Քլաուս Էգգե

Քլաուս Էգգե
Ծնվել է	հուլիսի 19, 1906(1906-07-19)[1][2] Gransherad, Տելեմարկ, Նորվեգիա
Երկիր	Նորվեգիա
Մահացել է	մարտի 7, 1979(1979-03-07) (72 տարեկան) Օսլո, Նորվեգիա
Գերեզման	Քրիստոս Փրկչի տաճարի գերեզմանատուն
Ժանրեր	սիմֆոնիա
Մասնագիտություն	կոմպոզիտոր և երաժշտական քննադատ
Գործիքներ	երգեհոն
Պարգևներ	Նորվեգիայի արվեստի խորհրդի պատվավոր մրցանակ և
Klaus Egge Վիքիպահեստում

Քլաուս Էգգե (նորվ.՝ Klaus Egge), հուլիսի 19, 1906(1906-07-19)^[1][2], Gransherad, Տելեմարկ, Նորվեգիա - մարտի 7, 1979(1979-03-07), Օսլո, Նորվեգիա), նորվեգացի երգահան։

Կենսագրություն

Էգգեն ծնվել է 1906 թվականի հուլիսի 19-ին Գրանսհերադ քաղաքում (Տելեմարկ)։ Մինչև 1929 թվականը երգեհոն նվագել է սովորել Ա. Սանվոլլայի մոտ, դաշնամուր՝ Ն. Լարսենի մոտ և կոմպոզիցիա՝ Ֆարտեյն Վալենի մոտ Օսլոյի կոնսերվատորիայում։ 1937-1938 թվականներին կոպմոզիցիայի ոլորտում կատարելագործվել է Բեռլինի Բարձրագույն երաժշտական դպրոցում Վալտեր Գմայնդլի ղեկավարությամբ։

1933-1945 թվականներին դասավանդել է երգեցողություն Օսլոյի բարձրագույն ուսումնական հաստատություններում։ 1935-1938 թվականներին Էգգեն եղել է «Tonekunst» ամսագրի խմբագիր։ 1945 թվականից սկսած՝ աշխատել է հիմնականում թերթերում որպես երաժշտական քննադատ^[3] (այդ թվում՝ «Arbeiderbladet» թերթում)։

1946 թվականին հիմնել է Սկանդինավյան երկրների կոմպոզիտորների միությունը և նախագահել է այն մինչև 1948 թվականը^[4]։ Նույն թվականին դարձել է Նորվեգացի կոմպոզիտորների միության նախագահ (պաշտոնավարել է մինչև 1972 թվականը, ընդմիջումներով)։ Մինչև 1949 թվականը եղել է Նորվեգիայում ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Միջազգային երաժշտական խորհրդի նախագահ։ Մահացել է Օսլոյում 1979 թվականի մարտի 7-ին։

Արվեստ

Էգգեն 20-րդ դարի լավագույն նորվեգացի կոմպոզիտորներից մեկն է։ Նրա վառ ժողովրդական երաժշտությունը վկայում է 20-րդ դարում նորվեգական երաժշտության վերածնունդի մասին^[5]։ 1930-ական թվականներին իր ստեղծագործություններում օգտագործել է ազգային երաժշտական ֆոլկլորը։ Էգգեի որոշ ստեղծագործություններ մոտ են նեոկլասիցիզմին (օրինակ, երեք ֆանտազիաները)։ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակների ստեղծագործությունները ներարկված են հայրենասիրությամբ և հակապատերազմական տրամադրությամբ։ Դրանց թվում են՝ «Նորվեգական երգը» (1941), «Նորվեգիայի ժայռերը» (1941), 1-ին սիմֆոնիան՝ նվիրված նովեգացի ծովագնացների հիշատակին (1942): 1950-ական թվականներին Էգգեն անդրադարձել է դոդեկաֆոնիային։ Էգգեի երաժշտության վերջին փուլում օգտագործվել են կվինտաներ, առանձնահատուկ տետրակորդներ և տրիտոնի ինտերվալներ, որ վկայում են իր վերջին ստեղծագործություններում ֆոլկլորային հիմքի մասին։

Ծանոթագրություններ

1. Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
2. Երաժշտություն (ֆր.)
3. «Эгге, Клаус». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 9-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
4. «Эгге, Клаус. Карточка личности». persons-info.com. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 9-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.
5. «Норвегия». Кругосвет. Արխիվացված է օրիգինալից 2009 թ․ սեպտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ սեպտեմբերի 4-ին.

Գրականություն

• Гл. ред. Ю. В. Келдыш Музыкальная энциклопедия. — М.: Советская энциклопедия, 1982. — Т. 6. — С. 481. — 1005 с.

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քլաուս Էգգե» հոդվածին։