Jewgienij Gołowin
| |
 generał
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Jewgienij Aleksandrowicz Gołowin |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
            _-_ribbon_bar.png){kind=small}
| |
Jewgienij Aleksandrowicz Gołowin, ros. Евгений Александрович Головин (ur. 1782, zm. 1858) – rosyjski generał piechoty od 1839, generał-adiutant, generał-gubernator inflancki, estoński i kurlandzki od 1845. W latach 1836–1837 przewodniczył w zastępstwie namiestnika Radzie Stanu Królestwa Kongresowego, w latach 1834–1837 był członkiem Rady Administracyjnej[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Służbę rozpoczął w 1797. W 1805 został ranny w czasie bitwy pod Austerlitz. Brał udział w VII wojnie rosyjsko-tureckiej. Wziął udział w bitwie pod Lützen w 1813. Mianowany generałem-majorem. W 1814 uczestniczył we wzięciu Paryża. Od 1826 generał-adiutant. Uczestnik VIII wojny rosyjsko-tureckiej. Dowodził 26 Dywizją Piechoty Imperium Rosyjskiego w czasie tłumienia powstania listopadowego w 1831. Dowódca Wydzielonego Korpusu Kaukaskiego w latach 1837–1842.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Andrzej Biernat, Ireneusz Ihnatowicz, Vademecum do badań nad historią XIX i XX wieku, Warszawa 2003, s. 574.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- «Словарь русских генералов, участников боевых действий против армии Наполеона Бонапарта в 1812–1815 гг.» // Российский архив. Т.VII – М.: студия «ТРИТЭ» Н.Михалкова, 1996, с. 366–367.
