Michael Schumacher

Michael Schumacher
Michael Schumacher in 2010
Michael Schumacher in 2010
Geboortedatum 3 Januarie 1969 (1969-01-03) (55 jaar oud)
Geboorteplek Hürth, Wes-Duitsland
Nasionaliteit Vlag van Duitsland Duitser
Aktiewe jare 1991–2006, 2010–2012
Ou span(ne) Jordan, Benetton, Ferrari, Mercedes
Motornommer 7
Inskrywings 308 (306 wegspronge)
Kampioenskappe 7 (1994, 1995, 2000, 2001, 2002, 2003, 2004)
Oorwinnings 91
Podiums 155
Loopbaanpunte 1 566
Voorste wegspronge 68
Vinnigste rondtes 77
Eerste F1-wedren 1991 Belgiese Grand Prix
Eerste wen 1992 Belgiese Grand Prix
Laaste wen 2006 Chinese Grand Prix
Laaste inskrywing 2012 Brasiliaanse Grand Prix

Michael Schumacher (gebore 3 Januarie 1969) is 'n voormalige Duitse Formule Een (F1) renjaer. Ten tye van sy ski-ongeluk was hy statisties die mees suksesvolle Formule Eenjaer ooit, met die meeste loopbaanoorwinnings (sir Lewis Hamilton het hom op 1 November 2020 verbygesteek) en 'n rekord aantal van sewe Wêreldrenjaerkampioenskappe. Sy byname is die rooi baron, Schumi en hy het ook na sy verstommende oorwinnings, tydens sy eerste seisoen vir Ferrari in nat weer, as die regenmeister bekend gestaan. Met ingang 2004 het hy na raming jaarliks ongeveer VS$80 miljoen verdien; insluitende al sy onderskrywingsooreenkomste. 'n Bekende Duitse beleggingsfirma het hom onder andere VS$8 miljoen betaal oor 'n tydperk van drie jaar vir die voorreg om 'n 10 cm lange advertensie op sy keps te plaas wat hy na afloop van elke wedren gedra het.

Vroeë loopbaan

[wysig | wysig bron]

Schumacher is gebore in die dorp Hürth (naby aan Keulen). Hy het begin om met knortjorre op die jonge ouderdom van vier te jaag in 'n tuisgemaakte knortjor wat deur sy pa, Rolf, wat ook die plaaslike knortjorrenbaan bestuur het, gebou is. Hy het sy eerste lisensie op die ouderdom van 12 gekry en kompeterend begin resies jaag. Tussen 1984 en 1987 het Michael verskeie Duitse en Europese knortjorkampioenskappe gewen, insluitende die Formule Konigreeks.[1] In 1988 het Schumacher aan die Formule Ford reeks deelgeneem, waarna hy toe aan die Duitse Formule 3-reeks deelgeneem het en uiteindelik die titel in 1990 gewen het. In 1991 het hy 'n verdere hoogte bereik deur aan die Formule 3000-kampioenskap in Japan deel te neem. Hy het ook in die vroeë 1990's deelgeneem aan die Duitse Toermotorkampioenskap waar hy wedrenne in Meksikostad en by Autopolis gewen het.

F1-debuut

[wysig | wysig bron]

Schumacher het sy F1-debuut in 1991 gemaak as 'n plaasvervanger vir Bertrand Gachot wie tronkstraf opgelê is nadat hy traangas in 'n Londense huurmotorbestuurder se gesig gespuit het. Eddie Jordan het 'n kontrak met Michael gesluit om vir sy Jordanspan by die Belgiese Grand Prix te jaag, waar Michael almal verstom het deur sewende te kwalifiseer met sy eerste verskyning in 'n F1-motor. Hy het toe vinnig 'n kontrak by Benetton-Ford gekry vir die daaropvolgende wedren en het onmiddellik sy potensiaal getoon. In die daaropvolgende jaar, 1992, het hy sy eerste F1-resies gewen (weer by die Belgiese Grand Prix) en verower die derde plek in die renjaerkampioenskap van 1992.

Schumacher het sy eerste kampioenskap in 1994 gewen vir Benetton in 'n uiters gelykopstryd tot aan die einde van die seisoen. Hy het die eerste vier wedrenne gewen en ses van die eerste sewe byeenkomste. Later in die seisoen het sy teëstander Damon Hill al hoe nader aan sy puntestand gekruip, grootliks te danke aan tegniese diskwalifikasies van Schumacher se Benetton in Brittanje en België. Schumacher het die laaste resies begin met 'n enkele punt voorsprong en die kampioenskap gewen na hy en Hill in 'n botsing betrokke was wat beide van die jaers se ren beëindig het. In 1995 het Schumacher weer sy titel suksesvol verdedig maar hierdie keer met 'n gemaklike 30 punte voorsprong weereens oor Damon Hill. Saam met sy spanmaat Johnny Herbert, het hy ook gehelp om Benetton hul eerste en enigste vervaardigerskampioenskap te besorg. In sy eerste twee kampioenskapseisoene het Schumacher 17 wedrenne gewen, 21 podiumplekke behaal en tien voorste wegspringplekke behaal. Oor die 31 grands prix in dié tydperk het hy nooit swakker as die vierde plek gekwalifiseer nie.

Die Ferrari-jare

[wysig | wysig bron]
Schumacher binne die renbaanperk by die Verenigde State Grand Prix in 2002.

In 1996, het Michael 'n kontrak met Ferrari onderteken wat op daardie tydstip as 'n waaghalsige skuif gesien is, gegewe Ferrari se droogte aan kampioenskappe (die Italiaanse span het op daardie tydstip meer as 'n dekade gelede 'n titel gewen). Na verskeie ontwikkelingsjare het Schumacher die vervaardigerskampioenskap in 1999 vir Ferrari gewen; sy hoop om ook 'n renjaerkampioenskap te wen is egter verydel toe hy by daardie jaar se Britse Grand Prix verongeluk het en sy been gebreek het, wat veroorsaak het dat hy nie aan ses wedrenne kon deelneem nie. Michael het egter sy verlore glorie herwin toe hy sy derde renjaerkampioenskap in 2000 verower het (Ferrari se eerste sedert Jody Scheckter dit in 1979 vir Ferrari gewen het). Tydens die daaropvolgende jaar (2001), het hy Alain Prost se rekord vir die meeste oorwinnings gebreek en ook sy vierde wêreldkampioenskap ingepalm. In die 2002 seisoen waarin die Ferrari-span gedomineer het, het hy sy vyfde renjaertitel gewen deur 15 van die 17 wedrenne te wen. In 2003 het hy Fangio se rekord vir die meeste kampioenskappe gebreek in 'n naelbytseisoen (waarna hy voorbladnuus in die poniekoerant The Sun gehaal het deur sy manewales in 'n hotelkamer en ná hy roekeloos met 'n vurkhyser in die renperk rondgejaag het). Schumacher het 2004 belowend afgeskop en die seisoen geheel en al oorheers deur twaalf van die eerste dertien wedrenne te wen en toe voortgegaan om sy sewende wêreldkampioenskap in 'n loopbaan sonder gelyke by die Belgiese Grand Prix (waar hy aan sy eerste wedren deelgeneem het asook sy eerste wedren gewen het) te beklink. Hy het die seisoen dan ook afgesluit met 'n rekord puntestand van 148 punte.

Sy beplande uittrede

[wysig | wysig bron]
Michael Schumacher (2007)

Die media het die eerste keer oor Schumacher se uittrede bespiegel nadat hy die wêreldjaerskampioenskap in 2004 gewen het. Hy het dit egter altyd ontken. Ferrari het die vryheid van sy bestuurder beklemtoon en dat hy oor sy eie loopbaan kan besluit. Schumacher wou egter nie die onderwerp bespreek nie, om eerder op die komende wedrenne van die 2006-seisoen te konsentreer. Onder druk van Ferrari-president Luca Cordero di Montezemolo, is Schumacher gedwing om sy besluit voor die Italiaanse Grand Prix in Monza aan te kondig.

Op 10 September 2006, ná sy 90ste Grand Prix-oorwinning, het Schumacher soos ooreengekom op die perskonferensie na die ren in Monza aangekondig dat hy sy loopbaan aan die einde van die seisoen wil beëindig. Ferrari het dit onmiddellik na die einde van die ren om 15:17 in 'n persverklaring berig. As motief het Schumacher gesê dat hy aan die een kant steeds die nodige energie en motivering in homself ontdek om op 'n vlak te jaag wat hy kan aanvaar, maar hy kan dit nie vir die volgende paar jaar met sekerheid aanneem nie. Aan die ander kant, nadat Ferrari Kimi Räikkönen onderteken het, wou hy nie die loopbaan van sy huidige spanmaat Felipe Massa vernietig nie.[2]

Reeds in September het die verklaarde “Schumacher-aanhanger”, Williams-spanbaas Frank Williams, gesê hy kan die besluit van die Duitse renjaer absoluut verstaan. As hy homself in sy skoene plaas, en besef hoeveel hoëspoedongelukke hy al gehad en oorleef het, is dit die regte tyd om uit te tree.

Schumacher het sy laaste Formule 1-ren vir Ferrari op 22 Oktober 2006 in São Paulo in die vierde plek voltooi.

Selfs voor die publikasie van sy kort biografie, wat hy gemagtig het, is nuwe of gedetailleerde motiewe vir sy uittrede vooraf in die pers aangehaal, Schumacher noem gesondheidsprobleme wat hy veral in die 2005-seisoen gehad het. Langer oefening het net gepaard gegaan met verhoogde pyn in sy nek en arms, wat toetsing in die motor vir hom verskriklik gemaak het. Dit het hom egter nie tydens wedrenne gehinder nie. Hy het self die pyn toegeskryf aan die slytasie wat na meer as 20 jaar se motorsport verwag kan word. Dit was ook 'n teken vir hom om aktiewe wedrenne te staak.[3][4]

Omstredenheid

[wysig | wysig bron]
Schumacher by Indianapolis in 2004

Sedert die dood van Ayrton Senna in 1994 is Schumacher ooraloor beskou as die vinnigste F1-jaer en die mees dominante jaer van sy era. Schumacher se taktiek op die baan (veral in sy vroeë loopbaan) het egter ook baie kritiek uitgelok en hy is daarvan beskuldig dat hy doelbewus in teenstanders vasgejaag het wanneer die kampioenskap van 'n enkele wedren afgehang het.

In 1997 het hy in die beslissende wedren om die kampioenskap met sy mededinger Jacques Villeneuve gebots. Schumacher moes egter prysgee, terwyl Villeneuve as wêreldkampioen gekroon is. Die FIA ​​het beslis Schumacher het doelbewus opgetree en hom van sy onderwêreldtitel gestroop.

Gedurende Schumacher se jare by Ferrari was daar verskeie bohaaie oor sogenaamde spanbevele binne die span, waarin een bestuurder beveel is om die ander verby te laat. Alhoewel spanbevele destyds toegelaat is, was hierdie maatreëls nie gewild nie. Nietemin, in die 2002 Oostenrykse Grand Prix is Rubens Barrichello 100 meter voor die eindstreep deur spanmaat Michael Schumacher ingehaal. Later in 2002 het die Duitser stadiger gery net voor die eindpunt van die Verenigde State Grand Prix, sodat Barrichello daardie wedren as geskenk van hom ontvang het.

Persoonlik

[wysig | wysig bron]

Schumacher is met Corinna (née Betsch) in Augustus 1995 getroud; hulle het twee kinders: 'n dogter Gina-Maria (gebore 1997) en 'n seun Mick (gebore 1999), en het in Vufflens-le-Château in Switserland naby die Geneefse meer gewoon. Michael se jongste broer Ralf wat ses jaar jonger as hy is, was ook 'n F1-renjaer. Michael se belangstellings van die baan af was sokker, tennis, swem en ski.

Ski-ongeluk

[wysig | wysig bron]

Op 29 Desember 2013 het Schumacher met sy 14-jarige seun Mick by Dent de Burgin, Meribel in die Franse Alpe gaan ski. Terwyl hy by die sneeuhelling afgeski het, het hy geval en 'n rots getref met sy kop; hy doen erge kopbeserings op ten spyte daarvan dat hy 'n ski-helm gedra het. Volgens sy dokters, sou Schumacher waarskynlik gesterf het as hy nie 'n valhelm gedra het nie.[5] Schumacher is in 'n medies-geïnduseerde koma geplaas omrede hy aan so 'n ernstige traumatiese breinbesering gelei het. Teen middel-Junie is hy verskuif van intensiewe sorg na 'n rehabilitasievleuel.[6] Op 16 Junie 2014 het Schumacher weer sy bewussyn herwin, en is later ontslaan uit die Grenoble Hospitaal na die University Hospital in Lausanne, Switserland, waar hy uitgebreide rehabilitasie ondergaan het.[7]

Hy is op 9 September 2014 uit die hospitaal ontslaan om na sy Switserse woning terug te keer vir verdere rehabilitasie.[8]

Sedertdien het die familie geen inligting oor sy gesondheid bekend gemaak nie, maar op 19 September 2016 het ’n prokureur van die gesin aangekondig dat Schumacher nie onafhanklik kan loop of staan ​​nie. Geen verdere besonderhede is gegee nie.[9] Op 11 September 2019 het Schumacher mediese behandeling (stamseloorplanting) in Parys ondergaan.[10]

Schumacher vier sy oorwinning na die 2004 Verenigde State Grand Prix

F1-loopbaanstatistiek

[wysig | wysig bron]

Na die Brasiliaanse Grand Prix van (24 Oktober, 2004)

F1-rekords

[wysig | wysig bron]

Na die 2012 Maleisiese Grand Prix:

  • Meeste kampioenskaptitels: 7
  • Meeste vinnigste rondtes: 77
  • Meeste oorwinnings: 91
  • Meeste oorwinnings in 'n seisoen: 13
  • Meeste oorwinnings vir dieselfde span: 72 (Ferrari)
  • Meeste podiumplekke: 155
  • Meeste podiumplekke in 'n seisoen: 17
  • Meeste podiumplekke vir dieselfde span: 114 (Ferrari)
  • Meeste voorste wegspringposisies: 68
  • Meeste voorste wegspringposisies vir dieselfde span: 58 (Ferrari)
  • Meeste tweede plekke: 43
  • Meeste kampioenskapspunte: 1 518
  • Meeste punte in 'n seisoen: 148
  • Langste tydsduur tussen eerste en laaste oorwinning (14 jaar, 2 maande)

Seisoen-vir-seisoen uitslae

[wysig | wysig bron]

Tot die 2012 Brasiliaanse Grand Prix

  • 1991 - geen oorwinnings, 4 punte, eindig 13de
  • 1992 - 1 oorwinning, 53 punte, eindig 3de
  • 1993 - 1 oorwinning, 42 punte, eindig 4de
  • 1994 - 8 oorwinnings, 92 punte, Wêreldkampioen
  • 1995 - 9 oorwinnings, 102 punte, Wêreldkampioen
  • 1996 - 3 oorwinnings, 59 punte, eindig 3de
  • 1997 - 5 oorwinnings, 78 punte, eindig 2de (gediskwalifiseer)
  • 1998 - 6 oorwinnings, 86 punte, eindig 2de
  • 1999 - 2 oorwinnings, 44 punte, eindig 5de
  • 2000 - 9 oorwinnings, 108 punte, Wêreldkampioen
  • 2001 - 9 oorwinnings, 123 punte, Wêreldkampioen
  • 2002 - 11 oorwinnings, 144 punte, Wêreldkampioen
  • 2003 - 6 oorwinnings, 93 punte, Wêreldkampioen
  • 2004 - 13 oorwinnings, 148 punte, Wêreldkampioen
  • 2005 - 1 oorwinning, 62 punte, eindig 3de
  • 2006 - 7 oorwinnings, 121 punte, eindig 2de
  • 2010 - geen oorwinnings, 72 punte, eindig 9de
  • 2011 - geen oorwinnings, 76 punte, eindig 8ste
  • 2012 - geen oorwinnings, 49 punte, eindig 13de

Verwysings

[wysig | wysig bron]
  1. ↑ Domenjoz, Luc (2002). Michael Schumacher : Rise of a genius. Parragon. pp. 10–12, 170–171. ISBN 0-7525-9228-9.
  2. ↑ (de) "Schumachers volles Statement zum Rücktritt". Motorsport-Total.com. 10 September 2006. Besoek op 6 Maart 2016.
  3. ↑ (de) Motorsport aktuell, 9, 16 en 23 November 2006
  4. ↑ (de) Michael Schumacher, Sabine Kehm, Michel Comte: Michael Schumacher. Die offizielle und autorisierte Inside Story zum Karriere-Ende, Süddeutsche Zeitung / Bibliothek 2006
  5. ↑ (en) Noble, Jonathan (30 Desember 2013). "Helmet protected Schumacher in skiing accident". Autosport. Haymarket Publishing. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 12 Augustus 2017.
  6. ↑ (en) Mackay, Don; Robson, Steve (13 Junie 2014). "Michael Schumacher moved from intensive care to rehab ward". Mirror.co.uk.
  7. ↑ (en) "F1 legend Michael Schumacher 'out of coma'". BBC. 16 Junie 2014. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 10 Desember 2019.
  8. ↑ (nl) "Michael Schumacher verlaat ziekenhuis, 'zware weg te gaan'". 9 September 2019.
  9. ↑ (nl) "Advocaat onthult: Schumacher kan niet lopen". 19 September 2016.
  10. ↑ (nl) Smit, Bjorn (10 September 2019). "Michael Schumacher ondergaat stamseltransplantatie in Parijs'". GP Today.net.

Eksterne skakels

[wysig | wysig bron]