wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2011[2]) |
73 |
Strefa numeracyjna |
89 |
Kod pocztowy |
11-036[3] |
Tablice rejestracyjne |
NOL |
SIMC |
0473804 |
Położenie na mapie gminy Gietrzwałd | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego | |
Położenie na mapie powiatu olsztyńskiego | |
53°43′47″N 20°11′30″E/53,729722 20,191667[1] |
Podlejki (niem. Podleiken) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie olsztyńskim, w gminie Gietrzwałd[4].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Przysiółek położony wśród lasów Mazur, w pagórkowatym krajobrazie polodowcowym. Przez wieś, od strony Rapat, w głębokiej dolinie przepływa bezimienny strumień.
Wieś lokowana w 1364 na prawie chełmińskim. Obecnie jest to przysiółek (grupa kilku, kilkunastu zagród, wyodrębniona przestrzennie lub stanowiąca wyodrębnienie innej wsi). W XV wieku wzmiankowana jako opuszczona. Około roku 1500 Wilhelm von Schaumburg (namiestnik zakonu), sprzedał Polecken z 15 włokami niejakiemu Nikolausowi, właścicielowi parafii w Łukcie. W 1502 ten sam von Schaumburg przepisał dwie włóki z Podlejek do wsi Kojdy (parafia Łukta). W zamian proboszcz zobowiązany był do wystawienia jednego konia do służby zbrojnej (w razie wojny), płacić roczny czynsz w wysokości pięciu fenigów oraz dostarczać funt wosku „na dokumenty” pańskie, a jako dary „w naturze” zobowiązany był dostarczyć pół korca pszenicy i pół korca innego zboża z każdego „pługa”. W 1539 w Podlejkach mieszkało 7 chłopów wolnych (na prawie chełmińskim, gospodarzących na 9 włókach, 4 leżały najprawdopodobniej w odłogu. Chłopi ci płacili roczny czynsz w wysokości jednej marki z każdej włóki oraz pół korca żyta i pół korca owsa. W dokumentach wizytacji kościelnej z 1543 wspomina się o wolnych chłopach, lecz bez informacji na jakim prawie (chełmskie czy pruskie), ponieważ wieś nie otrzymała prawa lokacyjnego (dokument najprawdopodobniej zaginął). W roku 1542 chłopi z Podlejek pożyczyli pod zastaw 6 marek od kościoła w Morągu. W tym samym czasie doszło do konfliktu granicznego ze wsią Łęguty (wtedy należała do Borcka). Kolejny spór graniczny, tym razem ze wsią Biesal miał miejsce w 1595. Geometra obliczył, że do Podlejek należy 15 włók i 6 mórg. W 1639 r. do wsi należało 18 włók. Jeszcze w 1714 Podlejki nazywano „wolną wsią pańszczyźnianą”, a wolni chłopi zobowiązani byli do pełnienia służby zbrojnej.
Już w połowie XVIII wieku wieś miała duże znaczenie handlowo-komunikacyjne. W 1902 wybudowano tu niemiecka szkołę. Dawniejsi mieszkańcy wsi wyjechali lub byli przesiedleni po 1945, a do wsi napłynęła ludność z innych regionów Polski. We wsi pozostała rodzina prof. Huberta Orłowskiego, który opublikował wspomnienia (Odpominanie) Podlejki: grudzień 1944 - grudzień 1993.
Pierwotny układ architektoniczny uległ zatarciu. Z dawnego układu urbanistycznego zachowały się jedynie obiekty charakterystyczne dla Warmii – przydrożna kapliczka oraz krzyż. Choć wieś lokalizuje się zwykle na terenie Mazur[5], jest ona położona na pograniczu z Warmią – granicę stanowi rzeka Pasłęka znajdująca się kilometr na wschód od miejscowości Podlejki.
We wsi można wyróżnić dwa typy zagród. W pierwszym typie budynek mieszkalny usytuowany jest równolegle do drogi, a wejście do budynku mieszkalnego znajduje się od strony ulicy lub podwórza. Budynki gospodarcze (zazwyczaj jeden lub dwa) znajdują się w niewielkim oddaleniu od budynku mieszkalnego i są położone prostopadle do drogi. W drugim typie zagrody, budynek mieszkalny zlokalizowany pośrodku działki, równolegle do drogi. Natomiast zabudowania gospodarcze ustawione są najczęściej równolegle do budynku mieszkalnego. Przeważają budynki jednokondygnacyjne, murowane z czerwonej cegły, czasami na kamiennej podmurówce, z użytkowym poddaszem. Dach dwuspadowy, kryty dachówką ceramiczną. Budynki gospodarcze najczęściej są drewniane z fundamentem kamiennym oraz dwuspadowym dachem, krytym dachówką ceramiczną. Niektóre budynki gospodarcze zbudowane są z czerwonej cegły.