Wykonawca kompilacji | ||||
Mariah Carey | ||||
Wydany | ||||
---|---|---|---|---|
Nagrywany | ||||
Gatunek | ||||
Długość |
2:20:29 | |||
Wydawnictwo | ||||
Producent |
Walter Afanasieff, Mariah Carey, Robert Clivillés, Clue, David Cole, Sean Combs, Bryan-Michael Cox, Damizza, DJ Clue, Jermaine Dupri, David Hall, Hex Hector, Ken „Duro” Ifill, Stevie J., Jimmy Jam, Clark Kent, Terry Lewis, David Morales, Mac Quayle, Darren Rapp, Rick Rock, Manuel Seal, Jr., Satoshi Tomiie, Junior Vasquez, James „Big Jim” Wright[1] | |||
Oceny | ||||
Album po albumie | ||||
| ||||
Single z albumu The Remixes | ||||
|
The Remixes – kolekcja remiksów największych hitów Carey. Pierwsza płyta zawiera remiksy klubowe, a druga inne remiksy i hip-hopowe wersje piosenek. Jest to ostatnia płyta Carey wydana przez Columbia Records.
Album zawiera duet Mariah z Busta Rhymesem „I Know What You Want”, który został oryginalnie nagrany na jego album It Ain't Safe No More. Zawiera on także dwie piosenki, które zostały wydane tylko w Japonii: „Miss You” z Jadakissem i „The One (So So Def Remix)”. Pięć piosenek z tego albumu – „Breakdown”, „Sweetheart”, „Crybaby”, „Miss You” i „I Know What You Want” nie są remiksami. Wszystkie trzy wytwórnie Carey – Columbia Records, Virgin Records i Island Records zgodziły się na licencjonowanie remiksów, podczas gdy „I Know What You Want” był licencjonowany przez J Records.
Jak poprzednia kompilacja Carey, Greatest Hits, The Remixes nie była bardzo promowana. Wiedząc, że album był kontraktową sprawą, i wiedząc, że jej eksmąż Tommy Mottola został zwolniony z Sony/Columbia, Carey miała większe pole do popisu i mogła wiele wnieść do projektu i konsekwentnie udzielała wielu wywiadów, aby pomóc w sprzedaży albumu. Album znalazł się na pierwszym miejscu, przez 8 tygodni, na liście Top Electronic Albums, ze sprzedażą 40 697 kopii w pierwszym tygodniu. Zadebiutował na 36. miejscu Billboard 200 i stał się pierwszym albumem Carey, który nie otrzymał certyfikatu od RIAA.
Po sukcesie The Emancipation of Mimi, album zaczął się gorzej sprzedawać. Do 2006 roku sprzedało się 246 000 kopii w Stanach Zjednoczonych oraz ponad milion kopii na całym świecie[3].
Lista | Najwyższa pozycja |
Certyfikat[4] | Sprzedaż[4] |
---|---|---|---|
Australia | 78 | - | 10 000+ |
Brazylia | 29 | - | 30 000+ |
Francja | 60 | - | 25 000+ |
Holandia | 99 | - | 5000+ |
Japonia | 95 | - | 25 000+ |
Korea Południowa | - | Złoto | 15 000+ |
Nowa Zelandia | 36 | - | - |
Szwajcaria | 69 | - | 5000+ |
Włochy | 72 | - | 5000+ |
Wielka Brytania | 35 | - | 40 000+ |
USA Billboard 200 | 26 | - | 246 000+[5] |
Europa | - | - | 100 000+ |
Świat | - | - | 1 000 000+ |