(la) Colonia Augusta Emerita | ||||
Tipo | xacemento arqueolóxico | |||
---|---|---|---|---|
Localización | ||||
División administrativa | Mérida, España e Lusitania, Roma Antiga | |||
Localización | Lusitania | |||
| ||||
Historia | ||||
Data de creación ou fundación | 25 a. C. | |||
Período de tempo | antigüidade clásica | |||
Actividade | ||||
Fundador | Públio Carísio (pt) | |||
A Augusta Emerita, ás veces tamén citada como Emerita Augusta, ou máis simplemente Emerita, era o nome latino da actual cidade española de Mérida.
Varias personalidades defenden que o nome da cidade era Colonia Iulia Augusta Emerita[1][2][3][4] Alicia M. Canto atribúe el epíteto Iulia da cidade, documentado en diversas inscricións, como tubaxes de chumbo públicas[5], a unha posible fundación cesariana entre 48 e 44 a. C., como praesidium militar ou como municipium, anterior por tanto á única data admitida da creación colonial ex novo, a de Augusto. Non obstante, José María Álvarez Martínez, director do Museo Nacional de Arte Romana de Mérida, rexeita a proposta de lectura I(ulia) (da cal só está documentado o I), e suxiren outros desenvolvementos desa inicial, como "I(mmunis)", xa que se sabe por fontes clásicas a súa condición de colonia inmune.
Emerita foi a capital da provincia hispana de Lusitania. Foi fundada 25 a. C. por Publius Carisius, legado de Augusto, que estabeleceu nela veteranos das lexións Alauda V e Gemina X, ao remate do seu servizo logo das guerras cántabras (emeritus era en latín o licenciado ou xubilado). Inicialmente foi unha colonia romana, adquirindo logo o dereito itálico. Ademais de ser a capital da Lusitania, era tamén a capital do Convento xurídico emeritense. Emerita ocupaba un lugar estratéxico para o paso do río Anas, nas comunicacións entre a Bética e as explotacións mineiras da Gallaecia, pois Vía da Prata, como máis tarde foi coñecida, era a calzada romana que unía o porto de Gades (Cádiz) con Asturica Augusta (Astorga).
A actual Mérida, cuxo nome é a evolución de Emerita, conserva aínda abundantes restos arqueolóxicos e monumentais do seu esplendoroso pasado romano.
O teatro é unha construción promovida polo cónsul Marcus Vipsanius Agrippa. Segundo a data inscrita no propio teatro, a súa construción tivo lugar nos anos 16 ao 15 a. C. O teatro sufriu varias reformas, as máis importantes, a finais do século I ou principios do II, posiblemente na época do emperador Traxano, cando se construíu a actual fachada ou fachada do escenario, e outro na época de Constantino entre os anos 330 e 340, introducindo novos elementos arquitectónico-decorativos e construíndo unha calzada que rodea o monumento. Despois do abandono provocado polo cristianismo debido á inmoralidade do teatro, foi abandonado e cuberto de terra, deixando á vista só a zona superior das bancadas (summa cavea). A imaxinación popular chamouno "As sete cadeiras" porque, segundo a tradición, varios reis mouros sentáronse nel para decidir o destino da cidade.
Construción máis popular que o teatro, foi inaugurada no 8 a. C. Este edificio estaba destinado a loitas entre gladiadores, entre bestas ou entre homes e bestas.
Trátase dun edificio formado por un pavillón elíptico central rodeado por unha tribuna con capacidade para 15.000 espectadores, divididos en tres zonas, como no teatro. Destas tres zonas, hoxe só se conserva a inferior, xa que as dúas superiores foron utilizadas, despois de caer en desuso, como canteira das edificacións lindantes.
Cos seus máis de 400 m de longo e 100 de ancho, era o maior dos edificios de espectáculos da cidade e, xunto co anfiteatro, era o que gozaba dos favores dun público máis entregado ás emocións fortes que a obras cultas teatrais. Polas súas grandes dimensións situábase fóra do recinto amurallado, a carón das vías que unían a Emérita con Corduba (Córdoba) e Toletum (Toledo). Este monumento é totalmente visitable.
Tiña unha capacidade duns 30.000 espectadores distribuídos nunha bancada coa xa clásica división en cáveas marcadas polas diferentes orixes sociais dos seus ocupantes.
A súa construción data de principios do século I. Posiblemente durante a época de Tiberio. O recinto conta cun pavillón central onde se celebraban as competicións, en cuxo centro había un valado central denominado spina cunha lonxitude de 223 m e un ancho de 8,5 m e decorado con monólitos e outros motivos. Un dos espectáculos favoritos eran as carreiras de bigas (dous cabalos) e carros (catro cabalos). Os condutores dos carros, chamados aurigas, eran personaxes moi populares, e moitos deles quedaron inmortalizados en pinturas e mosaicos.
Actualmente o Circo Romano de Mérida conta cun centro de interpretación de nova construción, que permite coñecer mellor a estrutura do monumento antes de entrar nel.
Pódese considerar, dalgún xeito, como a orixe da cidade e, en todo caso, a que marca o seu trazado como prolongación dunha das principais arterias da colonia, o Decumanus Maximus. A localización da ponte está coidadosamente seleccionada nun vado do río Guadiana que ofrece unha illa central como punto de apoio que o divide en dúas canles. A estrutura orixinal non ofrecía a continuidade da actual, xa que estaba formada por dous tramos de arcos que se unían na illa, onde había un gran tallamar. Este foi substituída por varios arcos no século XVII, despois de que unha inundación de 1603 derrubase parte da estrutura. Na época romana ampliouse en lonxitude varias veces, engadindo polo menos cinco tramos consecutivos de arcos para que o camiño non quedara cortado nas periódicas enchentes do Guadiana. Isto fixo que esta obra alcanzase os 792 m de lonxitude, unha das máis grandes que se conservan daquela época.
Formaba parte da condución que levaba a auga a Mérida dende o encoro de Proserpina situado a 5 km da cidade. Data do inicio do I d. C. A arquería atópase actualmente bastante ben conservada, sobre todo o tramo que atravesa o val do río Albarregas. Coñécese con este nome, porque parece un milagre que siga en pé.[6][7]
Traía auga de regatos subterráneos e fontes situadas ao norte da cidade. A condución subterránea está bastante ben conservada, pero do arco construído para cruzar o val de Albarregas só quedan tres piares e os seus correspondentes arcos preto do monumento do circo romano e doutro acueduto do século XVI, no que se empregou material do acueduto romano para a súa construción.
O Templo de Mérida, coñecido popularmente como "Templo de Diana", é un templo consagrado ao culto imperial e non á deusa Diana.
Edificio pertencente ao foro municipal da cidade. É un dos poucos de carácter relixioso que se conserva nun estado satisfactorio. A pesar do seu nome, asignado erroneamente no seu descubrimento, o edificio estaba dedicado ao culto imperial. A súa construción data de finais do século I a. C. ou primeiro I d. C., na época augustea.
De planta rectangular, e rodeada de columnas, ten a fronte orientada ao foro. Esta fronte estaba formada por un conxunto de seis columnas rematadas por un frontispicio. A actual conservación do edificio contribuíu ao ter sido incorporado ao Pazo do Conde de Corbos, de estilo renacentista e cuxos restos aínda se poden ver na sala interior do templo. Na súa construción utilizáronse principalmente materiais graníticos.
O Arco de Tiberio, coñecido popularmente como "Arco de Traxano", xa que na época se pensaba que era un arco triunfal.[8] Estaba situada no Cardo Maximus, unha das principais rúas da cidade e conectaba este foro co municipal. No seu tempo estaba cuberto de mármore.
Feito en granito, e revestido de mármore orixinalmente, mide 13,97 m de alto, 5,70 m de ancho e 8,67 m correspondentes á luz do arco. Crese que ten un carácter triunfal, aínda que tamén podería servir de antesala do Foro Provincial. Inmerso na maraña construtiva moderna e enmascarado polas casas veciñas, este arco érguese maxestoso e admirado por viaxeiros e historiadores de todos os tempos. O seu nome é arbitrario, xa que a inscrición conmemorativa perdeuse hai séculos.
Atopada por casualidade a principios dos anos 60, atópase na ladeira sur do outeiro de San Albín. O seu nome débese á conexión na época dalgúns restos dedicados ao culto de Mitra.
Con esta denominación coñécense dúas construcións funerarias, feitas ao descuberto, situadas fóra das murallas da cidade romana, do tipo "bustae", que non se parecen á dos "colombarios".[9]
Código | Nome | Lugar |
---|---|---|
664-001 | Acueduto dos Milagros | Mérida |
664-002 | Acueduto de San Lázaro | Mérida |
664-003 | Cloaca | Mérida |
664-004 | Alcazaba | Mérida |
664-005 | Anfiteatro | Mérida |
664-006 | Arco de Tiberio | Mérida |
664-007 | Xenodoquio | Mérida |
664-008 | Basílica Casa Herrera | Mérida |
664-009 | Basilica de Santa Eulalia | Mérida |
664-010 | Casa do Anfiteatro | Mérida |
664-011 | Casa do Mitreo | Mérida |
664-012 | Circo | Mérida |
664-013 | Colección de arte Visigoda | Mérida |
664-014 | Columbarios | Mérida |
664-015 | Dique do Guadiana | Mérida |
664-016 | Cornalvo | Mérida |
664-017 | Encoro de Proserpina | Mérida |
664-018 | Foro | Mérida |
664-019 | Murallas de cidade | Mérida |
664-020 | Museo Nacional de arte romana | Mérida |
664-021 | Obelisco de Santa Eulalia | Mérida |
664-022 | Ponte do río Albarregas | Mérida |
664-023 | Ponte do río Guadiana | Mérida |
664-024 | Teatro | Mérida |
664-025 | Templo de Diana | Mérida |
664-026 | Templo da Concordia | Mérida |
664-027 | Templo de Marte | Mérida |
664-028 | Baños c/ Diego M.ª Creuet | Mérida |
664-029 | Baños romanos de Alange | Alange[10] |
Fonte:UNESCO
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Augusta Emerita |