James Tobin (5 de marzu de 1918, Champaign – 11 de marzu de 2002, New Haven) foi un economista keynesianu d'Estaos Xuníos.
Foi gallardoniáu col Premiu del Bancu de Suecia en Ciencies Económiques en memoria de Alfred Nobel, miembru del Conseyu d'Asesores Económicos de la Presidencia de los Estaos Xuníos y de la Xunta de gobiernu del Sistema de Reserva Federal, profesor nes universidaes de Harvard y Yale.
Creía que los gobiernos teníen d'intervenir na economía col fin d'estabilizar la producción total y evitar les recesiones. El so trabayu académicu incluyía contribuciones pioneres al estudiu de les inversiones, la política monetario y fiscal y los mercaos financieros. Inclusive propunxo un modelu econométrico para variables endóxenes censuraes, el modelu Tobit.
Fora del mundu académicu conózse-y pola so suxerencia de gravar los fluxos de capitales, propuesta anguaño conocida como Tasa Tobin, que se convirtió n'unu de los caballos de batalla del altermundismu, magar el mesmu Tobin creía que se taba abusando del so nome y la so idea.[8]
Nació'l 5 de marzu de 1918 en Champaign, Illinois. Los sos padres fueron Louis Michael Tobin, un periodista que trabayaba na Universidá d'Illinois n'Urbana-Champaign, y Margaret Edgerton Tobin, una trabayadora social. Cursó los sos estudios de primaria nel University Laboratory High School of Urbana, Illinois, un colexu dientro del campus de la universidá.[9]
En 1935, siguiendo'l conseyu del so padre, Tobin realizó los exámenes d'ingresu na Universidá Harvard. A pesar de nun preparar de manera especial pa los exámenes, aprobar y foi almitíu con una beca nacional de la Universidá. Mientres cursaba los sos estudios lleó per primer vegada la Teoría xeneral del emplegu, l'interés y el dineru de Keynes, publicada en 1936. Graduóse como Summa Cum Laude en 1939 con una tesis enfocada nun analís críticu del mecanismu de Keynes 'for introducing equilibrium "involuntary" unemployment'. El so primer artículu publicáu (en 1941) taba basáu nesta tesis.[10]
Tobin darréu cursó estudios avanzaos, tamién en Harvard, y llogró el so M.A. en 1940. Ente los sos profesores constaben Joseph Schumpeter, Alvin Hansen, Gottfried Haberler y Wassily Leontief; ente que ente los sos compañeros topábense Paul Samuelson, Lloyd Metzler, John Kenneth Galbraith, Abram Bergson, Richard Musgrave y Richard Goodwin.
En 1941 atayó los sos estudios avanzaos pa trabayar pal gobiernu d'Estaos Xuníos, y al añu siguiente, dempués de que los Estaos Xuníos entraren na Segunda Guerra Mundial, apuntar na Marina de los Estaos Xuníos (1942-1946), interviniendo nel Océanu Atlánticu y nel Mediterraneu, como oficial a bordu d'un destructor. En rematando la guerra tornó a Harvard pa siguir colos sos estudios, recibiendo'l so Ph.D. en 1947 con una tesis sobre la función de consumu. En 1947 foi escoyíu Junior Fellow na Society of Fellows de Harvard, lo que-y dexó tener del tiempu y los recursos abondos pa dedicar los siguientes trés años al estudiu y la investigación.
En 1950 Tobin ingresó a la Universidá de Yale, onde trescurrió'l restu de la so carrera como profesor d'economía. Xunir a la Fundación Cowles, que se movió a Yale en 1955, y foi'l so presidente ente 1955 y 1961 y ente 1964 y 1965. El so mayor interés investigador yera aprovir de microfondos al keynesianismo, con un enfoque especial na economía monetaria. En 1957 ocupó la cátedra Sterling.
Fora de la cátedra, Tobin tuvo una activa vida pública, escribiendo sobre asuntos económicos contemporáneos y sirviendo como espertu económicu y consultor de polítiques económiques. Mientres el periodu de 1961-1962 foi asesor del presidente John F. Kennedy, y en collaboración con Arthur Okun, Robert Solow y Kenneth Arrow, ayudó a diseñar la política económica keynesiana implementada pola alministración Kennedy.
Foi tamién asesor de la Reserva Federal y de la Fundación Ford (1961). En 1971 foi escoyíu presidente de l'Asociación Económica Americana, y dende 1972 foi miembru de l'Academia Nacional de Ciencies. Recibió títulos honoríficos d'universidaes como Syracusa, Illinois y Darmouth. Foi gallardoniáu col Premiu del Bancu de Suecia en Ciencies Económiques en memoria de Alfred Nobel en 1981. En 1988 Tobin retirar de manera formal de Yale, pero siguió dando discursos como profesor eméritu y tamién siguió escribiendo.