Doris Duranti
| Doris Duranti | |
|---|---|
| glumica | |
 | |
| Biografske informacije | |
| Rođenje | 25. 4. 1917. Livorno, Italija |
| Smrt | 10. 3. 1995. (dob: 77)[1] Santo Domingo, Dominikanska Republika |
| Profesionalne informacije | |
| Zanimanje | glumica |
| Opus | |
| Djelatni period | 1935-1975 |
Doris Duranti (25. april 1917 – 10. mart 1995) bila je italijanska glumica, koja je uživala status filmske zvijezde krajem 1930-ih i početka 1940-ih. Popularnost su donijeli tzv. filmovi bijelih telefona, a s vremenom je stvorila žestoko suparništvo sa kolegicom Clarom Calamai. Ono se, između ostalog, odrazilo i kroz njenu odluku da 1942. godine u filmu Carmela nastupi golih grudi, potaknuta presedanom koji je Calamai napravila u svom filmu La cena delle beffe. Na karijeru Doris Duranti je značajan uticaj imala njena ljubavna veza sa Alessandrom Pavolinijem, ministrom narodne kulture u fašističkoj vladi; nakon pada Mussolinijevog režima 1943. godine se sa Pavolinijem povukla na sjever te u novoosnovanoj Italijanskoj socijalnoj republici snimila nekoliko filmova u venecijanskom studiju Cinevilkaggio. Na kraju rata, nedugo nakon prije nego što će ga partizani uhvatiti i pogubiti, Pavolini joj je omogućio da pronađe utočište u Švicarskoj. Odatle je emigrirala u Dominikansku Republiku gdje će, usprkos povremenih nastupa u poratnim filmovima, provesti najveći dio ostatka života.
- Il serpente a sonagli, rež. Raffaello Matarazzo (1935)
- Freccia d'oro, rež. Piero Ballerini e Corrado D'Errico (1935)
- Aldebaran, rež. Alessandro Blasetti (1935)
- Lo squadrone bianco, rež. Augusto Genina (1936)
- Ginevra degli Almieri, rež. Guido Brignone (1936)
- Amazzoni bianche, rež. Gennaro Righelli (1936)
- La gondola delle chimere, rež. Augusto Genina (1936)
- Vivere!, rež. Guido Brignone (1937)
- Sentinelle di bronzo, rež. Romolo Marcellini (1937)
- Sotto la croce del sud, rež. Guido Brignone (1938)
- Diamanti, rež. Corrado D'Errico (1939)
- Cavalleria rusticana, rež. Amleto Palermi (1939)
- Ricchezza senza domani, rež. Ferdinando Maria Poggioli (1940)
- È sbarcato un marinaio, rež. Piero Ballerini (1940)
- Il cavaliere di Kruja, rež. Carlo Campogalliani (1940)
- La figlia del Corsaro Verde, rež. Enrico Guazzoni (1941)
- Il re si diverte, rež. Mario Bonnard (1941)
- Capitan Tempesta, rež. Corrado D'Errico (1942)
- Tragica notte, rež. Mario Soldati (1942)
- Il leone di Damasco, rež. Corrado D'Errico e Enrico Guazzoni (1942)
- Giarabub, rež. Goffredo Alessandrini (1942)
- La contessa Castiglione, rež. Flavio Calzavara (1942)
- Carmela, rež. Flavio Calzavara (1942)
- Calafuria, rež. Flavio Calzavara (1943)
- Rosalba, rež. Max Calandri e Ferruccio Cerio (1944)
- Resurrezione, rež. Flavio Calzavara (1944)
- Nessuno torna indietro, rež. Alessandro Blasetti (1945)
- Il voto, rež. Mario Bonnard (1950)
- I falsari, rež. Franco Rossi (1950)
- Estrela da Manhã, rež. Jonald (1950)
- Clandestino a Trieste, rež. Guido Salvini (1951)
- Tragico ritorno, rež. Pier Luigi Faraldo (1952)
- La storia del Fornaretto di Venezia, rež. Giacinto Solito (1952)
- Pentimento, rež. Mario Costa (1952)
- Papà ti ricordo, rež. Mario Volpe (1952)
- A fil di spada, rež. Carlo Ludovico Bragaglia (1952)
- L'ora della verità (La Minute de vérité), rež. Jean Delannoy (1952)
- Il bacio dell'aurora, rež. Gianfranco Parolini (1953)
- La muta di Portici, rež. Giorgio Ansoldi (1954)
- François il contrabbandiere, rež. Gianfranco Parolini (1954)
- Flight 971, rež. Rafael J. Salvia (1954)
- Divina creatura, rež. Giuseppe Patroni Griffi (1976)
- ↑ „Doris Duranti”. BFI. Arhivirano iz originala na datum 2015-10-15. Pristupljeno 27 December 2012.
- Scheda su Doris Duranti della Rivista del Cinematografo (it)
- Doris Duranti na sajtu IMDb
- Doris Duranti na Find a Grave
