Пётр Андрэевіч Абрасімаў

Пётр Андрэевіч Абрасімаў
Сцяг1-ы Старшыня Дзяржаўнага камітэта СССР па замежным турызме
31 мая 1983 — 27 лютага 1985
Кіраўнік урада Мікалай Аляксандравіч Ціханаў
Папярэднік пасада заснаваная
Пераемнік Уладзімір Якаўлевіч Паўлаў
Сцяг10-ы Першы сакратар Смаленскага абкама КПСС
11 лютага 1961 — снежань 1962
Папярэднік Павел Іванавіч Даронін
Пераемнік Мікалай Іосіфавіч Калмык
Нараджэнне 16 мая 1912(1912-05-16)[1][2]
Смерць 16 лютага 2009(2009-02-16)[1][2] (96 гадоў)
Месца пахавання
Бацька Андрэй Іванавіч Абрасімаў
Маці Юлія Захараўна Абрасімава
Дзеці Дочкі: Дзіна Пятроўна Абрасімава (нар. 1940), Тамара Пятроўна Абрасімава (нар. 1941)
Партыя КПСС з 1940 года.
Член у
Адукацыя
Навуковая ступень Доктар гістарычных навук
Дзейнасць палітыка[3] і дыпламатыя[3]
Месца працы
Прыналежнасць СССР
Бітвы
Узнагароды
Ордэн Леніна Ордэн Леніна Ордэн Леніна Ордэн Леніна
Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі Ордэн Чырвонага Сцяга Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені Ордэн Айчыннай вайны 2 ступені
Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга Ордэн Чырвонай Зоркі Ордэн Чырвонай Зоркі Медаль «За абарону Масквы»
Герой ГДР
Герой ГДР
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з прозвішчам Абрасімаў.

Пё́тр Андрэ́евіч Абра́сімаў (16 мая 1912, Багушэўск, Сенненскі павет, Магілёўская губерня, цяпер Сенненскі раён Віцебскай вобласці, Беларусь — 16 лютага 2009, Масква, Расія) — савецкі партыйны і дзяржаўны дзеяч, дыпламат. Доктар гістарычных навук.

Біяграфія

[правіць | правіць зыходнік]

З 1931 года — дырэктар клуба, упаўнаважаны філармоніі, дырэктар карціннай галерэі (Віцебск, Брэст).

У 1933 годзе — скончыў тэхнікум.

У 1939 годзе — вучыўся на гістарычным факультэце Беларускага ўніверсітэта.

У 1939 годзе ў складзе танкавай брыгады С. М. Крывашэіна ў Польскі паход РСЧА прысутнічаў пры ўрачыстай перадачы Брэста з рук нямецкага генерала Х. Гудэрыяна ў рукі камбрыга С. М. Крывашэіна. Удзельнічаў у сумесным ваенным парадзе часцей Чырвонай Арміі і Вермахта ў Брэсце.

З 1939 года — намеснік старшыні Брэсцкага аблвыканкама.

У 1941 годзе, пасля пачатку Вялікай Айчыннай вайны, стварае партызанскае фарміраванне.

З чэрвеня 1941 года — інспектар палітаддзела механізаванага корпуса (Заходні фронт), ваенны камісар асобнага танкавага батальёна (Паўднёвы фронт).

У кастрычніку 1941 года атрымаў цяжкае раненне.

У 1942 годзе, пасля другога ранення, камісар танкавай брыгады.

З 1942 года ў Цэнтральным Штабе партызанскага руху. Удзельнічаў у распрацоўцы шэрагу паспяховых партызанскіх аперацый, некалькі разоў яго закідвалі ў тыл нямецкіх войскаў, дзе дзейнічалі беларускія партызаны.

У 1942—1944 гадах — ваенны камісар адмысловага збору пад Мурамам і старшы памочнік начальніка Цэнтральнага штаба партызанскага руху і першага сакратара ЦК КП(б) Беларусі Панцеляймона Кандрацьевіча Панамарэнка.

У 1944 годзе некалькі месяцаў выкладаў у Беларускім універсітэце, на гістарычным факультэце.

З снежня 1948 па чэрвень 1950 года — 1-ы намеснік старшыні Савета Міністраў Беларускай ССР.

У 1949 годзе — скончыў 3 курсы завочнага навучання Вышэйшай партыйнай школы пры ЦК УКП(б).

З 3 чэрвеня 1950 па 20 верасня 1952 года — сакратар ЦК КП(б)Беларусі.

У 1951 годзе скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (завочна).

З лістапада 1952 па ліпень 1955 года — 1-ы намеснік старшыні Савета Міністраў Беларускай ССР.

З ліпеня 1955 па студзень 1957 года — сакратар ЦК КП Беларусі.

У 1956—1957 гадах — саветнік-пасланнік Пасольства СССР у Кітайскай Народнай Рэспубліцы.

З 3 кастрычніка 1957 па 14 лютага 1961 года — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол СССР у Польскай Народнай Рэспубліцы. Уручыў даверчыя граматы 17 кастрычніка 1957 г.

З 11 лютага 1961 па снежань 1962 года — 1-ы сакратар Смаленскага абласнога камітэта КПСС.

З 15 снежня 1962 па 18 верасня 1971 года — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол СССР у Германскай Дэмакратычнай Рэспубліцы. Уручыў даверчыя граматы 17 снежня 1962 года.

Асабліва важкі ўклад ён уносіць у дасягненне чатырохбаковага пагаднення па Заходняму Берліну 3 верасня 1971. Гэта была адна з важных вех на шляху не толькі да вырашэння германскага пытання, але і да нармалізацыі абстаноўкі ва ўсёй пасляваеннай Еўропе.

З 18 верасня 1971 па 9 красавіка 1973 года — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол СССР у Францыі. Уручыў даверчыя граматы 6 кастрычніка 1971 года.

З 20 снежня 1972 па 9 красавіка 1973 года — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол СССР у Малагасійскай Рэспубліцы (па сумяшчальніцтве). Уручыў даверчыя граматы 29 снежань 1972 года.

З красавіку 1973 па сакавік 1975 года — загадчык Аддзелам ЦК КПСС па працы з замежнымі кадрамі і выездзе за мяжу.

З 7 сакавіка 1975 па 12 чэрвеня 1983 года — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол СССР у Германскай Дэмакратычнай Рэспубліцы. Уручыў даверчыя граматы 15 сакавіка 1975 г..

З 31 мая 1983 па 27 лютага 1985 года — старшыня Дзяржаўнага камітэта СССР па замежнаму турызму.

З 27 лютага 1985 па 13 мая 1986 года — Надзвычайны і Паўнамоцны Пасол СССР у Японіі.

З мая 1986 года — на пенсіі.

Памёр на 97-ым годзе жыцця 16 лютага 2009 года ў Маскве.

Пахаваны на Траекураўскіх могілках у Маскве.

Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР III—IV, VI і IX скліканняў, Вярхоўнага Савета БССР IV—VI скліканняў. З 31 кастрычніка 1961 па 25 лютага 1986 года член ЦК КПСС, у 1954—1956 гадах член Бюро ЦК КП Беларусі..

Узнагароды

[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

  1. ↑ а б Pjotr Andrejewitsch Abrassimow // filmportal.de — 2005. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ а б Pjotr A. Abrassimow // Munzinger Personen Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ а б Czech National Authority Database Праверана 4 кастрычніка 2023.

Літаратура

[правіць | правіць зыходнік]
  • Абрасімаў Пётр Андрэевіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 9. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.