Клод Сімон
| Клод Сімон | |
|---|---|
| фр.: Claude Simon[1] | |
 | |
| Асабістыя звесткі | |
| Імя пры нараджэнні | фр.: Claude Eugène Henri Simon[1] |
| Дата нараджэння | 10 кастрычніка 1913[2][3][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 6 ліпеня 2005[2][3][…] (91 год) |
| Месца смерці | |
| Пахаванне | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Réa Karavas[d] |
| Альма-матар | |
| Прафесійная дзейнасць | |
| Род дзейнасці | пісьменнік, раманіст |
| Кірунак | Новы раман[d] |
| Мова твораў | французская |
| Грамадская дзейнасць | |
| Член у | |
| Прэміі |
прэмія Медычы (1967) |
| Узнагароды |
  |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Клод Эжэн Анры Сімон (фр.: Claude Simon; 10 кастрычніка 1913, Антананарыву — 6 ліпеня 2005) — французскі пісьменнік, лаўрэат Нобелеўскай прэміі па літаратуры (1985).
Вучыўся ў Парыжы, Оксфардзе і Кембрыджы. На яго эстэтычнае фарміраванне паўплывалі У. Фолкнер і экзістэнцыялісты (асабліва А. Камю).
Асноўная тэмы яго твораў — мастацтва і вайна, асоба і гісторыя, чалавек сярод людзей. Аўтар раманаў «Вясна свяшчэнная» (1954), «Вецер» (1957), «Трава» (1958), «Дарогі Фландрыі» (1960), «Атэль «Палас» (1962), «Гісторыя» (1967), «Фарсальская бітва» (1969), «Трыпціх» (1973), «Урок рэчаў» (1975), «Георгікі» (1981), «Акацыя» (1989), кніг успамінаў, літаратурных эсэ, у якіх выклаў свае погляды на «новы раман». Творы Клода Сімона адметныя падкрэсленай эксперыментальнасцю, адмаўленнем ад храналогіі, персанажа і сюжэта ў традыцыйным сэнсе, прасторава-часавымі напластаваннямі, знешняй алагічнасцю і кампазіцыйнай фрагментарнасцю, разгорнутымі апісаннямі і перанасычанасцю дэталямі, выкарыстаннем «плыні свядомасці», часам пунктуацыйнай ускладненасцю.
Творы
[правіць | правіць зыходнік]- 1945 : Le Tricheur, Éditions du Sagittaire
- 1947 : La Corde raide, Éditions du Sagittaire
- 1952 : Gulliver, Calmann-Lévy
- 1954 : Le Sacre du Printemps, Calmann-Lévy
- 1957 : Le Vent. Tentative de restitution d'une retable baroque, Éditions de Minuit
- 1958 : L'Herbe, Éditions de Minuit
- 1960 : La Route des Flandres, Éditions de Minuit
- 1962 : Le Palace, Éditions de Minuit
- 1966 : Жанчыны Femmes (паводле дваццаці трох карцін Жуана Міро), Éditions Maeght
- 1967 : Histoire, Éditions de Minuit
- 1969 : La Bataille de Pharsale, Éditions de Minuit
- 1970 : Orion aveugle, Skira
- 1971 : Les Corps conducteurs, Éditions de Minuit
- 1973 : Triptyque, Éditions de Minuit
- 1975 : Leçon de choses, Éditions de Minuit
- 1981 : Георгікі Les Géorgiques, Éditions de Minuit, ISBN 2-7073-1950-3
- 1984 : Валасы Веранікі La Chevelure de Bérénice, Éditions de Minuit (перавыданне тэксту «Жанчын»)
- 1986 : Стакгольмская прамова Discours de Stockholm, Éditions de Minuit
- 1987 : L'Invitation, Éditions de Minuit
- 1988 : Album d'un amateur, Rommerskirchen
- 1989 : L'Acacia, Éditions de Minuit
- 1992 : Photographies, 1937—1970, Éditions Maeght
- 1994 : Correspondance avec Jean Dubuffet, L'Échoppe
- 1997 : Le Jardin des Plantes, Éditions de Minuit
- 2001 : Le Tramway, Éditions de Minuit
- 2006 : Oeuvres, Collection Pléiade
Зноскі
- ↑ а б в г д Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 23 кастрычніка 2021.
- ↑ а б Claude Simon // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ а б Claude Simon // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Find a Grave — 1996. Праверана 29 чэрвеня 2024.
Літаратура
[правіць | правіць зыходнік]- Лявонава Е. А. Сімон Клод // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 14: Рэле — Слаявіна / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 14. — С. 387. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14).
Спасылкі
[правіць | правіць зыходнік]
Тэматычныя сайты | ||||
|---|---|---|---|---|
| Слоўнікі і энцыклапедыі | ||||
| Генеалогія і некрапалістыка | ||||
| ||||