Silvia Abascal
 (2019)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 20 de marzo de 1979 (45 anos) Madrid, España |
 Embaixadora de boa vontade de UNICEF | |
| | |
| Datos persoais | |
| Educación | Colegio Santa María del Pilar |
| Actividade | |
| Ocupación | actriz, directora de cinema |
| Período de actividade | 1993 - |
| Empregador | UNICEF |
| Premios | |
| Descrito pola fonte | Obálky knih,  |
| Sitio web | silviaabascal.com |
    | |
Silvia Abascal Estrada, nada en Madrid o 20 de marzo de 1979, é unha actriz española.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Tivo vocación artística desde nena, e aínda que na súa familia ninguén se dedicaba a este mundo, a súa irmá Natalia Abascal, tamén traballou como actriz, compartindo cartel ambas as dúas no filme. A súa primeira oportunidade chegaría da man de Chicho Ibáñez Serrador en 1992, cando foi escollida para ser unha das azafatas do inesquecible concurso Un, dos, tres... responda otra vez, presentado nesa etapa por Jordi Estadella.
O seu primeiro papel relevante como actriz foi en Pepa y Pepe onde compartiu protagonismo con actores como Verónica Forqué, Tito Valverde ou María Adánez en 1994. Curiosamente, máis tarde volveu facer de filla de Valverde en El Comisario, mentres que en Aquí no hay quien viva colaborou nalgúns capítulos interpretando de novo á irmá dun personaxe de María Adánez. En televisión destaca tamén a súa participación na miniserie Don Juan, onde interpretou a Dona Inés en 1997 e, máis recentemente, o seu traballo en Vientos de Agua (2006).
En cinema destacan títulos coma El tiempo de la felicidad (1997), de Manuel Iborra ou La voz de su amo (2001), de Emilio Martínez Lázaro, ademais de multitude de curtametraxes.
Ten realizado estudos de interpretación, baile español e ballet clásico e colabora en numerosos proxectos de ONG'S (como "Unicef" onde foi embaixadora).
A actriz sufriu o 2 de abril de 2011 un infarto cerebral na festa de clausura do Festival de Málaga do que tivo que ser intervida de urxencia para recuperarse despois favorablemente.[1] Reapareceu publicamente a noite do 19 de febreiro de 2012 na entrega da XXVI edición dos Premios Goya.[2]
Durante a súa recuperación escribiu o libro Todo un viaje, publicado en xuño de 2013. Nel, a actriz narra en primeira persoa as súas vivencias a consecuencia do infarto cerebral e as vicisitudes da súa recuperación.
Televisión
[editar | editar a fonte]- La catedral del mar (2018). Antena 3.
- Vientos de agua (2006), de Juan José Campanella. Telecinco.
- El jardín de los cerezos (2005). TVE.
- Hospital Central (2004) (colaboración: 1 capítulo) Telecinco.
- Tres años en el paraíso (2004). TV-movie. Antena 3.
- Aquí no hay quien viva (2003) (colaboración especial: 2 capítulos). Antena 3.
- Una nueva vida (2003) (colaboración: 1 capítulo). Telecinco.
- Dentro del paraíso (2005)
- Las amargas lágrimas de Petra von Kant (2001) Estudio 1 para TVE.
- El Comisario (1999). Telecinco.
- Hostal Royal Manzanares (1997-1998). TVE.
- Don Juan Tenorio (1997), de José Luis Berlanga. Para TVE.
- Turno de oficio: Diez años después (1995) (colaboración: 1 episodio).
- Pepa y Pepe (1994). TVE.
- Un, dos, tres (1992) TVE.
Filmografía
[editar | editar a fonte]- Escuchando a Gabriel (2006), de José Enrique March.
- La dama boba (2005, de Manuel Iborra).
- Vida y color (2005, de Santiago Tabernero).
- El Lobo (2004), de Miguel Curtois.
- A mi madre le gustan las mujeres (2002, Inés París).
- La fuente amarilla por Miguel Santesmases (2000) .
- El tiempo de la felicidad por Manuel Iborra (1997).
- Canciones de invierno (2004), de Félix Viscarret. Curtametraxe.
- La señorita Zuenig (2004),
- Viento del pueblo: Miguel Hernández (2002), de José Ramón Larraz. Para televisión.
- A mi madre le gustan las mujeres (2002), de Inés París e Daniela Fejerman.
- La voz de su amo (2001), de Emilio Martínez Lázaro.
- La cartera (2000)
- Endora (1999), de Fernando Mainguyague. Curtametraxe
- La fuente amarilla (1998), de Miguel Santesmases.
- El tiempo de la felicidad (1996), de Manolo Iborra.
Teatro
[editar | editar a fonte]- Recital Romeo e Xulieta (1999) coa Compañía Ático Luna.
- La Gaviota (2002), de Chéjov. Dirixida por Amelia Ochandiano. Compañía: Teatro de la Danza. Personaxe: Nina.
- Historia de una vida (2004-2005) de Donald Margulies. Dirixida por Tamzin Townsend. Con Luisa Martín.
- Siglo XX... que estás en los cielos (2006) Dirixida por Blanca Portillo. Con Roberto Enríquez.
Premios
[editar | editar a fonte]- 2006: nomeamento á Mellor actriz por La dama boba, de Manuel Iborra.
- 2004: nomeamento á Mellor actriz secundaria, por El lobo de Miguel Santesmases.
- 2000: nomeamento á Mellor actriz revelación, por La fuente amarilla de Miguel Santesmases.
- 2006: nomeamento á mellor actriz de teatro por Historia de una vida.
- Biznaga de prata á mellor actriz (2006), por La dama boba de Manuel Iborra.
- 2006: Premio homenaxe á súa traxectoria profesional.
Premio Cadena 100
[editar | editar a fonte]- 2006: Premio dos ouvintes á súa traxectoria interpretativa.
Premio Rojas
[editar | editar a fonte]- 2005: Premio á mellor actriz de teatro por Historia de una vida.
Festival de Cáceres
[editar | editar a fonte]- 1999: Premio San Pancracio á mellor actriz por La fuente amarilla.
Festival de Tolosa
[editar | editar a fonte]- 1999: Premio á mellor actriz por La fuente amarilla.
Festival de San Sebastián
[editar | editar a fonte]- 1999: Premio Max Faxtor ó rostro máis bonito do cine español.
Fotogramas de Prata
[editar | editar a fonte]- 1997: Premio á mellor actriz de televisión por Hostal Royal Manzanares.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Silvia Abascal se recupera de accidente cerebrovascular" (en castelán). El País. 13 de abril de 2011. Consultado o 13 de abril de 2011.
- ↑ "Silvia Abascal reaparece en los Goya "con ganas de seguir luchando"" (en castelán). La Vanguardia. 20 de febreiro de 2012. Consultado o 28 de febreiro de 2012.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Web Oficial (en castelán)
- IMDb
