Węgorza (województwo zachodniopomorskie)
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności |
439 |
| Strefa numeracyjna |
91 |
| Kod pocztowy |
72-221[2] |
| Tablice rejestracyjne |
ZGL |
| SIMC |
0780512 |
Położenie na mapie gminy Osina  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego  | |
Położenie na mapie powiatu goleniowskiego  | |
 53°39′38″N 14°58′39″E/53,660556 14,977500[1]
| |
Węgorza (do 1945 Fanger) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie goleniowskim, w gminie Osina, na Równinie Nowogardzkiej, na wschód od lasów Puszczy Goleniowskiej, nad rzeką Stepnicą, ok. 7 km na północ od Osiny. Okolice to głównie lasy i pagórkowate pola.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa szczecińskiego.
Pierwsza wieś, jaka istniała na tym terenie, było to lenno rycerskie Neu Fanger, założone w wieku XIV, zasiedlone w dużej części jeńcami z Węgier, wziętych do niewoli w czasie wojny Kaźka Wołogoskiego z Ludwikiem Węgierskim (1370–1377). W 1804 właścicielem wsi został mieszczanin Gottlob Andreas Waldemann, który przed śmiercią przekazał je synowi. Friedrich utracił jednak wieś na skutek nieodpowiedniego zagospodarowania, wieś zostaje zlicytowana i podzielona. W 1830 znajduje się tutaj 19 nowych gospodarstw, które dalej dzielą się w latach 30. i 40. W 1872 roku nowa wieś była zamieszkiwana przez ok. 345 osób. Obok nowej wsi istniała stara Alt Fanger, założona w latach 70. XVIII wieku. Znajdowały się wtedy tutaj tylko dwa gospodarstwa. W 1805 istniało tutaj już 5 zagród chłopskich i 4 małorolne. Wydzielono także działkę pod, istniejący już, kościół, który był filią parafii w Strzelewie. Wieś stanowiła własność państwową, użytkowaną przez chłopów w ramach dzierżawy wieczystej. W 1872 zamieszkiwało tutaj ok. 185 osób.
Okoliczne miejscowości: Strzelewo, Czermnica, Bodzęcin, Redostowo, Kikorze, Kościuszki.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- kościół późnogotycki z XVI w., powiększony w XVIII w. o szalowaną dzwonnicę[3];
- ryglowa zabudowa wsi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 145314
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1458 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Piotr Skurzyński, Pomorze, Warszawa: Wyd. Muza S.A., 2007, s. 102, ISBN 978-83-7495-133-3.
