PWS-52

PWS-52
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Podlaska Wytwórnia Samolotów

Typ

samolot sportowy

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne stałe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

lipiec 1930

Wycofanie ze służby

1939

Liczba egz.

1

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy de Havilland Gipsy I

Moc

85 KM (nominalna)
95 KM (startowa)

Wymiary
Rozpiętość

11,52 m

Długość

7,53 m

Wysokość

2,39 m

Powierzchnia nośna

19,5 m²

Masa
Własna

439 kg

Użyteczna

216 kg (maks. 389) (po modyfikacji maks. 680 kg)

Startowa

655 kg (maks. 828 kg) (po modyfikacji maks. 1160 kg)

Zapas paliwa

90 l (norm.)

Osiągi
Prędkość maks.

170 km/h

Prędkość przelotowa

130 km/h

Prędkość minimalna

73 km/h

Prędkość wznoszenia

2,6 m/s

Pułap

3 200 m

Zasięg

480 km (maks. 760)

Dane operacyjne
Użytkownicy
Polska

PWS-52polski samolot sportowy skonstruowany w 1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Samolot został zaprojektowany w latach 1929-1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, z własnej inicjatywy fabryki, jako jeden z kilku samolotów przeznaczonych specjalnie do uczestnictwa w Międzynarodowych Zawodach Samolotów Turystycznych Challenge 1930 (ponadto PWS-8, PWS-50, PWS-51). Projekt opracowali inż. Zbysław Ciołkosz i inż. Antoni Uszacki. Prototyp zbudowano i oblatano na początku lipca 1930 w Białej Podlaskiej (pilot Franciszek Rutkowski). Koncepcja samolotu - zastrzałowego górnopłatu - była wzorowana na samolocie de Havilland 80 Puss Moth[1].

Użycie i modyfikacje

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1930 samolot ze znakami rejestracyjnymi SP-ADD pilotowany przez pilota fabrycznego PWS Franciszka Rutkowskiego wziął udział w zawodach Challenge 1930, został jednak wywrócony przez wiatr na plecy i uszkodzony na lotnisku w Reims[2]. Po remoncie w samolocie zmieniono kształt steru kierunku.

W III Krajowym Konkursie Awionetek (24 września – 6 października 1930) Józef Lewoniewski zajął na PWS-52 4. miejsce a następnie wysunął pomysł przerobienia go na samolot rajdowy do lotu dookoła świata. W 1931 samolot zmodyfikowano w wytwórni, dodając w tylnym bagażniku duralowy zbiornik na 368 l paliwa i z przodu kadłuba zbiornik na 55 litrów, ponadto na miejscu obok pilota można było zamontować zbiornik pojemności 168 l. Łącznie z istniejącym zbiornikiem w baldachimie płata o pojemności 170 l (normalnie zabierano tam 90 l paliwa), zapas paliwa mógł wynosić łącznie 760 l. Wzmocniono konstrukcję samolotu i usterzenia, a silnik wymieniono na mocniejszy Gipsy III (moc nominalna 120 KM), z cylindrami w układzie wiszącym, co zmieniło nieco i unowocześniło sylwetkę samolotu. Samolot wyposażono w radiostację, mógł też zabierać nadmuchiwaną łódkę[1].

15 sierpnia 1931 na zmodyfikowanym PWS-52 Józef Lewoniewski wykonał z jednym pasażerem lot dookoła Polski, bez lądowania pokonując 1755 km w 12 godzin 35 minut. 1 września 1931 wykonał na nim lot z Warszawy do Salonik i z powrotem (2700 km). Miał to być lot bez lądowania, lecz z powodu awarii iskrownika lądował dwukrotnie: na Węgrzech i w Grecji. Z powodu braku funduszy wytwórni PWS zrezygnowano z użycia samolotu do lotu dookoła świata[1].

W 1933 samolot został przekazany Ministerstwu Komunikacji, gdzie przez kilka lat nie był używany. W 1937 został kupiony przez Z. Przeorskiego z Klubu Lotniczego PWS, który wymontował dodatkowe zbiorniki i używał samolotu do lotów sportowych. W 1939 maszyna została rozbita podczas lotu treningowego[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d A. Glass, op. cit.
  2. Marian Krzyżan, Międzynarodowe turnieje lotnicze 1929-1934, Warszawa 1988, ISBN 83-206-0637-3, s. 40. Według tego samego źródła (s. 236) i A. Glass, op. cit., s. 189, miało to jednak miejsce w Saint-Inglevert.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Glass, Polskie konstrukcje lotnicze 1893-1939, WKiŁ, Warszawa 1977, s. 188-190.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]