น้ำเต้าพระฤๅษี | |
---|---|
Nepenthes smilesii จากกัมพูชา ที่ระดับความสูง 16 ม. | |
การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
อาณาจักร: | พืช (Plantae) |
หมวด: | Magnoliophyta |
ชั้น: | Magnoliopsida |
อันดับ: | Caryophyllales |
วงศ์: | Nepenthaceae |
สกุล: | Nepenthes |
สปีชีส์: | N. smilesii |
ชื่อทวินาม | |
Nepenthes smilesii Hemsl. (1895) | |
ชื่อพ้อง | |
|
น้ำเต้าพระฤๅษี[1] (Nepenthes smilesii; ได้ชื่อตามสไมลซ์ (Smiles), นักพฤกษศาสตร์) เป็นชนิดที่แพร่กระจายอย่างกว้างขวางในอินโดจีน น้ำเต้าพระฤๅษีถูกบันทึกไว้ว่าพบในพื้นที่ชื้นแฉะ เปิดโล่ง ดินเป็นแบบดินปนทราย สามารถทนต่อสภาพแห้งแล้งได้ดีเยี่ยม
Nepenthes smilesii เป็นไม้เลื้อยไต่ ยาวได้ถึง 5 ม.[2] ใบไร้ก้าน คล้ายแผ่นหนัง ใบเดี่ยวรูปหอกใบเรียงตัวเป็นเกลียว ยาวถึง 40 ซม.กว้าง 4 ซม.[2] หม้อมีขนาดประมาณ 10 เซนติเมตร สีส้ม ฝาหม้อมีลักษณะรูปวงรี
ดอกเป็นแบบช่อกระจะ ยาวประมาณ 50-100 เซนติเมตร ผลคล้ายแคปซูลและแตกเมื่อแก่ ลักษณะคล้ายกับหม้อข้าวหม้อแกงลิงชนิด N. thorelii[3]
ลำต้นและใบมีขนสั้นนุ่มสีขาวทั้งหน้าใบและท้องใบ ขอบใบเรียบมีขนเล็กน้อย ช่อดอกมีขนนุ่ม สีน้ำตาล
Nepenthes smilesii มีการกระจายพันธุ์เป็นวงกว้างในอินโดจีน มีบันทึกว่าพบในกัมพูชา,[4] ตะวันออกเฉียงเหนือของไทย, ตอนใต้ของลาว, และอาจจะพบในทางตะวันตกของเวียดนาม[2] พบที่ระดับความสูง 200–1500 ม.เหนือจากระดับน้ำทะเล แต่โดยส่วนมากแล้วจะพบที่ความสูงประมาณ 800 ม.[2]
มีลูกผสมตามธรรมชาติชนิดเดียวของ Nepenthes smilesii ที่เป็นที่รู้จัก คือลูกผสมที่ผสมกับ N. mirabilis[2] ลูกผสมนี้จะแสดงลักษณะอยู่กึ่งกลางระหว่างพ่อและแม่ ซึ่งยากต่อการจำแนกความแตกต่าง[2] ที่อุทยานแห่งชาติภูกระดึงในประเทศไทยเป็นหนึ่งในไม่กี่แห่งที่ N. smilesii ไม่ขึ้นปะปนกับหม้อข้าวหม้อแกงลิงชนิดอื่นและการเฝ้าสังเกตที่มั่นใจในการขาดนัยสำคัญของอินโทรเกรสชัน[2]