![]() | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja |
dwupłat konstrukcji drewnianej kryty sklejką, podwozie klasyczne, stałe |
Załoga |
2 |
Historia | |
Data oblotu | |
Wycofanie ze służby | |
Liczba egz. |
144 |
Dane techniczne | |
Napęd |
1× silnik rzędowy Austro-Daimler lub Benz Bz-IVa |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
11,20 m |
Długość |
7,22 m |
Wysokość |
3,00 m |
Powierzchnia nośna |
27,63 m² |
Masa | |
Własna |
800 kg |
Użyteczna |
325 kg |
Startowa |
1125 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
165 km/h |
Prędkość wznoszenia |
3,92 m/s |
Pułap |
4600 m |
Zasięg |
900 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1× karabin maszynowy Schwarzlose wz. 07/12 kal. 8 mm stanowisku obserwatora do 90 kg bomb | |
Użytkownicy | |
Austro-Węgry, Polska, Ukraina, Węgry |
Lloyd C.V – austro-węgierski samolot rozpoznawczy. Wszedł do służby w 1917 roku.
Samolot stanowił rozwinięcie poprzednio opracowanych konstrukcji w zakładach Lloyd. Aby poprawić osiągi zastosowano mocniejszy silnik, zmniejszono wymiary oraz poprawiono aerodynamikę poprzez przekonstruowanie płatów, usterzenia oraz zastosowanie kołpaku śmigła. Cała powierzchnia maszyny, poza sterami i lotkami, była kryta sklejką, dlatego też lotnicy i personel naziemny nadali mu nieoficjalną nazwę Fornir. Macierzyste zakłady Lloyda uruchomiły produkcję samolotów z silnikiem Austro-Daimler o mocy 136 kW (185 KW), które produkowano w ramach serii o numerze 46 liczącej 48 egzemplarzy. Zakłady WKF produkowały maszyny z silnikami Benz Bz-IVa o mocy 164 kW (220 KM) w ramach serii oznaczonej numerem 82, powstało ich 96. sztuk[1].
Do jednostek frontowych na froncie wschodnim i włoskim samoloty trafiły w 1917 r. W trakcie eksploatacji uznano je za nieprzydatne do zastosowań bojowych z uwagi na kruchość konstrukcji. Maszyny wycofano do szkół lotniczych i jednostek zapasowych[2].
Wyprodukowano 144 egzemplarze samolotu. Po I wojnie światowej używane w lotnictwie polskim, z którego zostały wycofane w 1924 roku, a także ukraińskim oraz węgierskim.
Pięć samolotów zostało przyjęte w listopadzie 1918 roku na lotnisku w Lublinie[3], jeden przejęto w Krakowie[4]. Z racji tego, że były jednymi z nowocześniejszych ze zdobytych maszyn już 9 stycznia 1919 r. dwa samoloty Lloyd C.V z 9. eskadry wywiadowczej skierowano na lotnisko wysunięte, skąd wykonywały loty rozpoznawcze[5]. Zostały użyty bojowo podczas działań wojennych wojny polsko bolszewickiej w 2. eskadrze wywiadowczej. W późniejszym czasie wykorzystywano je również w 8. eskadrze wywiadowczej i I. Niższej Szkoły Pilotów w Krakowie[6]. Były użytkowane w polskim lotnictwie do 1924 roku[7].
Jednosilnikowy rozpoznawczy samolot dwupłatowy o konstrukcji drewnianej z dwuosobową załogą.
Skrzydła o konstrukcji dwudźwigarowej z lotkami na górnym płacie. Kadłub o konstrukcji kratownicowej. Kabina załogi wspólna, w układzie wannowym. Usterzenie o konstrukcji spawanej z rur stalowych. Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową[8].