Pietro Respighi (ur. 22 września 1843 w Bolonii , zm. 22 marca 1913 w Rzymie ) – włoski duchowny katolicki, Wikariusz generalny Rzymu , kardynał .
Ukończył seminarium w Bolonii i 31 marca 1866 otrzymał święcenia kapłańskie . Odbył dalsze studia w Rzymie, które ukończył doktoratem utroque iuris w 1870 roku. Od 1872 był profesorem seminarium w rodzinnej archidiecezji. Do 1891 był archiprezbiterem parafii Ss. Gervasio e Protasio w Pieve di Budrio .
14 grudnia 1891 otrzymał nominację na biskupa Guastalla . Konsekrowany sześć dni później przez kardynała Lucido Maria Parocchi . W 1891 przeniesiony na arcybiskupstwo w Ferrarze . Na konsystorzu z czerwca 1899 otrzymał kapelusz kardynalski z tytułem prezbitera Santi Quattro Coronati . 9 kwietnia 1900 papież Leon XIII wezwał go do Watykanu i obdarzył funkcją Wikariusza Generalnego Rzymu, który to urząd pełnił do swej śmierci w 1913. Jednocześnie przewodził Świętej Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich, a także Świętej Kongregacji ds. Rezydencji Biskupów. Brał udział w konklawe 1903 roku. Od lutego 1906 do kwietnia 1907 Kamerling Świętego Kolegium Kardynałów . 10 stycznia 1910 został archiprezbiterem bazyliki laterańskiej . Udzielił święceń kapłańskich przyszłemu amerykańskiemu kardynałowi Samuelowi Stritch . Pochowany został na cmentarzu Campo Verano .
Wikariusze przed 1558
Giovanni Marsicano (1106/1107)
Pietro Senex (1115, 1117–1120)
Corrado Demetri (1130–1137[A] )
Gregorio Centu (1160)
Juliusz (1161–1164)
Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177)
Walter (1167–1168)
Gerardo (1184–1188)
Ottaviano di Paoli (1198)
Pietro Gallocia (1206)
Pietro Sasso (1217)
Romano Bonaventura (1236)
Giacomo Pecoraria (1238)
Stefano Conti (1245–1251)
Riccardo Annibaldi (1252)
Tommaso Fusconi di Berta (1260)
Giovanni Colonna (1262)
Tommaso da Lentini (1264)
Aldobrandino Cavalcanti (1272)
Latino Malabranca Orsini (1279)
Bartolomeo di Grosseto (1288)
Giovanni di Iesi (1290, 1295)
Salvo di Recanati (1291)
Lamberto di Veglia (1296)
Alemanno di Tiro e Oristano (1299)
Ranuccio di Cagliari (1301)
Niccolò Alberti (1302)
Giovanni di Osimo (1303)
Giacomo di Sutri (1303)
Guittone Farnese (1307)
Isnardo Tacconi (1309)
Ruggero da Casole (1313)
Giovanni di Nepi (1317)
Andrea di Terracina (1322, 1325)
Angelo Tignosi (1324, 1325)
Giovanni Pagnotta (1334, 1335)
Nicola Zucci (1341)
Raimondo di Rieti (1343)
Ponzio di Orvieto (1348, 1349)
Giovanni di Orvieto (1361)
Pietro Boerio (1365)
Giacomo di Muti (1369)
Luca Gentili Ridolfucci (1375)
Stefano Palosi (1380)
Gabriele Gabrieli (1383)
Lorenzo Corvini (1389)
Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392)
Francesco Scaccani (1394, 1399)
Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407)
Francesco di San Martino (1411)
Giacomo Isolani (1414–1418)
Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424)
Nicola Lazzaro di Guinigi (1427)
Daniele Gari Scotti (1431)
Gasparre di Diano (1431)
Stefano di Volterra (1434)
Genesio di Cagli (1435)
Andrea di Osimo (1437)
Giosuè Mormile (1441)
Onofrio Francesco (1444)
Roberto Cavalcanti (1447, 1448)
Berardo Eroli (1449)
Francesco de Lignamine (1458, 1459)
Giovanni Neroni (1461, 1462)
Nicola Trevisano (1479, 1487)
Leonardo di Albenga (1485)
Giacomo Botta (1486, 1489)
Jaime Serra i Cau (1492, 1494)
Pietro Gamboa (1501)
Pietro Accolti (1505)
Domenico Giacobazzi (1511)
Andrea Giacobazzi (1520)
Paolo Capizucchi (1521)
Bartolomeo Guidiccioni (1539)
Pomponio Cecci (1540)
Filippo Archinto (1542)
Ludovico Beccadelli (1554)
Pietro di Lucera (1555)
Virgilio Rosario (1555)
Wikariusze od 1558
↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152