Гядзімінас Вагнорус

Гядзімінас Вагнорус
літ.: Gediminas Vagnorius
прэм’ер-міністр Літвы
13 студзеня 1991 — 21 ліпеня 1992
Папярэднік Альбяртас Шыменас
Пераемнік Аляксандрас Абішала
прэм’ер-міністр Літвы
27 лістапада 1996 — 4 мая 1999
Папярэднік Лаўрынас Міндаўгас Станкявічус
Пераемнік Ірэна Дзягутэне
Нараджэнне 10 чэрвеня 1957(1957-06-10)[1] (67 гадоў)
Веравызнанне каталіцтва
Партыя
Адукацыя
Навуковая ступень кандыдат эканамічных навук
Узнагароды
Grand Cross of the Order of Merit of the Republic of Poland Independence Medal
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Гядзімінас Вагнорус (лат.: Gediminas Vagnorius; нар. 10 чэрвеня 1957 года) — літоўскі палітычны і дзяржаўны дзеяч, прэм’ер-міністр Літвы ў 1991-1992 і 1996-1999 гадах.

У 1980 годзе скончыў Вільнюскі інжынерна-будаўнічы інстытут, атрымаўшы кваліфікацыю інжынера-эканаміста. У 1980–1987 гадах працаваў у гэтай ВНУ. У 1987 годзе атрымаў навуковую ступень кандыдата эканамічных навук. У 1988 годзе стаў старшым навуковым супрацоўнікам Інстытута эканомікі Акадэміі навук Літвы.

У 1990 годзе ад Саюдзіса быў абраны дэпутатам Вярхоўнага Савета Літоўскай ССР, з'яўляючыся адным з падпісантаў Акта аб незалежнасці ад 11 сакавіка 1990 года. 13 студзеня 1991 года, калі былі ўведзены савецкія войскі у Вільнюс, а прызначаны некалькімі днямі раней прэм'ер-міністр Альбяртас Шыменас знік, парламент даручыў яму місію фарміравання ўрада.

Пасля перамогі на выбарах кансерватараў у 1996 годзе зноў узначаліў урад, які быў сфарміраваны разам з партыяй хрысціянскіх дэмакратаў. Неўзабаве ён пачаў спаборнічаць за павелічэнне свайго ўплыву ў Саюзе Айчыны, скарыстаўшыся даволі дрэнным вынікам Вітаўтаса Ландсбергіса на прэзідэнцкіх выбарах 1997 года.

У 1999 годзе ўступіў у адкрыты канфлікт з прэзідэнтам Валдасам Адамкусам, які выказаў яму вотум недаверу ў пасланні нацыі. У рэшце дзейны прэм'ер-міністр падаў у адстаўку. Супраць яго волі Саюз Айчыны вырашыў застацца ў кааліцыі і вылучыў новага кандыдата на пасаду прэм'ер-міністра.

У ліпені 2000 года былы прэм'ер-міністр ініцыяваў стварэнне новай партыі пад назвай Саюз умераных кансерватараў. У тым жа годзе ён быў адзіным прадстаўніком гэтай партыі, абраным дэпутатам па мажарытарнай акрузе.

У 2004 годзе ён ператварыў сваю партыю ў Хрысціянска-кансерватыўны сацыяльны саюз, у тым жа годзе прайграў як выбары ў Еўрапарламент, так і ў Сейм. У 2008 годзе ён зарэгістраваўся незалежным кандыдатам у дэпутаты, прайграў на выбарах у другім туры, а праз год зноў беспаспяхова балатаваўся ў Еўрапарламент. У 2010 годзе стаў лідарам створанай хрысціянскай партыі, якая, аднак, не атрымала ніводнага месца на парламенцкіх выбарах у 2012 годзе. У 2013 годзе ўступіў у Партыю працы, а ў 2016 годзе зноў беспаспяхова балатаваўся ў Сейм.

Зноскі

  1. ↑ Gediminas Vagnorius // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.