Friedrichshafen FF.49

Friedrichshafen FF.49
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Producent

Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH

Typ

wodnosamolot bombowy i patrolowy

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie pływakowe

Załoga

2

Historia
Data oblotu

1917

Lata produkcji

1917–1919

Dane techniczne
Napęd

1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV

Moc

220 KM (162 kW)

Wymiary
Rozpiętość

16,70 m

Długość

11,60 m

Wysokość

4,50 m

Powierzchnia nośna

71,40 m²

Masa
Własna

patrz tabelka

Startowa

patrz tabelka

Osiągi
Prędkość maks.

patrz tabelka

Prędkość przelotowa

patrz tabelka

Prędkość wznoszenia

patrz tabelka

Pułap

patrz tabelka

Zasięg

700 km (FF.49C)

Długotrwałość lotu

6 h

Dane operacyjne
Uzbrojenie
patrz tabelka
Użytkownicy
Cesarstwo Niemieckie, Polska

Friedrichshafen FF.49niemiecki wodnosamolot bombowy i patrolowy. Zaprojektowany i zbudowany w 1917 roku w niemieckiej wytwórni lotniczej Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 powstał w specjalizującej się w budowie tego typu samolotów wytwórni Flugzeugbau Friedrichshafen GmbH. Jego konstrukcje oparto na konstrukcji wcześniejszego typu Friedrichshafen FF.33 produkowanego już w tej wytwórni. Wodnosamolot FF.49 miał podobny układ dwupłata, napęd i podwozie, różnił się przede wszystkim wytrzymalszą konstrukcją i kształtem kadłuba – jego tylna część za kabinami załogi była bardziej odchylona do góry w celu ochrony przed uderzeniami fal podczas wodowania i startu z powierzchni wody. Prototyp samolotu oblatano na początku 1917 roku.

Ponieważ wodnosamolot miał dobre osiągi dowództwo niemieckiego lotnictwa zamówiło dwie jego odmiany: bombową oznaczoną Friedrichshafen FF.49B i patrolową – Friedrichshafen FF.49C. Produkcję seryjną odmiany patrolowej FF.49C uruchomiono w maju 1917 roku, a odmiany bombowej FF.49B w połowie 1917 roku.

Silnik Benz Bz.IV eksponowany w MLP w Krakowie

Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49 miał płaty dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej, pokryte płótnem. Lotki znajdowały się na obu płatach. Płaty były usztywnione trzema parami słupków stalowych oraz cięgnami stalowymi. W kadłubie z przodu mieścił się silnik rzędowy chłodzony cieczą. Za silnikiem rozmieszczono jedną za drugą dwie kabiny odkryte, osłonięte małym wiatrochronem. W wersji patrolowej FF.49C kabina przednia była kabiną pilota, tylna obserwatora, w wersji bombowej FF.49B zaś w przedniej kabinie siedział bombardier lub podczas szkolenia uczeń, tylna stanowiła kabinę pilota z urządzeniami sterowniczymi i podstawowymi przyrządami pokładowymi. W kadłubie znajdowały się również zbiorniki paliwa o pojemności maksymalnej 6600 litrów. W tylnej części kadłuba zamontowane było usterzenie klasyczne o konstrukcji drewnianej i pokryciu płóciennym. Kadłub miał konstrukcję kratownicową drewnianą, krytą płótnem. Podwozie stanowiły dwa pływaki drewniane o dwóch redanach, przytwierdzone do dolnego płata i bocznej ściany kadłuba rurami stalowymi.

Obie odmiany wodnosamolotu kierowano sukcesywnie do jednostek lotniczych niemieckiej marynarki wojennej. Do końca I wojny światowej wyprodukowano łącznie 261 wodnosamolotów Friedrichshafen FF.49, obu odmian, z tej liczby w lotnictwie niemieckim znalazło się 37 wodnosamolotów FF.49B i 215 wodnosamolotów FF.49C.

Użycie samolotu w lotnictwie polskim

[edytuj | edytuj kod]

Jeden wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B został w 1920 roku zakupiony w niemieckiej prywatnej firmie inż. Utgoffa. Skierowano go na wyposażenie Bazy Lotnictwa Morskiego w Pucku, gdzie używany był do szkolenia w Szkole Lotnictwa Morskiego. Eksploatowano go do 1924 roku.

Opis techniczny

[edytuj | edytuj kod]

Wodnosamolot Friedrichshafen FF.49B był ciężkim dwumiejscowym wodnosamolotem bombowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie pływakowe – stałe. Napęd silnik rzędowy. Śmigło dwułopatowe, drewniane.

Model FF.49B FF.49C
Rozpiętość (m) 16,70 16,70
Długość (m) 11,60 11,60
Masa własna (kg) 1432 1485
Masa całkowita (w locie) (kg) 2097 2135
Prędkość maksymalna (km/h) 152 140
Prędkość przelotowa (km/h) 140 130
Prędkość wznoszenia (m/s) 2,5 1,7
Pułap (m) 3500 3000
Długotrwałość lotu (godzinach) 6 6
Napęd 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW) 1 silnik rzędowy, 6-cylindrowy Benz Bz.IV o mocy 220 KM (162 kW)
Uzbrojenie strzeleckie nie posiadał 2 karabiny maszynowe (ruchomy – obserwatora, stały – pilota)
Uzbrojenie bombowe bomby podwieszane pod płat dolny oraz przewożone w kabinie bombardiera nie posiadał
Załoga 2 (pilot, bombardier) 2 (pilot, obserwator)