Pełne imię i nazwisko |
Joachim Jerzy Marx | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
31 sierpnia 1944 | ||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||
Joachim Jerzy Marx (ur. 31 sierpnia 1944 w Gliwicach) – polski piłkarz występujący na pozycji środkowego napastnika lub obrońcy oraz trener piłkarski. Reprezentant Polski, złoty medalista olimpijski 1972 z Monachium.
Urodził się 31 sierpnia 1944 w Gliwicach. Był synem Marii i Georga (Jerzego) Marxa[1]. Piłkarską karierę rozpoczynał w lokalnym klubie Sośnica Gliwice[2]. W 1959 za namową Jerzego Klejnota został zawodnikiem GKS Gliwice[3]. w którym grał w niższych ligach do 1963. W tym samym roku stał się pierwszoligowym zawodnikiem Gwardii Warszawa[4]. W debiutanckim wystepie w I lidze przeciwko drużynie Arkonii Szczecin zdobył bramkę na 2:2 w przedostantiej minucie meczu[5]. Pierwszy mecz przed własną publicznością zagrał przeciwko drużynie Wisły Kraków[5]. W trzecim spotkaniu debiutankiego sezonu zagrał pierwsze derbowe spotkanie przeciwko Legii Warszawa. W spotkaniu strzelił gola na 2:1[6].jednocześnie pracował jako mechanik samochodowy razem z Janem Gawrońskim[7]. Pod koniec września 1963 w meczu przeciwko Pogoni Szczecin zdobywa 2 bramki w 3 minuty. W całym sezonie 1963 zdobył 16 goli zajmując 3 miejsce klasyfikacji strzelców przegrywajac z Lucjanem Brychczym Jerzy m Wilimem i Jóżefem Gałeczką[8].
Jako złoty już medalista IO oraz zawodnik reprezentujący Gwardię Warszawa posiada również epizod w barwach Wisły Kraków, gdzie 8 maja 1966 r. – w ramach obchodów 60-lecia klubu – gościnnie wystąpił w meczu przeciwko MTK Budapeszt wygranym przez Białą Gwiazdę 2:0 (0:0), a swój występ uświetnił bramką otwierającą wynik spotkania[9].
Najlepsze lata klubowej kariery przeżywał jednak na Śląsku, w Ruchu Chorzów, w którym grał w latach 1969–1975, rozgrywając 162 mecze w ekstraklasie i zdobywając 66 bramek. W 1974 i 1975 wywalczył tytuły mistrza Polski z Ruchem, zaś w 1974 Puchar Polski, w którym „Niebiescy” po dwóch golach Marksa pokonali jego były klub Gwardię Warszawa.
Po zakończeniu kariery w Polsce, wyemigrował do Francji, gdzie występował w klubie RC Lens w latach 1975–1979. W swoim debiucie zdobył przeciwko drużynie z Lyonu zdobył hat tricka[10]. Do końca roku strzelił bramkę w każdym z domowych meczów[11]. W pierwszym sezonie zdobył 15 bramek i 1 w Pucharze Francji[12]. Został najlepszym strzelcem zespołu Lens[13]. 9 stycznia 1976 jako pierwszy Polski piłkarz wyjechał do Francji razem z rodziną[14]. Z klubem z Le ns zdobył wicemistrzostwo Ligue 1 w 1977 r. W 131 spotkaniach zdobył 43 gole[15]. Karierę zakończył w 1982 w prowincjonalnym klubie US Nœux-les-Mines[16].
Po zakończeniu kariery zawodniczej założył szkółkę piłkarską w Liévin. Obecnie prowadzi szkołę piłkarską reprezentacji Francji w Lens.
Reprezentacyjną karierę Joachim Marx rozpoczął w 1966, debiutując w meczu z Izraelem (0:0)[17].Zagrał od 46 minuty za Jerzego Sadka[18]. Następnie w 1969 roku wystąpił w 3 spotkaniach reprezentacji przeciwko Bułgarii i Holandii w eliminacjach mistrzostw świata oraz w spotkaniu towarzyskim przeciwko Norwegii[18]. W 1970 roku zagrał w towarzyskim spotkaniu przeciwko reprezentacji Iraku (2-0). W kolejnym wygranym 5-0 meczu przeciwko reprezentacji Danii zdobył klasycznego hat-tricka[19]. Całe spotkania rozegrał także przeciwko drużynom NRD (0-5), Irlandii (2-0) i Albanii (3-0) W reprezentacji rozegrał 23 mecze, w których strzelił 10 goli. Do dorobku tego wpisują się również 4 występy w reprezentacji olimpijskiej i 2. zdobyte w niej bramki. Najlepszy mecz rozegrał w 1970 z Danią w Warszawie, w którym zdobył trzy bramki. W 1972 roku wystąpił w dwóch spotkaniach z Bułgarią. W pierwszym przegranym 1:3 meczu w Starej Zagorze w 23 minucie zastąpił Andrzeja Jarosika[19].W rewanżowym wygranym 3-0 meczu w Warszawie strzelił gola na 3-0[20]. Olimpiadzie w Monachium nie był podstawowym zawodnikiem, wystąpił jedynie w meczach z Danią (1:1) i Ghaną (4:0). W każdym ze spotkań wystąpił jedynie w jednej połowie meczu[20]. Choroba uniemożliwiła mu występ na Mistrzostwach Świata 1974. 9 Października wystąpił od 74 minuty w meczu eliminacji mistrzostw Europy przeciwko Finlandiii zastępując Andrzeja Szarmacha. W 1975 wrócił do kadry. 28 maja zagrał drugą połowę w wyjazdowym spotkaniu przeciwko NRD strzelając gola w 83 minucie[20]. 8 października 1975 na mecz z Węgrami (2 bramki)[20]. Reprezentacyjną karierę zakończył w tym samym roku meczem z Włochami (0:0)[21].
Ruch Chorzów