Autor Mitologii Greków i Rzymian (1997, finał Nagrody Literackiej Nike 1998); Brewiarza Europejczyka (1998), Literatury Greków i Rzymian (1999), Dziejów Greków i Rzymian (2003); przełożył m.in. Eneidę. W 1978 opublikował w Instytucie Wyd. „Pax” przekład WyznańAugustyna z Hippony. W kolejnych latach kilkakrotnie wznawiany w tym wydawnictwie, następnie, od 1994 w „Znaku”. Ostatnie dzieła, które miał w planach, to książka o Janie Kochanowskim oraz przekład Nowego Testamentu (ukazała się jedynie Ewangelia według św. Łukasza,Świat Książki 2004).
Autor przekładów wierszy greckiego poety Konstandinosa Kawafisa. Pracy nad przekładem wszystkich 253 wierszy Kawafisa poświęcił ponad 30 lat. Wydał także antologie Muza grecka (1960), Muza rzymska (1963) i Antologię Palatyńską (1978) z własnymi przekładami literatury antyku oraz Antologię poezji nowogreckiej (1970). Poza tym tłumaczył z języka angielskiego: Poezje wybraneWilliama Blake'a (1991) oraz antologię Twarde dno snu. Tradycja romantyczna w poezji języka angielskiego. Przełożył Dwóch panów z WeronyWilliama Shakespeare'a[4] i Tragedię hiszpańskąThomasa Kyda (w antologii Dramat elżbietański[5]).
Syn Franciszka Kubiaka (1895–1946) i Cecylii z Damięckich (1895–1969). Mąż Hanny z d. Ramuk (1932–2006), ojciec m.in. Moniki Kubiak, brat poety Tadeusza Kubiaka oraz historyka Janusza Stefana Kubiaka.
Zygmunt Kubiak wielokrotnie wracał do dzieł wcześniej przez niego przekładanych i nieraz gruntownie je zmieniał – same choćby wybory z Antologii palatyńskiej ewoluowały w ciągu lat stylistycznie oraz pod kątem zawartości. Twarde dno snu... jest natomiast kompilacją większości wierszy poetów anglojęzycznych, których Tłumacz wydawał wcześniej oddzielnie w mniejszych zbiorkach. Poniższy wykaz zawiera wersje, które jako ostatnie ukazały się za życia autora.
Wydania Antologii palatyńskiej, kilka edycji gruntownie zmienianych. Ostatnie pt. Grecy o miłości, szczęściu i życiu. Epigramaty z Antologii Palatyńskiej, Libros 2002
↑Dramat elżbietański. Tom I. Wyboru dokonała Irena Lasoniowa. Przedmową opatrzyła Anna Staniewska, Warszawa 1989.
↑Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 15 stycznia 1997 r. o nadaniu orderów (M.P. z 1997 r. nr 16, poz. 151).
↑Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 27 marca 1997 r. o zmianie postanowienia o nadaniu orderów (M.P. z 1997 r. nr 33, poz. 315).