![]() biskup Mikołaj Święcicki ogłasza wybór Stanisława Leszczyńskiego w 1704 roku | ||
| ||
Data urodzenia |
ok. 1640 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci | ||
Biskup poznański | ||
Okres sprawowania |
1699-1707 | |
Biskup kijowski | ||
Okres sprawowania |
1697-1699 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Sakra biskupia |
14 kwietnia 1697 |
Data konsekracji |
14 kwietnia 1697 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||
Współkonsekratorzy | |||||||
|
Mikołaj Stanisław Święcicki herbu Jastrzębiec[2] (zm. 27 listopada 1707) – polski duchowny katolicki, od 1697 biskup kijowski, od 1699 r. biskup poznański, kanclerz kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1674–1679[3], dziekan kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1679–1701[4], scholastyk kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie, oficjał i wikariusz generalny na Mazowszu w 1684 roku[5].
Był deputatem duchownym kapituły poznańskiej na Trybunał Główny Koronny w 1676 i 1678 roku[6].
5 lipca 1697 roku podpisał w Warszawie obwieszczenie do poparcia wolnej elekcji, które zwoływało szlachtę na zjazd w obronie naruszonych praw Rzeczypospolitej[7]. W 1704 r. pełnił funkcję interreksa w zastępstwie abpa gnieźnieńskiego Michała Stefana Radziejowskiego (pozbawionego jurysdykcji przez Klemensa XI), referendarz wielki koronny od 1689 roku, opat trzemeszeński[8].
Był członkiem konfederacji warszawskiej 1704 roku[9]. Zwolennik wyboru Stanisława Leszczyńskiego na króla Polski. Pomimo sprzeciwu papieża proklamował swojego kandydata królem. Za ten czyn z rozkazu Augusta II Sasa został schwytany i odesłany do Rzymu. Tam z polecenia papieża Klemensa XI został osadzony w więzieniu w Ankonie, w którym przebywał dwa i pół roku. Zmarł w Wiedniu w drodze powrotnej do Polski[10].
Był uczestnikiem rokoszu łowickiego 1697 roku[11].