Maurizio Iorio

Maurizio Iorio
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1959
Mediolan

Wzrost

173 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Helenio Herrera Triestina
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1975–1976 Vigevano 6 (2)
1976–1978 Foggia 21 (6)
1978–1979 Torino FC 15 (3)
1979–1980 Ascoli 11 (1)
1980–1982 Bari 65 (28)
1982–1983 AS Roma 25 (5)
1983–1984 Werona 25 (14)
1984–1985 AS Roma 16 (1)
1985–1986 ACF Fiorentina 25 (1)
1986–1988 Brescia 39 (9)
1988–1989 Piacenza 20 (5)
1989–1990 Werona 24 (3)
1990–1991 Inter Mediolan 5 (0)
1991–1993 Genoa CFC 23 (1)
W sumie: 320 (79)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1979  Włochy U-21 1 (0)
1983–1984  Włochy B 9 (2)
1984  Włochy olimpijska 6 (0)
W sumie: 16 (2)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Maurizio Iorio (ur. 26 czerwca 1959 w Mediolanie) – włoski piłkarz, występujący podczas kariery na pozycji napastnika.

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Karierę piłkarską Maurizio Iorio rozpoczął w czwartoligowym Vigevano Calcio w 1975 roku. Dobra gra zaowocowała transferem do pierwszoligowej Foggii rok później. Na debiut w Serie A musiał poczekać do 23 października 1977, kiedy to Foggia pokonała 1-0 Torino FC. Pierwszą bramkę w Serie A zdobył niespełna miesiąc później 20 listopada w meczu z Pescarą. Po spadku Foggi do Serie B w 1978 Iorio odszedł do Torino. Przygoda z turyńskim klubem trwała sezon, podobnie jak następna z Ascoli.

W latach 1980–1982 Iorio był zawodnikiem drugoligowego Bari. Dobra gra w Bari zaowocowała transferem do AS Roma. Z Romą zdobył mistrzostwo Włoch w 1983. Po sezonie odszedł z Romy do Hellasu Werona, lecz po roku powrócił do niej. W 1985 został zawodnikiem ACF Fiorentina. W drużynie Violi wiodło mu się słabo (tylko 1 bramka w 25 meczach), dlatego w październiku 1986 odszedł do drugoligowej Brescii. W klubie z północnych Włoch występował do października 1988, kiedy to odszedł do występującej w tej samej klasie rozgrywkowej Piacenzy. W 1989 powrócił do Hellasu Werona. Po spadku klubu z Werony do Serie B niespodziewanie w październiku 1990 został zawodnikiem Interu Mediolan. W barwach nerroazurrich zadebiutował 12 grudnia 1990 w wygranym 5-1 spotkaniu wyjazdowym z Ceseną. Ostatni raz w barwach czarno-niebieskich wystąpił 26 maja 1991 w wygranym 2-0 meczu ligowym z Lecce. W Interze rozegrał tylko pięć meczów ligowych, dlatego w listopadzie 1991 odszedł do Genoi, w której w 1993 zakończył piłkarską karierę. Ogółem w latach 1977-1993 w Serie A rozegrał 190 spotkań, w których zdobył 35 bramek.

Sezon Klub Kraj Rozgrywki Mecze Bramki
1975/76 Vigevano Calcio Włochy  Serie D 6 2
1976/77 US Foggia Włochy  Serie A 0 0
1977/78 US Foggia Włochy  Serie A 21 7
1978/79 Torino FC Włochy  Serie A 15 3
1979/80 Ascoli Calcio Włochy  Serie A 11 1
1980/81 AS Bari Włochy  Serie B 29 10
1981/82 AS Bari Włochy  Serie B 36 18
1982/83 AS Roma Włochy  Serie A 25 5
1983/84 Hellas Werona Włochy  Serie A 25 14
1984/85 AS Roma Włochy  Serie A 16 1
1985/86 ACF Fiorentina Włochy  Serie A 25 1
1986/87 ACF Fiorentina Włochy  Serie A 0 0
1986/87 Brescia Calcio Włochy  Serie A 8 1
1987/88 Brescia Calcio Włochy  Serie B 31 8
1988/89 Piacenza Calcio Włochy  Serie B 20 5
1989/90 Hellas Werona Włochy  Serie A 24 3
1990/91 Inter Mediolan Włochy  Serie A 5 0
1991/92 Inter Mediolan Włochy  Serie A 0 0
1991/92 Genoa CFC Włochy  Serie A 10 0
1992/93 Genoa CFC Włochy  Serie A 13 1

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

W 1984 roku Maurizio Iorio pojechał z reprezentacją olimpijską na Igrzyska Olimpijskie, na których Włochy zajęły czwarte miejsce. Na turnieju w Los Angeles wystąpił we wszystkich sześciu meczach z Egiptem, USA, Kostaryką, Chile, Brazylią i Jugosławią. Iorio występował w reprezentacji Włoch U-21 oraz w reprezentacji B. Nigdy nie zdołał zadebiutować w pierwszej reprezentacji Włoch.

Po zakończeniu kariery

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej Iorio występował w reprezentacji Włoch w piłce nożnej plażowej oraz pracował jako komentator telewizyjny.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]