Kristian Ghedina na stadionie Opel Arena (2016) | |||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
G.S. Fiamme Gialle | ||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
10.12 1988, Val Gardena (19. miejsce – zjazd) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
16.12 1989, Val Gardena (3. miejsce – zjazd) | ||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Kristian Ghedina (ur. 20 listopada 1969 w Pieve di Cadore) – włoski narciarz alpejski, trzykrotny medalista mistrzostw świata.
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawił się w 1987 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Sälen/Hemsedal, gdzie zajął 40. miejsce w gigancie i szóste w zjeździe. Były to jego jedyne starty na imprezach tego cyklu.
W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 10 grudnia 1988 roku w Val Gardena, zajmując 19. miejsce w zjeździe[1]. Pierwsze pucharowe punkty wywalczył 16 grudnia 1989 toku w tej samej miejscowości, kończąc zjazd na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie dwaj Szwajcarzy: Pirmin Zurbriggen i Franz Heinzer. Łącznie 33 razy stawał na podium, odnosząc przy tym trzynaście zwycięstw, jedno w supergigancie i dwanaście w zjeździe. Pierwszy triumf odniósł 3 lutego 1990 roku w Cortinie d’Ampezzo, a ostatni 14 grudnia 2001 roku w Val Gardena. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonach 1996/1997 i 1999/2000, kiedy zajmował czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej, oraz drugie w klasyfikacji zjazdu. Ponadto w sezonie 1994/1995 także był drugi w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 2001/2002 zajął w niej trzecie miejsce.
Na mistrzostwach świata w Saalbach w 1991 roku wywalczył srebrny medal w kombinacji, rozdzielając Austriaków Stephana Eberhartera i Günthera Madera. Srebrny medal zdobył także w zjeździe podczas mistrzostw świata w Sierra Nevada w 1996 roku, gdzie uplasował się między Austriakiem Patrickiem Ortliebem i Lukiem Alphandem z Francji. Ostatni medal zdobył na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Sestriere w 1997 roku, zajmując trzecie miejsce w zjeździe. Lepsi tam byli tylko Bruno Kernen ze Szwajcarii i Norweg Lasse Kjus. Na tych samych mistrzostwach był też siódmy w supergigancie.
W 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, zajmując szóste miejsce w kombinacji i jedenaste w zjeździe. Podczas igrzysk w Lillehammer w 1994 roku jego najlepszym wynikiem było szesnaste miejsce w kombinacji. Następnie zajął szóste miejsce w zjeździe i szesnaste w supergigancie na igrzyskach olimpijskich w Nagano w 1998 roku. Wystartował też w zjeździe na igrzyskach w Salt Lake City w 2002 roku i rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie, zajmując odpowiednio 35. i 23. miejsce.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
26. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Zjazd | 1:50,37 | +1,91 | Patrick Ortlieb |
6. | 11 lutego | 1992 | Albertville | Kombinacja | 14,58 pkt | +24,38 pkt | Josef Polig |
20. | 13 lutego | 1994 | Lillehammer | Zjazd | 1:45,75 | +1,24 | Tommy Moe |
16. | 15 lutego | 1994 | Lillehammer | Kombinacja | 3:17,53 | +5,64 | Lasse Kjus |
DNF2 | 12 lutego | 1998 | Nagano | Kombinacja | 3:08,06 | – | Mario Reiter |
6. | 13 lutego | 1998 | Nagano | Zjazd | 1:50,11 | +0,65 | Jean-Luc Crétier |
16. | 16 lutego | 1998 | Nagano | Supergigant | 1:34,82 | +1,88 | Hermann Maier |
35. | 10 lutego | 2002 | Salt Lake City | Zjazd | 1:39,13 | +3,41 | Fritz Strobl |
23. | 12 lutego | 2006 | Turyn | Zjazd | 1:48,80 | +2,18 | Antoine Dénériaz |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 23 stycznia | 1991 | Saalbach | Supergigant | 1:26,73 | +2,66 | Stephan Eberharter |
2. | 30 stycznia | 1991 | Saalbach | Kombinacja | 16,28 pkt | +10,13 pkt | Stephan Eberharter |
13. | 11 lutego | 1993 | Morioka | Zjazd | 1:32,06 | +1,76 | Urs Lehmann |
14. | 13 lutego | 1996 | Sierra Nevada | Supergigant | 1:21,80 | +1,06 | Atle Skårdal |
2. | 17 lutego | 1996 | Sierra Nevada | Zjazd | 2:00,17 | +0,27 | Patrick Ortlieb |
7. | 3 lutego | 1997 | Sestriere | Supergigant | 1:29,68 | +0,64 | Atle Skårdal |
3. | 8 lutego | 1997 | Sestriere | Zjazd | 1:51,11 | +0,35 | Bruno Kernen |
10. | 2 lutego | 1999 | Vail/Beaver Creek | Supergigant | 1:14,53 | +1,10 | Hermann Maier Lasse Kjus |
9. | 6 lutego | 1999 | Vail/Beaver Creek | Zjazd | 1:40,60 | +2,19 | Hermann Maier |
12. | 9 lutego | 1999 | Vail/Beaver Creek | Kombinacja | 2:43,09 | +5,67 | Kjetil André Aamodt |
23. | 31 stycznia | 2001 | St. Anton | Supergigant | 1:21,46 | +2,23 | Daron Rahlves |
DNS1 | 7 lutego | 2001 | St. Anton | Zjazd | 1:38,74 | – | Hannes Trinkl |
11. | 8 lutego | 2003 | Sankt Moritz | Zjazd | 1:43,54 | +1,68 | Michael Walchhofer |
46. | 29 stycznia | 2005 | Bormio | Supergigant | 1:27,55 | +5,69 | Bode Miller |
15. | 5 lutego | 2005 | Bormio | Zjazd | 1:56,22 | +1,64 | Bode Miller |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurencja | Czas biegu | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
40. | 22 marca | 1987 | Sälen | Gigant | 2:31,70 | +6,27 | Thomas Wolf |
6. | 26 marca | 1987 | Hemsedal | Zjazd | 1:25,72 | +0,20 | Urs Lehmann |