Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1974 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
178 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Marek Citko (ur. 27 marca 1974 w Białymstoku) – polski piłkarz występujący na pozycji pomocnika, reprezentant Polski, samorządowiec.
Występujący na pozycji ofensywnego pomocnika, wychowanek Włókniarza Białystok, skończył karierę w Polonii Warszawa. W swojej karierze grał w zespołach Włókniarza Białystok, Jagiellonii Białystok, Widzewa Łódź, Legii Warszawa, Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski, Hapoel Beer Szewa, FC Aarau, Cracovii, Polonii Warszawa. Dwukrotnie zdobywał Mistrzostwo Polski (w sezonach 95/96 i 96/97), a raz Superpuchar Polski (w 1996) w barwach Widzewa Łódź, z którym w sezonie 1996/97 grał w Lidze Mistrzów (6 meczów, 2 gole).
Strzelił pierwszą bramkę w historii Widzewa Łódź w Lidze Mistrzów w przegranym 1:2 wyjazdowym meczu z Borussią Dortmund[1]. W spotkaniu z Atletico Madryt na stadionie przy al. Piłsudskiego w Łodzi strzelił bramkę, pokonując bramkarza ówczesnych mistrzów Hiszpanii, José Francisco Molinę z niemal 40 metrów.
Jego karierę przerwała na 16 miesięcy kontuzja ścięgna Achillesa, której doznał w meczu z Górnikiem Zabrze 17 maja 1997. Po rehabilitacji nie udało mu się powrócić do dawnej formy.
Grając w rundzie jesiennej sezonu 2006/2007 w Polonii Warszawa, popisał się bramką strzeloną bezpośrednio z rzutu rożnego, podczas meczu z Zawiszą Bydgoszcz. W 2007 rozwiązał za porozumieniem stron ważny jeszcze przez rok kontrakt z drugoligową Polonią Warszawa i zakończył karierę.
W głosowaniu internautów został wybrany do złotej jedenastki wszech czasów Widzewa Łódź[2].
Występował w kadrze narodowej seniorów, rozegrał w niej 10 meczów i zdobył 2 gole (z Anglią i Brazylią); 9 października 1996 w meczu eliminacji do Mundialu w 1998 strzelił na londyńskim stadionie Wembley bramkę Anglikom, co uczyniło go jednym z najpopularniejszych polskich sportowców – w plebiscycie na najlepszego sportowca Polski 1996, przeprowadzonym przez Telewizję Polską, Program III Polskiego Radia i „Super Express”, zajął pierwsze miejsce, wyprzedzając wszystkich medalistów olimpijskich z Atlanty. W konkursie tygodnika „Piłka Nożna” został „Odkryciem Roku”. W kolejnych miesiącach uwagę kibiców sportowych przykuwała sprawa zagranicznego transferu Citki do angielskiej ekstraklasy.
l.p. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Rezultat | Rozgrywki | Grał | Uwagi |
---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 19 lutego 1996 | Hongkong | Japonia | 0-5 | towarzyski | 90' | |
2. | 28 lutego 1996 | Rijeka | Chorwacja | 1-2 | towarzyski | 90' | |
3. | 27 marca 1996 | Łódź | Słowenia | 0-0 | towarzyski | do 62' | |
4. | 9 października 1996 | Londyn | Anglia | 1-2 | elim. MŚ 1998 | 90' | |
5. | 10 listopada 1996 | Katowice | Mołdawia | 2-1 | elim. MŚ 1998 | 90' | |
6. | 15 lutego 1997 | Ajia Napa | Cypr | 3-2 | towarzyski | 90' | |
7. | 17 lutego 1997 | Derinia | Łotwa | 3-2 | towarzyski | 90' | |
8. | 26 lutego 1997 | Goiânia | Brazylia | 2-4 | towarzyski | 90' | |
9. | 2 kwietnia 1997 | Chorzów | Włochy | 0-0 | elim. MŚ 1998 | 90' | |
10. | 30 kwietnia 1997 | Neapol | Włochy | 0-3 | elim. MŚ 1998 | 90' |
Od 23 lipca 2016 do 18 sierpnia 2016 razem z Jakubem Meresińskim był właścicielem klubu piłkarskiego Wisła Kraków[3][4] i pełnił tam funkcję dyrektora sportowego[5].
W wyborach samorządowych w 2014 z listy Prawa i Sprawiedliwości uzyskał mandat radnego Sejmiku Województwa Podlaskiego[6]. W wyborach w 2018 nie uzyskał reelekcji[7]. Do sejmiku startował również w wyborach w 2024, nie uzyskując mandatu[8].