| |||||||||
| |||||||||
Ogólne informacje | |||||||||
Wzór sumaryczny |
C33H50N4O6S | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
630,83 g/mol | ||||||||
Identyfikacja | |||||||||
Numer CAS | |||||||||
PubChem | |||||||||
DrugBank | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||
ATC | |||||||||
| |||||||||
|
Remikiren (łac. remikirenum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, o działaniu hamującym układ renina–angiotensyna–aldosteron poprzez bezpośrednie zahamowanie reniny.
Remikiren jest bezpośrednim inhibitorem reniny, która katalizuje przejście angiotensynogenu do angiotensyny I[4]. Działanie remikirenu po podaniu doustnym rozpoczyna się w ciągu 30 minut, utrzymuje się ponad 24 godziny, a maksymalny efekt biologiczny następuje w ciągu 4 godzin[4].
Remikiren został opracowany jako potencjalny nowy lek w leczeniu nadciśnienia tętniczego[4]. Do 2016 roku remikiren nie został wprowadzony na rynek farmaceutyczny ze względu na niską biodostępność i słabą skuteczność kliniczną, a jego opracowywanie zostało zakończone na etapie badań klinicznych[5][6][7][8].