Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Szkoła | |
Nauczyciel | |
Zakon |
Gidō Shūshin (jap. 義堂 周信; ur. 1 marca 1325, zm. 10 maja 1388) – japoński mistrz zen ze szkoły rinzai, poeta.
Pochodził z prowincji Tosa.
W wieku 13 lat rozpoczął naukę w klasztorze, a w rok później przyjął wskazania buddyjskie. Następnie studiował buddyzm ezoteryczny na górze Hiei. Wkrótce jednak zainteresował się zen i wstąpił do Tenryū-ji. Jego nauczycielem był mistrz zen Soseki Musō. Został jego następcą Dharmy[1].
Po śmierci mistrza przez jakiś czas przebywał w klasztorze Kennin-ji prowadzonym przez mistrza zen Tokkena Ryūzana[2].
W 1360 r. został zaproszony do Kamakury przez Motoujiego Ashikagę, zastępcę sioguna we wschodnich prowincjach. Początkowo przebywał w Engaku-ji, a od 1366 r. w Zempuku-ji. W 1371 r. Gidō wybudował świątynię Hōon-ji przy wsparciu finansowym potężnej rodziny Uesugi. W 1380 r. z rozkazu sioguna Yoshimitsu Ashikagi został opatem Kennin-ji, ale w 1386 r. przeniósł się do Nanzen-ji[2].
Miał szlachetny umysł, wierzył w wielkie ideały, dlatego nie pochwalał klerykalnego udziału w rządach. Jednak nauczał Ujimitsu (syna Motoujiego) zasad zen i historii okresu Song w Chinach. Gdy siogun podjął próbę zaprowadzenia harmonijnego współżycia do pełnych napięć relacji pomiędzy gałęziami rodu z Kamakury i Kioto, przysłużył się siogunowi pomagając w założeniu Shōkoku-ji oraz zaaprobował system Pięciu Gór[3].
Chociaż występował przeciwko mnichom zen, którzy zajmują się literaturą i studiami konfucjańskimi i oskarżał ich brak wierności wobec zen, sam był znakomitym poetą.
Zarówno on jak i jego brat dharmiczny Zekkai Chūshin, byli nazywani „jasnymi klejnotami literatury Pięciu Gór”.