Charles FitzRoy, 1. baron Southampton (ur. 25 czerwca 1737, zm. 21 marca 1797), brytyjski arystokrata, wojskowy i polityk, młodszy syn lorda Augustusa FitzRoya (młodszego syna 2. księcia Grafton) i Elisabeth Cosby, córki Williama Cosby’ego, gubernatora Nowego Jorku. Jego starszym bratem był premier Wielkiej Brytanii Augustus FitzRoy, 3. książę Grafton.
W wieku 15 lat zaciągnął się do 1 pułku pieszego Gwardii. Brał udział w bitwach pod Minden i Kirchdenken podczas wojny siedmioletniej. Już w 1756 r. został awansowany do rangi kapitana, zaś w 1758 r. został podpułkownikiem. W latach 1762–1763 był pułkownikiem 119 pułku pieszego, w latach 1765–1772 pułkownikiem 14 pułku dragonów, zaś w latach 1772–1797 pułkownikiem 3 pułku dragonów.
Karierę polityczną rozpoczął jako członek partii wigów. W latach 1759–1761 był członkiem Izby Gmin z okręgu Orford. W latach 1761–1774 zasiadał w parlamencie jako reprezentant okręgu Bury St Edmunds. W 1770 r. opuścił partię wigów i przyłączył się do torysów. Z ich ramienia zasiadał w Izbie Gmin po wyborach 1774 r. jako deputowany okręgu Thetford. W 1780 r. otrzymał tytuł 1. barona Southampton i zasiadł w Izbie Lordów. W 1783 r. ponownie odmienił swoje sympatie polityczne i powrócił do partii wigów, której pozostał wierny aż do śmierci.
Southampton był również wiceszambelanem królowej Charlotty w latach 1768–1780, zaś w latach 1780–1797 wiceszambelanem księcia Walii.
27 lipca 1758 r. poślubił Anne Warren (1742 – 13 lipca 1807), córkę admirała Petera Warrena. Charles i Anne mieli razem siedmiu synów i cztery córki: