Джордж Херберт Хітчынгс

Джордж Хітчынгс
George Hitchings
Дата нараджэння 18 красавіка 1905(1905-04-18)[1][2][…]
Месца нараджэння Хокіэм, Вашынгтон
Дата смерці 27 лютага 1998(1998-02-27)[1][2][…] (92 гады)
Месца смерці Чапел-Хіл, Паўночная Караліна
Грамадзянства
Род дзейнасці урач, біяхімік, фармаколаг, фармацэўт, хімік
Навуковая сфера біяхімія[3] і фармакалогія[3]
Месца працы
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Джордж Херберт Хітчынгс (англ.: George Herbert Hitchings, 18 красавіка 1905, г. Хокіэм, ЗША — 27 лютага 1998, Чапэл-Хіл, Паўночная Караліна) — амерыканскі вучоны ў галіне біяхіміі і фармакалогіі, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па фізіялогіі і медыцыне ў 1988 годзе «за адкрыццё важных прынцыпаў лекавай тэрапіі», якую ён падзяліў разам з Дж. Блэкам і Г.Элаян.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

Джордж Хітчынгс нарадзіўся 18 красавіка 1905 года ў горадзе Хокіэм (штат Вашынгтон) і вырас у Берклі, штат Каліфорнія, Сан-Дыега, Бэлінхэме, Вашынгтоне і Сіэтле. Скончыў сярэднюю школу ў Сіэтле ў 1923 годзе.

Скончыў Вашынгтонскі ўніверсітэт (1928). З 1928 года працаваў у Гарвардскай медыцынскай школе, з 1942 года — ў навукова-даследчай лабараторыі Велкам (Нью-Ёрк).

У 1967 годзе Хітчынгсстаў віцэ-прэзідэнтам, які адказвае за даследаванні Burroughs-Wellcome. Ён атрымаў званне ганаровага вучонага ў 1976 годзе. Ён таксама займаў пасаду ад’юнкт выкладчыка ў Школе медыцыны ва ўніверсітэце Дзюка.

Аўтар навуковых прац па хіміі пірымідзінавых сістэм, антаганістаў пурыну і пірымідзіну, антыметабалітаў нуклеінавых кіслот, хіміятэрапіі пухлін, стварэнні антыбактэрыяльных і імунадэпрэсантных прэпаратаў.

Доктар філасофіі (1933).

Хітчынгс памёр у 1998 годзе ў Чапэл-Хіл, Паўночная Караліна. Хітчынгс заснаваў Фонд Triangle Community Foundation ў 1983 годзе. Хітчынгс з’яўляецца членам Залы славы медыцыны і хіміі (англ.: the Medicinal Chemistry Hall of Fame).

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б George Herbert Hitchings // George Herbert Hitchings
  2. ↑ а б George Herbert Hitchings // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  4. ↑ LeDuff C. George Hitchings, 92, Winner Of Nobel in Medicine, Is Dead // The New York Times / J. Kahn — Manhattan: New York Times Company, A. G. Sulzberger, 1998. — ISSN 0362-4331; 1553-8095; 1542-667X Праверана 15 красавіка 2021.
  5. ↑ а б George H. Hitchings — Nobel Foundation. Праверана 15 красавіка 2021.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Raju, T N (2000), «The Nobel chronicles. 1988: James Whyte Black, (b 1924), Gertrude Elion (1918-99), and George H Hitchings (1905-98).», Lancet 355 (9208): 1022, 2000 Mar 18, PMID 10768469
  • Then, R L (1993), «History and future of antimicrobial diaminopyrimidines.», Journal of chemotherapy (Florence, Italy) 5 (6): 361-8, 1993 Dec, PMID 8195827
  • van Zwieten, P A (1988), «[Nobel prize for Medicine 1988]», Nederlands tijdschrift voor geneeskunde 132 (53): 2401-2, 1988 Dec 31, PMID 3063980
  • Giner-Sorolla, A (1988), «The excitement of a suspense story, the beauty of a poem: the work of Hitchings and Elion.», Trends Pharmacol. Sci. 9 (12): 437-8, 1988 Dec, doi:10.1016/0165-6147(88)90133-2, PMID 3078084
  • Horgan, J (1988), «Physiology or medicine.», Sci. Am. 259 (6): 33, 1988 Dec, doi:10.1038/scientificamerican1288-33b, PMID 3060998
  • Sjöqvist, F (1988), «[Nobel Prize in medicine: three share this year’s Nobel Prize in medicine. Important principles in drug therapy]», Lakartidningen 85 (43): 3542-7, 1988 Oct 26, PMID 2462143
  • Dameshek, W (1970), «The deVilliers award of the Leukemia Society of America Inc. to George H. Hitchings, Ph.D.», Bibliotheca haematologica (36): XXI—XXII, PMID 4950964
  • Talalay, P (1969), «Presentation of Dr. George Herbert Hitchings for the Passano Award.», JAMA 209 (9): 1337-8, 1969 Sep 1, doi:10.1001/jama.209.9.1337, PMID 4895870
  • Medicinal Chemistry Division, American Chemical Society, Medicinal Chemistry Hall of Fame, retrieved 30 August 2012
  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2003. — 512 с.: іл.

Спасылкі

[правіць | правіць зыходнік]