 264-4-24)[2].