Marc Antoine de Beaumont
| Marc Antoine de Beaumont | |
|---|---|
 | |
| Biografski podaci | |
| Datum rođenja | 23. septembar 1763. |
| Mjesto rođenja | Beaumont-la-Ronce (Kraljevina Francuska) |
| Datum smrti | 4. februar 1830. |
| Mjesto smrti | Pariz, (Kraljevina Francuska) |
| Nacionalnost | Francuz |
| Puno ime | Antoine Bonin de La Boninière de Beaumont |
| Titule | Carski vojvoda |
| Vojna karijera | |
| Čin | Divizijski general |
| Ratovi | Francuski revolucionarni ratovi, Napoleonski ratovi |
| Važnije bitke | Bitka kod Lodija, Bitka kod Austerlitza |
| Vojska | Francuska armija |
| Rod vojske | Konjica |
| Nagrade | Legija časti (1803.), Orden željezne krune (1808.) |
Marc Antoine de Beaumont (Beaumont-la-Ronce, 23. septembar 1763. - Pariz, 4. februar 1830.) bio je oficir još za Ancien Régima, a nakon revolucije postao je general napoleonove armije.
Rođen je u plemićkoj porodici kao Marc Antoine Bonin de La Boninière de Beaumont. Kad je navršio 14 godina 1777. postao je paž kralja Louisa XVI. Nakon tog je 1784. postavljen za kapetana dragunske Regimente Lorraine. Kad je izbila revolucija on nije kao brojni drugi plemići pobjegao iz zemlje, već je nastavio služiti u konjici. U julu 1792. unaprijeđen je u čin potpukovnika, a nekoliko sedmica kasnije u pukovnika. Plemićko porijeklo umalo ga je stajalo glave, jer je 1793. uhapšen i osuđen na smrt. Sa stratišta su ga oslobodili njegovi draguni, a 8. januara 1794. poslanici Narodne skupštine oslobodili od svih optužbi i vratili u službu.[1]
Beaumont je prvo vatreno krštenje doživio u septembru 1794 kod Cairo Montenotta u Italiji. Sljedeće godine postavljen je za komandanta Nice i dobio čin brigadnog generala. Kad je 1796. Napoleon preuzeo komandu nad talijanskom armijom uzeo je i Beaumonta da sudjeluje u talijanskoj kampanji. U početku je radio u štabu Stengelove divizije, a kad je on teško ranjen pruzeo je komandu nad njom sve do 3. maja, kad je to prepustio Kilmaineu. Sudjelovao je u Bitci kod Lodija, nakon bitke preuzeo kontrolu nad Cremonom.[1]
Njegova brigada je jedno vrijeme bila izdvojena da služi pod Massénom, a zatim se u augustu borio kod Castiglionea. Nakon bitke je slijedio Wurmserovo povlačenje. Krajem tog mjeseca preuzeo je komandu nad konjicom Sahuguetove divizije, a zatim u novembru i nad konjicom Dumasove divizije. U januaru 1797. se njegova konjica pridružila snagama koje su opsjedale Mantovu, a zatim je u martu preuzeo komandu nad brigadom u Duguaovoj diviziji.[1]
Beaumont je ostao u talijanskoj armiji u kojoj se sljedeće 1799. borio kod Magnana gdje ga je tane pogodilo u desno rame. Godinu dana kasnije jedno kraće vrijeme bio je komandant rezervnih jedinica kod Sucheta, nakon tog je u julu preuzeo komandu nad brigadom u Rivaudovoj diviziji. Krajem godine pridružio se Delmasovoj diviziji i borio se kod Valeggia.
U julu 1801. se Beaumont oženio sestrom generala Davouta, nakon tog je u januaru 1802. unaprijeđen u divizijskog generala.[1]
Kad je 1805. izbio Rat Treće koalicije Beaumont je kao general preuzeo komandu nad 3. dragunskom divizijom u konjičkoj rezervi Maršala Murata. Tokom oktobra se borio kod Wertingena, Ulma, Rieda i Lambacha, a zatim je u januaru sudjelovao u Bitci kod Austerlitza. Sljedeće godine dobio je prvi orden i krenuo u kampanju na Prusku gdje se borio kod Jene, Zehdenicka i Prenzlaua. Nakon tog je 1807 postao senatorom a slijedeće godine dobio je i titulu vojvode Prvog Francuskog Carstva.[1].
Dobro je prošao nakon Napoleonove abdikacije 1814. i Burbonske restauracije, čak je ponovno proglašen plemićem, ali je na suđenju svom ratnom drugu maršalu Neyu glasao je za smrtnu kaznu.[1]
