Data i miejsce urodzenia |
8 kwietnia 1943 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
2 lipca 1987 |
Zawód, zajęcie |
reżyser, scenarzysta, choreograf, tancerz |
Michael Bennett DiFiglia (ur. 8 kwietnia 1943, zm. 2 lipca 1987) – amerykański reżyser teatralny, choreograf i tancerz. W swojej karierze otrzymał siedem nagród Tony i trzy Drama Desk Award[1].
Urodził się w Buffalo[2] w stanie Nowy Jork jako syn Helen (z domu Ternoff), sekretarki, i Salvatore Josepha DiFiglii, pracownika fabryki[3]. Jego ojciec był pochodzenia włoskiego, a była matka Żydówką[4]. Jako nastolatek uczył się wielu stylów tańca i studiował choreografię. Wystawił kilka przedstawień w lokalnym liceum Bennett High School, od którego nazwy przyjął swoje adoptowane nazwisko[5].
Karierę zaczynał jako tancerz w musicalu West Side Story jako Baby John, podczas tras koncertowych po Stanach Zjednoczonych i Europie. W 1961 debiutował na Broadwayu w komedii muzycznej Subways Are for Sleeping[6] z Sydneyem Chaplinem, synem Charliego Chaplina. W listopadzie 1962 Bennett był asystentem choreografa bardzo krótkotrwałego musicalu Nowhere To Go but Up. Spróbował swoich sił jako choreograf z A Joyful Noise (1966), który miał tylko 12 pokazów, a po nim w 1967 Henry, Sweet Henry na podstawie filmu George’a Roya Hilla Świat Henry’ego Orienta (1964) z Peterem Sellersem okazał się kolejną porażką. Stworzył choreografię do broadwayowskich musicali: Promises, Promises (1968), Coco (1969), Company (1970), Follies (1971), A Chorus Line (1975) i Dreamgirls (1981)[7]. W 1971 wyreżyserował Twigs z muzyką Stephena Sondheima z udziałem Conrada Baina. W 1976 otrzymał Nagrodę Pulitzera w dziedzinie dramatu za realizację musicalu Chór (A Chorus Line), wystawianej w maju 1975 na off-Broadwayu[8]. Ten musical został wymyślony, wyreżyserowany i współprodukowany przez Bennetta stał się jednym z najdłużej wystawianych musicali w historii teatru na Broadwayu; zdobył dziewięć nagród Tony Award[7].
Był orientacji biseksualnej[9]. W młodości związany był z Larrym Fullerem, także tancerzem, choreografem i reżyserem[10]. 4 grudnia 1976 poślubił tancerkę Donnę McKechnie, z którą rozwiódł się cztery miesiące później w kwietniu 1977[11]. Innymi partnerami Bennetta byli Gene Pruitt, z którym pozostał w związku aż do momentu własnej śmierci[5]. Był związany z Sabine Cassel (od 1966 do 1980 żona francuskiego aktora Jean-Pierre'a Cassela), którą obiecał poślubić, ale tego nie zrobił. Jego relacje z mężczyznami były mniej nagłośnione, ale obejmowały długie relacje z tancerzami – Scottem Pearsonem, Richardem Christopherem i Gene Pruittem, jego ostatnim kochankiem.
W ostatnich latach swojego życia Bennett coraz bardziej uzależniał się od narkotyków i alkoholu, a jego praca na tym ucierpiała. Zmarł na chłoniaka związanego z AIDS; miał 44 lata[12].