![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
28 stycznia 1943 |
---|---|
Typ głosu | |
Gatunki |
opera |
Zawód |
śpiewaczka |
Aktywność |
od 1965 |
Wydawnictwo |
Warner Classics |
Odznaczenia | |
ONZ GNZM DBE | |
Strona internetowa |
Dame Malvina Lorraine Major ONZ GNZM DBE (ur. 28 stycznia 1943) – nowozelandzka sopranistka.
Major urodziła się 28 stycznia 1943 roku w Hamilton, jako córka Vincenta i Evy Major. [1] Wychowała się w dużej muzykalnej rodzinie, a jako dziecko występowała na różnych koncertach, śpiewając głównie muzykę country i western, pop i muzykę z przedstawień. Klasyczne wykształcenie otrzymała w 1955 roku pod okiem Siostry Marii Magdaleny w Ngāruawāhia, na północ od Hamilton. Siostra Febronie uczyła ją śpiewu, a siostra Liguori udzielała jej lekcji gry na fortepianie. Gdy jej potencjał rozkwitł, Major zaczęła co tydzień jeździć do Ponsonby w Auckland, gdzie pobierała dalsze nauki u siostry Mary Leo w St Mary's College. Siostra Mary Leo zyskała międzynarodową sławę dzięki temu, że uczyła najsłynniejszą śpiewaczkę w Nowej Zelandii, Kiri Te Kanawę.
W 1965 roku Major poślubiła Winstona Williama Richarda Fleminga, mieli troje dzieci. Fleming zmarł w 1990 roku[1].
Major przeniosła się do Anglii, aby kontynuować naukę w London Opera Centre pod okiem nauczycielki Ruth Packer. Do jej sukcesów należy zwycięstwo w konkursie New Zealand Mobil Song Quest w 1963 r., w którym pokonała Te Kanawę (zajęła drugie miejsce i wygrała w 1965 r.). Zwyciężyła także w australijskim konkursie Melbourne Sun Aria w 1965 r., a także zdobyła londyńską nagrodę Kathleen Ferrier w 1966 r. Później Major wystąpiła na zagranicznych koncertach, m.in. na koncercie transmitowanym przez BBC w Londynie, na koncercie plenerowym pod piramidami w Egipcie z Kairską Orkiestrą Symfoniczną oraz na koncercie charytatywnym na rzecz Very Lynn w Londynie. Wykonała ponad 30 ról operowych w ich oryginalnych językach[2]. Na jej cześć nazwano wioskę emerytów Malvina Major w Wellington.
W 1991 roku Dame Malvina założyła Fundację Dame Malviny Major, której celem jest wspieranie edukacji poprzez przyznawanie nagród i zapewnianie szkoleń młodym Nowozelandczykom w zakresie sztuk performatywnych. Laureatami corocznej nagrody Fundacji Dame Malvina Major o wartości 50 000 dolarów są m.in. Amitai Pati i Natasha Te Rupe Wilson.
W 2022 r. Major został współpracowała z Uniwersytetem Waikato w Hamilton w Nowej Zelandii[3].
<ref>
; nazwę „HBTQ” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością