Raymond Williams | |
![]() | |
Geboortenaam | Raymond Henry Williams |
---|---|
Gebore | Llanvihangel Crucorney, Monmouthshire,, Wallis | 31 Augustus 1921
Oorlede | 26 Januarie 1988 (op 66) Saffron Walden, Essex, Engeland |
Nasionaliteit | ![]() |
Vakgebied | Westerse Marxisme |
Alma mater | Trinity College, Cambridge |
Bekend vir | Kulturele materialisme |
Beïnvloed deur | Karl Marx, Antonio Gramsci, Louis Althusser |
Invloed op | Terry Eagleton, Edward Said |
Raymond Henry Williams (31 Augustus 1921 – 26 Januarie 1988) was 'n Walliese Marxistiese teoretikus, akademikus, romanskrywer en kritikus. Hy was 'n invloedryke figuur binne die Nuwe Linkses (New Left) en in die wyer kultuur. Sy geskrifte oor politiek, kultuur, die massamedia en literatuur het 'n beduidende bydrae gelewer tot die Marxistiese kritiek op kultuur en kunste. Sowat 750 000 eksemplare van sy boeke het alleen in Britse uitgawes verkoop en daar is baie vertalings beskikbaar.[1] Sy werk het die grondslag gelê vir die veld van kulturele studies en die kulturele materialistiese benadering.
Williams is in Llanfihangel Crucorney, naby Abergavenny, Wallis gebore. Williams was die seun van 'n spoorwegwerker in 'n dorp waar al die spoorwegwerkers vir die Arbeidersparty gestem het, terwyl die kleinboere vir die Liberale Party gestem het.[2] Dit was nie 'n Wallies-sprekende area nie; en hy het dit as "verengels in the 1840s" beskryf.[3] Daar was egter 'n sterk Walliese identiteit. "Daar was 'n grap oor sy familie wat die rondte gedoen het, nl. dat sy familie met die Noormanne oorgekom het, en daar geantwoord is:" Hoe vind jy dit hier? ".[4]
Williams het die King Henry VIII Grammar skool by Abergavenny bygewoon. Sy tienerjare is oorskadu deur die opkoms van Nazis en die dreigement van oorlog. Hy was 14 jaar oud toe die Spaanse Burgeroorlog uitgebreek het, en was by wyse van sy lidmaatskap van die plaaslike Left Book Club bewus oor wat aan't gebeur was.[5] Hy noem ook die Italiaanse inval in Abessinië (Ethiopië) en Edgar Snow se Red Star Over China, oorspronklik gepubliseer in Brittanje deur die Left Book Club, as invloede.[6] Hy was in hierdie tyd 'n ondersteuner van die Volkebond. Hy het 'n Volkebond-georganiseerde jeugkonferensie in Genève in 1937 bygewoon. Op pad terug het sy groep Parys besoek en na die Sowjetpaviljoen by die Internasionale Uitstalling gegaan. Daar het hy 'n kopie van die Kommunistiese Manifes gekoop en Karl Marx vir die eerste keer gelees.[7]
Williams het Trinity College, Cambridge, bygewoon waar hy by die Kommunistiese Party van Groot-Brittanje aangesluit het. Saam met Eric Hobsbawm het hy die taak gekry om 'n pamflet van die Kommunistiese Party te skryf oor die Russies-Finse Oorlog. Hy sê in (Politics and Letters) dat hulle "die opdrag gegee was, as synde persone wat vinnig kon skryf, vanuit die historiese materiaal wat aan hulle gegee is. Jy was dikwels in die posisie om oor onderwerpe te skryf waarvan jy nie veel weet nie." [8] Teen daardie tyd was die Britse regering gretig om Finland te ondersteun in sy oorlog teen die Sowjetunie, terwyl die land ook in 'n oorlog met Nazi-Duitsland betrokke was.
Williams het sy opvoeding onderbreek om in die Tweede Wêreldoorlog te dien. In die winter van 1940 het hy by die Britse weermag aangesluit, maar in Cambridge gebly om in Junie 1941, dieselfde maand wat Duitsland die Sowjetunie ingeval het, te skryf. Die aansluiting by die weermag was destyds teen die Kommunistiese Party se beleid. Volgens Williams het sy lidmaatskap in die Kommunistiese Party verval sonder dat hy ooit formeel bedank het.[9]
Toe Williams by die weermag aangesluit het, was hy toegewys aan die seinkorps, wat die tipiese toewysing vir universiteitsgraduandi was. Hy het aanvanklike opleiding in militêre kommunikasie ontvang, maar is toe toe gestuur na artillerie en anti-tenkwapens. Hy is in 1941–1945 as geskik vir 'n offisiersrol beskou en het as offisier in die Anti-Tenk Regiment van die Guards Armoured Division gedien, wat na die Normandië Landings (D-Dag) aan vroeë gevegte deelgeneem het in Normandië. In Politics and Letters skryf hy; "Ek dink nie dat die ineengestrengelde chaos van die Normandiese gevegte ooit aangeteken is nie."[10] Hy het bevel gehad van 'n eenheid van vier tenks, en maak melding daarvan dat hy kontak verloor het met twee van hulle tydens die stryd teen die Waffen-SS se Panzer magte in die Bocage. Hy het nooit uitgevind wat met hulle gebeur het nie, as gevolg van die onttrekking van die troepe.
Williams was deel van die gevegte van Normandië in 1944 en ook België, Nederland en Duitsland in 1945, waar hy betrokke was by die bevryding van een van die kleiner Nazi-konsentrasiekampe, welke later gebruik was om SS-offisiere aan te hou. Hy was geskok om uit te vind dat nie net militêre teikens en dokke deur die Royal Air Force gebombardeer is nie, maar soos hulle later vertel was, ook Hamburg self.
Williams het sy M. A van Trinity College, Cambridge, in 1946 ontvang en het vir verskeie jare as 'n dosent in volwasse onderwys aan die Universiteit van Oxford gedien.[11] In 1946 het hy Politics and Letters gestig, 'n joernaal wat hy tot 1948 saam met Clifford Collins en Wolf Mankowitz bestuur. Williams het in 1950 Reading and Criticism gepubliseer. In 1951 is hy deur die weermag as reservis opgeroep om in die Koreaanse oorlog te veg. Hy het geweier om te gaan, en het as 'n gewetensbeswaarde geregistreer.
Geïnspireer deur T. S. Eliot se 1948-publikasie Notes towards the Definition of Culture, het Williams die konsep van kultuur begin verken. Hy het aanvanklik Eliot se argument gedeel dat die konsep na vore getree het tydens die Industriële Rewolusie, wat in sy essay The Idea of Culture verskyn het. Dit het aanleiding tot sy suksesvolle boek, Culture and Society, wat in 1958 gepubliseer is, gegee. Dit is in 1961 deur The Long Revolution gevolg. Williams se geskrifte was deur die Nuwe Linkses (New Left) opgeneem en het 'n wye leserspubliek bereik. Hy was ook bekend as 'n gereelde boekresensent vir Manchester se The Guardian koerant. Sy jare in volwasse onderwys was 'n belangrike ervaring en Williams was altyd ietwat van 'n buitestaander aan die Universiteit van Cambridge. Toe hy gevra word om by te dra tot 'n boek genaamd My Cambridge, het hy sy essay begin deur te sê: "Dit was nooit my Cambridge nie; dit was van die begin af duidelik." [12]
Williams was op grond van sy werk genooi om in 1961 na Cambridge terug te keer, waar hy 'n lid van Jesus College geword het,[13] uiteindelik die eerste Leser (1967–1974) geword het, en toe professor van drama (1974–1983) was. Hy was 'n besoekende professor in politieke wetenskap aan die Stanford Universiteit in 1973, 'n ervaring wat in sy steeds nuttige boek Television: Technology and Cultural Form (1974) gebruik is. As 'n toegewyde sosialis was hy besonders geïnteresseerd in die verhoudings tussen taal, letterkunde en samelewing, en het baie boeke, essays en artikels oor hierdie en ander kwessies gepubliseer. Onder die belangrikste is The Country and the City (1973), waarin hoofstukke oor literatuur afgewissel word met hoofstukke oor sosiale geskiedenis. Sy bondig-geskrewe Marxism and Literature (1977) is hoofsaaklik vir spesialiste in die vakgebied bedoel, maar sit ook sy eie benadering tot kultuurstudies, wat hy kulturele materialisme genoem het, uit. Hierdie boek was gedeeltelik 'n reaksie op strukturalisme in literatuurstudie sowel as druk op Williams om 'n meer teoretiese standpunt te handhaaf, nl. dat humanistiese Marxisme gebaseer is op on-ondersoekte aannames oor lewenservaring. Hy maak baie gebruik van Antonio Gramsci, alhoewel die boek uniek aan Williams is en geskryf is in sy eie kenmerkende stem. Vir 'n meer toeganklike weergawe, kan Culture (1981/1982) geraadpleeg word, waarin belangrike argumente oor kulturele sosiologie ontwikkel word, en wat hy gehoop "'n nuwe hoof-dissipline sal word".[14] In die Amerikaanse uitgawe identifiseer Bruce Robbins hierdie boek as "'n implisiete self -kritiek" van Williams se vroeëre idees, en 'n basis waarop " die opposisie van die kritiek in 'n permanent gefragmenteerde samelewing gekonseptualiseer kan word."[15]
Williams was bekommerd oor die veranderende betekenisse van die woordeskat wat gebruik word in die bespreking en bestudering van kultuur. Hy het begin met die woord kultuur self, en sy aantekeninge oor sestig moeilike, maar beduidende woorde sou as aanhangsel in Culture and Society in 1958 gepubliseer geword het. Dit was nie moontlik nie, en so is 'n uitgebreide weergawe gedoen, met notas en kort essays wat as Keywords in 1976 gepubliseer word. Woorde wat ingesluit is, sluit "Estetiese", "Bourgeois", "Kultuur", "Hegemonie", "Isms", "Organies", "Romanties", "Status", "Geweld" en "Werk" in. 'n Hersiene weergawe in 1983 het een en twintig nuwe woorde bygevoeg, waaronder "Anargisme", "Ekologie", "Bevryding" en "Seks". Williams het geskryf dat die Oxford Engelse Woordeboek "hoofsaaklik filologies en etimologies is," terwyl sy werk oor "betekenisse en kontekste" was.[16] In 1981 publiseer Williams Culture, waarin die term uitgebreide bespreking gegee word. Hier word dit omskryf as "'n besondere betekenisvolle stelsel".[17] Die publikasie word ondersteun deur hoofstukke wat "die middele van kulturele produksie en die proses van kulturele reproduksie", bespreek.
Williams skryf krities oor Marshall McLuhan se geskrifte oor tegnologie en samelewing. Dit is die agtergrond van die hoofstuk in Television: Technology and Cultural Form (1974) genaamd "The Technology and the Society". Daarin verdedig Williams sy visies teen die tegnologiese determinisme, met die klem op hoe die sosialisme 'n voordeel bo die tegnologie het wanneer dit kom by die ontwikkeling van menslike prosesse. In sy woorde is, "Determinisme 'n werklik maatskaplike proses, maar nooit (soos in sommige teologiese en Marxistiese weergawes) … 'n totaal beheerde, totaal voorspelbare reeks van oorsake nie. In teenstelling daarmee, is die werklikheid van determinasie die stel van grense en die uitoefening van druk binne veranderlike sosiale praktyke wat diep geraak word, maar nooit noodwendig beheer word nie." [18]
Sy boek oor Modern Tragedy kan gelees word as 'n reaksie op The Death of Tragedy deur die konserwatiewe literêre kritikus George Steiner. Later was Williams geïnteresseerd in die werk van Pierre Bourdieu, hoewel hy gesê het dat laasgenoemde te pessimisties was ten opsigte van die moontlikhede vir sosiale verandering.
Teen die 1970's was Williams 'n Plaid Cymru-lid en 'n Walliese nasionalis.[19] Hy het in 1983 in Cambridge afgetree en sy laaste jare in Saffron Walden deurgebring. Terwyl hy daar was, het hy Loyalties geskryf, 'n roman oor 'n fiktiewe groep radikale uit die hoër klas wat hulle na die Kommunisme van die 1930's begeef.
Williams werk ook aan People of the Black Mountains, 'n eksperimentele geskiedkundige werk oor mense wat geleef het of wat rondom die Black Mountains (Wallies: Y Mynyddoedd Duon) gewoon het, te wete die deel van Wallis waar hy vandaan kom. Dit word vertel deur 'n reeks terugflitse van 'n gewone man in die moderne tyd, wat op soek is na sy oupa wat nie van 'n staptog in die heuwels teruggekeer het nie. In die werk word die streek op verbeeldingryke wyse voorgestel soos dit was, en soos dit kon gewees het. Die verhaal begin in die Paleolitikum, en was bedoel om na die moderne tyd te strek. Hy het dit tot in die Middeleeue voltooi toe hy in 1988 dood is. Die boek is voorberei vir publikasie deur sy vrou, Joy Williams, en toe in twee volumes gepubliseer, saam met 'n naskrif wat 'n beskrywing gee van hoe die oorblywende werk daar sou uitgesien het. Byna al die stories is in getikte formaat voltooi, en oor die algemeen gereeld hersien deur die skrywer. Slegs "The Comet" was onvolledig gelaat en benodig 'n paar klein toevoegings tot 'n deurlopende verhaal.
In die 1980's het Williams belangrike skakels met deurlopende debatte in feministiese, vredes- en ekologies-sosiale bewegings gemaak en sy beskouinge en oogpunte uitgebrei tot wat merendeels as Marxisties erken sou kon word. Hy het tot die gevolgtrekking gekom dat omdat daar baie verskillende samelewings in die wêreld was, daar nie een vorm van sosialisme sou wees nie, maar baie tipes sosialisme, afhangende van die samelewing waarin dit sou ontwikkel .
Die Raymond Williams Society is in 1989 gestig om intellektuele en politieke projekte te ondersteun en te ontwikkel in gebiede wat breedweg verband hou met Williams se werk.[20] Die Vereniging, Key Words: A Journal of Cultural Materialism,[21] wat "toegewyd is aan die ontwikkeling van die tradisie van kulturele materialisme", bestaan sedert 1998. Die Raymond Williams Centre for Recovery Research is in 1995 by die Nottingham Trent Universiteit geopen.[22] Die Raymond Williams Foundation (RWF) [23] ondersteun aktiwiteite in volwasse onderwys. 'n Samewerkende navorsingsprojek oor Williams se ondersoek na kulturele sleutelwoorde, bekend as die "Keywords Project", is in 2006 gestig en word ondersteun deur Jesus College, Universiteit van Cambridge en die Universiteit van Pittsburgh.[24] Soortgelyke projekte oor Williams se nalatenskap sluit in New Keywords: A Revised Vocabulary of Culture and Society, geredigeer deur die kulurele-studies kenners Tony Bennett, Lawrence Grossberg, en Meaghan Morris, wat deur Bruce Burgett en Glenn Hendler uitgegee word.
In 2007 is 'n versameling Williams dokumente by die Swansea Universiteit gedeponeer deur sy dogter Merryn,[25] wat self 'n digter en skrywer is.[26]
(Routledge classics ed.). London: Routledge. ISBN 978-0-415-31456-5. - Vertaal in Chinees, Italiaans, Koreans en Sweeds.
{{cite web}}
: CS1 maint: archived copy as title (link)
{{cite web}}
: CS1 maint: archived copy as title (link)
{{cite web}}
: CS1 maint: archived copy as title (link)
{{cite web}}
: CS1 maint: archived copy as title (link)
{{cite book}}
: Ongeldige |ref=harv
(hulp){{cite book}}
: Ongeldige |ref=harv
(hulp){{cite book}}
: Ongeldige |ref=harv
(hulp)