Björn Borg

Björn Borg
Vida
Nacimientu Estocolmu[1], 6 de xunu de 1956[2] (68 años)
Nacionalidá Bandera de Suecia Suecia [3]
Residencia Estocolmu
Mónacu
Montecarlu
Familia
Casáu con Mariana Simionescu (1980 – 1984)
Loredana Bertè (1989 – 1993)
Pareyes Jannike Björling
Helena Anliot (es) Traducir
Fíos/es
Estudios
Llingües falaes suecu[4]
Oficiu
Oficiu tenista, tenista
Pesu 72 kg
Altor 180 cm
Premios
IMDb nm0096410
Cambiar los datos en Wikidata
Bjorn Borg

Björn Rune Borg, conocíu como Tocante a esti soníu Björn Borg (?·i) ([bjœːɳ bɔrj]) (6 de xunu de 1956, Estocolmu)[6] ye un extenista suecu que rellumó como pocos na historia del deporte mientres la so dómina de xugador ente 1973 y 1981, llogrando 96 torneos (64 del ATP), ente ellos 5 Wimbledon, 6 Roland Garros y 2 Masters antes de retirase a los 26 años d'edá. Ye consideráu como unu de los meyores tenistes masculinos de la historia del tenis..[7][8][9][10][11][12][13] En 2014 una encuesta del jornal "Dagens Nyheteher" allugar como'l meyor deportista suecu de la historia per delantre del futbolista Zlatan Ibrahimovic[14]

Colos sos 11 títulos de Grand Slam y 16 finales, allúgase cuartu y quintu nos respeutivos historiales de la Era Open. Foi campeón del Tornéu de Roland Garros de 1974, 1975, 1978, 1979, 1980 y 1981, y el Campeonatu de Wimbledon de 1976, 1977, 1978, 1979 y 1980. Tamién foi finalista de cuatro ediciones del Abiertu d'Estaos Xuníos y una única vegada nel Abiertu d'Australia onde llegó a octavos de final.

Pela so parte, llogró 15 títulos de masters, lo que lo asitia octavu nel historial. Ganó'l Masters Grand Prix de 1979 y 1980 y la final de WCT de 1976, atropando un total de diez finales de temporada apostaes.

Ganó 64 torneos ATP mientres la so carrera, lo qu'entiende 11 de Grand Slam, trés finales de temporada, 15 masters, 17 torneos medianos y 18 menores. Per otra parte, ganó 45 partíos de la Copa Davis cola seleición sueca, y llogró'l títulu en 1975.

Borg ocupó'l puestu númberu 1 del ranking ATP en seis periodu distintos ente 1977 y 1981, totalizando 109 selmanes. Allugóse primero en clasificación final de 1979 y 1980, segundu en 1976, 1978 y 1981, y terceru en 1974, 1975 y 1977. Foi nomáu "Tenista del Añu" pola ATP en 1976, 1977, 1978, 1979 y 1980, y foi N°1 añal de "World Tennis" en 1978, 1979 y 1980.

Destacar por conquistar los torneos de Roland Garros y Wimbledon, consideráu como “el doblete más difícil de realizar nel tenis”,[15] mientres trés años consecutivos, un récor hasta la fecha ensin superar.[7]

En 1978 y en 1980 ganó'l Tornéu de Roland Garros ensin perder nin un solu set en tol tornéu. Roger Federer consiguió la mesma fazaña nel Abiertu d'Australia de 2007 y nel Campeonatu de Wimbledon 2017; y Rafael Nadal superó'l récor de Borg al ganar Roland Garros ensin dexar nengún set en 2008, 2010 y 2017.

Estilu de xuegu

[editar | editar la fonte]

Borg xugó mientres tola so carrera como un sólidu xugador de fondu de la pista. Los sos potentes golpes dende'l fondu de cancha con considerable topspin, y los sos impresionantes "passing shots" alzar como'l primer xugador esitosu n'emplegar esi tipu de xuegu, estrañu y revolucionariu naquellos díes pero utilizáu frecuentemente polos xugadores actuales, como Rafael Nadal. Borg yera diestru y tenía un estilu y un tipu de xuegu nada ortodoxos, como'l so orixinal revés a dos manes y el xuegu de fondu mentáu; productos quiciabes de l'ausencia de dalgún entrenador mientres los sos primeros años nel tenis y a qu'aprendió entrenándose solu xugando hores nel garaxe de la so casa.[16] Los sos golpes yeren fuertes y altos pero la intensidá de topspin que-y imprimía a la bola faíen qu'esta pudiera caltenese dientro de la pista y botar rápido escontra riba y palantre nel campu del contrariu. Amás, tenía una increíble rapidez de piernes, lo que-y dexaba llegar a boles cuasi perdíes, —anque poques vegaes esforciábase demasiáu por atrapar les boles alloñaes— y una envidiable condición atlética, productu de la so pasión por entrenase mientres munches hores.

Igualmente, pa poder desempeñase meyor sobre'l verde de Wimbledon (dificultosu pal so estilu de xuegu) aprendió l'estilu de saque y volea, lo qu'evitaría la gastadura que suponía'l so xuegu dende la llinia de fondu. La so actitú calmosa y la so falta d'espresiones bultables, tantu nos puntos ganaos como nos perdíos, valiéron-y el nomatu de “L'home de xelu” o "Iceborg" n'alusión a los iceberes de los mares xelaos. Borg nunca perdía la compostura y les desventaxes nel tanteador paecíen nun provoca-y nengún golpe anímicu, polo que yera avezáu velo recuperase de situaciones aparentemente ventaxoses pal rival.

Biografía

[editar | editar la fonte]

Borg pasó la so infancia na ciudá de Södertälje, onde esfrutaba xugando al ḥoquei sobre xelu. Un día viose esteláu por una raqueta de tenis que'l so padre ganara como troféu nun tornéu de tenis de mesa. El so padre decidió regala-y esa raqueta y asina empezó la historia d'unu los más brillosos tenistes de la historia. Almirador de Rod Laver sintióse esteláu pola concentración y correición na pista d'esti xugador, polo que decidió asonsañar el so comportamientu dientro del campu.

En 1972 Borg, con tan solo 15 años, convertir n'unu de los representantes de Copa Davis más nueves de la historia. Nesa serie esllumó a toos con una victoria en 5 sets sobre'l neozelandés Onny Parun (finalista del Abiertu d'Australia en 1973). Depués perdió'l partíu de dobles y ganó'l partíu de singles restante ante Jeff Simpson. Esi mesmu añu ganaría'l tornéu junior de Wimbledon.

En 1974, con 17 años y 8 meses, ganó'l so primer títulu profesional en Londres pol circuitu WCT al ganar al británicu Mark Cox na final. Tres meses más tarde consiguiría'l so primer títulu importante al ganar l'Abiertu d'Italia. Darréu termináu esi tornéu llevóse (con 18 años recién cumplíos) el so primera Grand Slam al conquistar el tornéu de Roland Garros, en venciendo na final al español Manuel Orantes dempués de perder los 2 primeros sets y apolmonalo nos 3 siguientes por 2-6 6-7 6-0 6-1 6-1. Asina se convertía nel xugador más nuevu en trunfar nel tornéu francés (depués foi superáu por Mats Wilander en 1982 y Michael Chang en 1989). Esi añu terminó con un total de 7 títulos en 4 superficies distintes (5, si considerar al magre americanu distinta del polvu de lladriyu).

En 1975 defendió'l so títulu en Francia al vencer na final cómodamente al arxentín Guillermo Vilas por 6-2 6-3 6-4. Esi añu facer con otros 4 títulos y algamaría la final del Masters xugáu en Estocolmu, onde perdería en sets corríos ante un inspiradísimo Ilie Nastase.

Para 1976 yá tenía nel so poder dos Roland Garros y una Copa Davis. Entós, propúnxose conquistar el tornéu de Wimbledon. Hasta esi momentu nun se destacara enforma nel tornéu y bien pocos yeren quien creíen que'l so xuegu de fondu pudiera afaese a la rápida yerba londinense. Borg prauticó arduamente mientres los dos selmanes previes al tornéu en táctiques de saque y volea. Con esto, “L'home de xelu” barrió a tolos xugadores mientres el tornéu ensin perder nengún set (l'únicu que-y opunxo cierta resistencia foi Roscoe Tanner nes semifinales) y llegó a la final pa sorpresa de munchos. Ellí atopóse ante'l favoritu rumanu, Ilie Nastase, a quien tamién arolló en sets corríos por 6-4 6-2 y 9-7. Nastase diría: “Tendríen De mandalo a otru planeta. Nós xugamos al tenis. El xuega a otra cosa.” Asina se convirtió (con 20 años y 1 mes) nel xugador más nuevu na Era Abierta en conquistar Wimbledon, récor depués superáu por Boris Becker, en 1985, con 17 años. Esi mesmu añu conquistaría otros 5 torneos y algamaría per primer vegada la final del Abiertu d'Estaos Xuníos (xugáu sobre canches lentes) na que perdió ante'l local Jimmy Connors en 4 sets. Les sos victories más dures del tornéu fueron nos octavos de final, ante Brian Gottfried, y los cuartos ante Manuel Orantes (campeón defensor), dambos en 5 sets.

En 1977 aumentó entá más el so nivel. Consiguió 11 títulos en 12 finales. Nun xugó en Roland Garros por mancadura y defendió con ésitu'l so títulu de Wimbledon, anque esta vegada resultó muncho más trabayosu pa él. Recuérdense una increíble semifinal de 5 sets ante'l talentosu norteamericanu Vitas Gerulaitis (unu de los sos meyores amigos nel tenis y con quien entrenaba frecuentemente), ganada por 8-6 nel postreru set[17] y tamién una reñida final ante Jimmy Connors en 5 sets, na que prevaleció'l suecu. Dos meses más tarde algamaría per primer vegada'l Nᵘ1 del mundu, destronando les 160 selmanes consecutives de reináu del norteamericanu Jimmy Connors, anque solo caltendríase nel puestu per una selmana. Con cuenta de añu algamó per segunda vegada la final del Masters, esta vegada en Nueva York, onde perdería ante Connors.

Finales de los años 1970 y los primeros años de los 80 vieron a Borg nel so más altu nivel. Consiguió'l doblete de Roland Garros y Wimbledon mientres trés años consecutivos, daqué enxamás llográu na historia nin siquier mientres dos años consecutivos. Asemeyáu proeza nun se repitiría hasta que l'español Rafael Nadal llograr en 2008, venciendo en dambes finales al suizu Roger Federer. Un añu dempués, nel 2009, el suizu Roger Federer consigue realizar esta mesma proeza, ganando en dambos torneos frente al suecu Robin Söderling y al norteamericanu Andy Roddick respeutivamente. Nel 2010, l'español Rafael Nadal volvió repitir el doblete, ganando en Roland Garros al suecu Robin Söderling y en Wimbledon al checu Tomáš Berdych. Namái un cuartu xugador haber llográu na Era Abierta: (Rod Laver en 1969).

En 1978 batió na final de Roland Garros a quien fuera'l rei de les canches lentes mientres l'añu anterior, Guillermo Vilas, en trés cómodos sets. Borg barrió a toos nel tornéu ensin perder nengún set, xugando 21 en total con 6 sets ganando por 6-0 y 7-6 por 6-1. Na semifinal ante Corrado Barazzutti dexó un solu xuegu. Na so tercer conquista en Wimbledon de forma consecutiva tuvo dellos problemes nel primer partíu ante Víctor Amaya (5 sets) pero depués encarreróse exitosamente escontra la final onde ganaría de nuevu a Connors, pero en sets corríos. Esi añu llograría 8 títulos en 9 finales. La final perdida foi nel Abiertu d'Estaos Xuníos (nes nueves canches dures de Flushing Meadows) otra vegada ante'l so archirrival Jimmy Connors.

En 1979 defendió nuevamente los sos títulos en Roland Garros (ganó al paraguayu Víctor Pecci en 4 sets, na final) y Wimbledon. Dempués de superar fácilmente a Connors nes semifinales, Borg atopar col potente sacador norteamericanu Roscoe Tanner a quien lu ganó nun perduru partíu de 5 sets. Anguaño, Borg reconquistaría'l cetru de Nᵘ1 del mundu coronándose per primer vegada como Nᵘ1 nuna temporada. A principios de 1980 llograría'l so primera Masters al vencer a Vitas Gerulaitis por 6-2 6-2 na final en Nueva York. Ganó 11 títulos en 12 finales.

Mientres 1980 Borg caltuvo'l Nᵘ1 del mundu, sacante por 4 selmanes en que la nueva nueva estrella del tenis John McEnroe ocupó'l puestu. Borg volvió faer historia al conquistar Roland Garros y Wimbledon. El so pasu pol abiertu francés foi nuevamente arrollador nun dexando nengún set nel so camín al títulu y nun dexando que nengún xugador sacáralu más de 4 xuegos por set con un permediu menor a 2 xuegos perdíos por set. Na final venció a Vitas Gerulaitis. En Wimbledon, camín a la final venció 2 sets y atoparíase na final con McEnroe, una nueva estrella en plenu ascensu. La final demostró ser una batalla ente dos xugadores d'estrema calidá y ye hasta'l día de güei nomada por delles persones como'l meyor partíu de tenis de la historia.[18] Los medios de comunicación bautizar como “El partíu del sieglu”. El partíu empezó a favor de McEnroe quien se llevó'l primera set por 6-1 a lo que Borg respondió llevándose los dos siguientes. El cuartu set foi d'altu nivel y llegóse al tie-break final no que podría ser la primer final de Wimbledon en definise nun tie-break. Nuna increíble demostración de concentración y mente fría dambos xugadores nun llograben sacase ventaya. Borg faía gala de les sos passing shots y McEnroe demostraba la so sotileza na volea. Dempués de 5 match points a favor de Borg (unu salváu por McEnroe con ayuda de la rede) y otros 7 a favor de “Big Mac” (unu falláu con una volea relativamente fácil) el suecu dexó una volea na rede y terminóse el tie-break 18-16 a favor del norteamericanu. A pesar de que munchos suponíen nesto una inyeición anímica importante en McEnroe y una frustración pa Borg qu'inclinaben el partíu escontra'l llau de McEnroe, “l'home de xelu” non se inmutó y salió a xugar con tol apasionante quintu set que lo conquistó por 8-6. McEnroe esquitóse, pocu más tarde, al ganalo na final del Abiertu d'Estaos Xuníos, tamién en 5 sets. La so rivalidá con John ye considerada como una de les más grandes rivalidaes de la historia del tenis. El suecu terminaría'l so segundu añu consecutivu como Nᵘ1 del mundu y coronaríase per segunda vegada nel Masters al vencer al checu Ivan Lendl.

En 1981 Borg paecía encarrerase escontra'l so cuartu Roland Garros-Wimbledon consecutivu. En Francia volvió apoderar hasta la final onde s'atopó con otra nueva estrella, el checu Ivan Lendl, a quien ganó en 5 sets. La marca de 6 títulos de Roland Garros caltúvose como un récor insuperable hasta'l 11 de xunu de 2012 cuando foi superada por Rafael Nadal en imponiéndose na final al serbiu Novak Djokovic. El récor de cuatro victories consecutives nel tornéu francés foi igualáu tamién por Rafael Nadal en 2008 -ello ye que foi'l mesmu Borg el qu'apurrió'l troféu de campeón al tenista español-; y superáu por Nadal tamién en 2014. En Wimbledon pasó dellos sofocones nel so camín a la final, sobremanera nes semifinales ante Connors quien empezó ganando los dos primeros sets. Borg demostró una vegada más la so mente fría y llevantó el partíu pa engarrar una nueva batalla ante McEnroe na final. Ellí ganó'l primer set, pero'l talentosu norteamericanu ganó los dos siguientes en tie-breaks y nel cuartu peracabó la primer derrota de Borg en Wimbledon nos últimos seis años, estableciendo la marca imbatida de 41 partíos ganaos de forma consecutiva en dichu tornéu na era abierta. Dos meses más tarde algamó la so cuarta final d'Abiertu de los Estaos Xuníos perdiendo nuevamente ante McEnroe en 4 sets. Anguaño dexó'l Nᵘ1 a manes de McEnroe. Tuvo un total de 109 selmanes como Nᵘ1 del mundu.

Indiscutiblemente, l'Abiertu d'Estaos Xuníos foi'l gran escayu del suecu, quien tuvo mui cerca en 4 oportunidaes, pero nun concretó la victoria final en nenguna d'elles. Nel Abiertu d'Australia participó solo una vegada y depués decidió nun faelo pa da-y prioridá a otros torneos.

Por cuenta del so cansanciu y a problemes colos organizadores con quien nun coincidía na cantidá de torneos a xugar nel añu, Borg sorprendió al mundu al anunciar el so retiru con tan solo 26 años cuando inda s'atopaba en perfecta forma y el so nivel nun había ablayáu nos últimos años. Terminó asina una carrera que para munchos podría ser entá más esitosa y convertilo nel indiscutido rei del tenis de la historia. Con 11 títulos de Grand Slam, a solu unu del récor de Roy Emerson, Borg dexó un increíble legáu a les siguientes xeneraciones.

Copa Davis

[editar | editar la fonte]

Como se mentó Borg tuvo'l so debú triunfal en Copa Davis con tan solo 15 años ante un xugador de fuste. Esi añu participó en 2 series ganando dos partíos d'individuales, perdiendo otros dos y perdiendo los dos partíos de dobles al pie d'Ove Bengtson.

Al añu siguiente ganó trés partíos d'individuales y unu de dobles y perdió na que sería la so última derrota n'individuales na Copa Davis ante l'español Manuel Orantes. Pal fin de la so carrera, Borg tenía una serie de 33 victories consecutives n'individuales, un récor hasta l'actualidá.

En 1974, Suecia algamó les semifinales de la zona europea pero perdió ante Italia en Bastái a pesar de les victories nos individuales de Borg.

En 1975, Björn guio a Suecia a la so primer ensaladera de plata de la historia. Dempués de ganar les primeres 4 series de visitante ante Polonia, Alemaña Federal, U.R.S.S. y España, y de locales ante Chile, Suecia xugó la final contra Checoslovaquia en Estocolmu sobre moqueta y gracies a les victories de Borg ante Jiri Hrebec y Jan Kodeš y nel dobles al pie d'Ove Bengtson, Suecia trunfó 3-2. Pa esi entós Borg llevaba 19 victories consecutives n'individuales y yá yera un récor.

En 1976, algamaron les semifinales ante EE. XX. pero les victories de Borg ante Arthur Ashe y Vitas Gerulaitis nun algamar pa llevase la serie.

Nos años siguientes Borg llogró 5 victories n'individuales y solo una derrota en dobles, pero la falta d'un compañeru de xerarquía torgar a Suecia alzase con una nueva ensaladera. Paradóxicamente, darréu dempués del retiru de Borg, Suecia tuvo una camada d'escelentes xugadores de tenis como Mats Wilander, Stefan Edberg, Henrik Sundstrom o Anders Jarryd que-y dexaron alzar se cola Copa 3 vegaes más nos años 1980.

Dempués del retiru

[editar | editar la fonte]

Borg retornó fugazmente del retiru y xugó un partíu pol tornéu de Stuttgart en 1984 perdiendo ante'l francés Henri Leconte.

A principios de los años 1990, apremiáu poles sos dificultaes financieres, intentó un regresu al tour profesional. Foi un fracasu atayante, intentando xugar coles antigües raquetes de madera, nun ganó un solu partíu. Lo más cerca que tuvo de ganar foi en 1993 cuando forzó al rusu Alexander Volkov a 3 sets nel tornéu de Moscú pero perdió'l tie-break final por 9-7. Dempués d'esti partíu retiróse definitivamente y dedicóse a xugar nel senior tour, con raquetes modernes, allantando a la xente colos sos anovaos duelos ante McEnroe, Connors y Vilas.

En marzu de 2006, la casa de puyes londinense Bonhams Auction anunció que puyaría los títulos de Wimbledon de Borg y dos de les sos raquetes ganadores. Munchos xugadores llamar pa faelo reconsiderar pero foi McEnroe quien finalmente lo convenció por que readquiriera los sos trofeos, con una llamada dende New York na que-y refartó: “¿Qué te pasa?, ¿te volvisti llocu?”.[19]

Reconocencia pública y honores

[editar | editar la fonte]

Al pie de Jimmy Connors y John McEnroe, Borg llevó al tenis a niveles de popularidá desconocíos hasta esi momentu, en ciertu mou gracies a la rivalidá esistente ente ellos. La so popularidá ente'l públicu femenín foi inmensa llevando a les autoridaes de Wimbledon a pidir a los colexos de muyeres de la zona a que controlaren a les sos alumnes mientres xugaba'l suecu del pelo dorao. Mientres la so rellumanza, Borg convertir nuna estrella mundial, qu'apaecía en toles revistes. Cuando en 1980 casóse cola tenista rumana Mariana Simionescu la boda convertir nel mayor eventu social del añu. Pa esi entós ganaba muncho más dineru por publicidá y coses ensin rellacionar col tenis, que poles sos victories.

Dempués del so primer retiru, Borg sufrió una sobredosis de drogues y se rumoreó un intentu de suicidiu (negáu por él). Tuvo una tumultuosa rellación cola so segunda esposa, la cantante italiana Loredana Bertè. Creó una marca de ropes que'l so lema de publicidá más conocíu foi la frase: “Fuck for the future” y que-y acarretó grandes problemes financieros.

Borg foi introducíu al Salón Internacional de la Fama del Tenis nel añu 1987.

Los atletes suecu nomar “Deportista suecu del sieglu XX”. Borg foi homenaxáu con una estatua nel so país natal.

Diverses publicaciones especializaes incluyir dientro de los más grandes tenistes de la historia. La revista TENNIS, la más destacada del rubro, allugar dientro de los 10 meyores de la historia y el quintu meyor xugador/a de la Era Abierta (segundu home detrás de Pete Sampras. La revista de deportes nortemericana más importante “Sports Illustrated” allugar segundu dientro de los más grandes tenistes de la historia detrás de Pete Sampras. El prestixosu diariu deportivu francés L’Forna allugar 2º dientro de los tenistes más grandes de la historia detrás de Rod Laver y 13º dientro de los deportistes del sieglu. El tenista Jack Kramer incluyir na so llista de los 21 meyores xugadores de la historia.

Dientro de los sos llogros deportivos van destacar per siempres, el llograr tolos sos títulos (64) incluyendo los 11 de Grand Slam, y 2 Master Cup, más el ser finalista 24 vegaes (incluyendo 5 Grand Slam y 2 Masters Cup) nuna carrera profesional de tan solu nueve años (con actividá continua, ensin tomar en cuenta los sos curtios, fugaces ya infructuosos intentos de retomar el so nivel anterior). Como comparanza, cabo apuntar que Connors llogró tolos sos trofeos nuna carrera profesional de 24 años, Lendl en 16 años, Sampras 15 años. Federer anguaño yá cumple 19 años de carrera (dende 1998).

Clasificación histórica

[editar | editar la fonte]
Artículu principal: Estadístiques de Björn Borg
Tornéu 1973 1974 1975 1976 1977 1978 1979 1980 1981 Carrera VR Carrera V – D Carrera V %
Grand Slam
Abiertu d'Australia

style="background:#afeeee;"|3r

A | A | A | A | A | A | style="background:#EFEFEF;" |0 / 1

1–1 50.00
Roland Garros 4r G G QF

style="background:#00ff00;"|G

G G G 6 / 8 49–2 96.08
Wimbledon QF 3r QF G G G G G F 5 / 9 51–4 92.73
Abiertu d'Estaos Xuníos 4r 2r SF F 4r F QF F F 0 / 9 40–9 81.63
Ratio de victories 0 / 3 1 / 4 1 / 3 1 / 3 1 / 2 2 / 3 2 / 3 2 / 3 1 / 3 11 / 27

40.74

V - D 10–3 11–3 16–2 17–2 10–1 20–1 18–1 20–1 19–2

141–16

89.81
Masters Cup
Masters Cup

style="background:#afeeee;"|RR

F

style="background:#D8BFD8;"|F

style="background:#00ff00;"|G

G

style="background:#EFEFEF;" |2 / 5

15–7 68.18
Ranking 18 3 3 2 3 2 1 1 2 N/A |

style="background:#EFEFEF;" |N/A | style="background:#EFEFEF;" |N/A


Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ URL de la referencia: http://wordpress.hotpress.com/robsmith/2012/10/22/footy-travels-7-stockholm/. Direición web d'archivu: https://web.archive.org/web/20171117064853/https://wordpress.hotpress.com/robsmith/2012/10/22/footy-travels-7-stockholm/. Data d'archivu: 17 payares 2017.
  2. ↑ Afirmao en: 100 years of Wimbledon. Páxina: 194. Editorial: Guinness Superlatives. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 1977. Autor: Lance Tingay.
  3. ↑ URL de la referencia: http://www.tvrage.com/Gilmore_Girls/episodes/69825. Direición web d'archivu: https://web.archive.org/web/20190417125813/http://www.tvrage.com/Gilmore_Girls/episodes/69825. Data d'archivu: 17 abril 2019.
  4. ↑ Afirmao en: autoridaes BNF. Identificador BnF: 118929800. Data de consulta: 10 ochobre 2015. Autor: Biblioteca Nacional de Francia. Llingua de la obra o nome: francés.
  5. ↑ URL de la referencia: https://www.kungahuset.se/sveriges-monarki/ordnar-och-medaljer/sok-medaljforlaningar?medaljar=0&medaljtyp=0&medaljnamn=Borg#!. Data de consulta: 26 setiembre 2023.
  6. ↑ Bjorn Borg Encyclopedia Britannica
  7. ↑ 7,0 7,1 «Strokes for Agassi: He belongs among the 10 greatest ever». Consultáu'l 2009.
  8. ↑ «Collins: Top five men's stars of all-time - Tennis- nbcsports.msnbc.com». Consultáu'l 2009.
  9. ↑ «Navratilova joins Laver and Borg on the shortlist (as voted for by . . . Navratilova) - Times Online». Archiváu dende l'orixinal, el 2019-10-17. Consultáu'l 2009.
  10. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2006-05-15.
  11. ↑ «Archived copy». Archiváu dende l'orixinal, el 2006-05-15.
  12. ↑ «Tim Pears on Björn Borg | Sport».
  13. ↑ «TENNIS.com - Features - 40 Greatest Players - 40 Greatest Players of the Tennis Yera (5-8)». Archiváu dende l'orixinal, el 26 d'ochobre de 2009. Consultáu'l 2009.
  14. ↑ http://www.adnradio.cl/noticias/deportes/bjorn-borg-supero-a-zlatan-ibrahimovic-como-meyor-deportista-suecu-de-la historia/20141224/nota/2564050.aspx#
  15. ↑ «Wimbledon Website - The Championships and The All England Lawn Tennis Club». Archiváu dende l'orixinal, el 3 de febreru de 2011. Consultáu'l 2009.
  16. ↑ «Welcome: Bjorn Borg´s Fan Club». Archiváu dende l'orixinal, el 25 de payares de 2010. Consultáu'l 2009.
  17. ↑ «BBC SPORT | Tennis | Wimbledon History | Classic Matches: Borg v Gerulaitis». Consultáu'l 2009.
  18. ↑ «Welcome: Bjorn Borg´s Fan Club». Archiváu dende l'orixinal, el 5 de xineru de 2010. Consultáu'l 2009.
  19. ↑ «McEnroe fick Borg på andra tankar - DN.se». Archiváu dende l'orixinal, el 30 de setiembre de 2007. Consultáu'l 2009.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]