Óscar II (Oscar Fredrik; Estocolmu, 21 de xineru de 1829-Estocolmo, 8 d'avientu de 1907) foi rei de Suecia ente 1872 y 1907 y de Noruega ente 1872 y 1905. Tercer fíu d'Óscar I y de Josefina de Leuchtenberg, asocedió al so hermanu Carlos XV nel tronu. Aceptó la independencia de Noruega en 1905 ante les esixencies del Parllamentu.
A la so nacencia n'Estocolmu foi nomáu duque d'Östergötland. A la edá d'once años entró na marina, onde foi nomáu subteniente en 1845. Darréu empezó los sos estudios cimeros na Universidá d'Upsala, destacando en matemátiques. El 6 de xunu de 1857 casóse cola princesa Sofía de Nassau.
El 18 de setiembre de 1872 a los 43 años d'edá asocedió al so hermanu mayor el rei Carlos XV nel tronu de la unión, pos ésti finara ensin dexar descendencia masculina. Foi coronáu na catedral d'Estocolmu el 12 de mayu de 1873 y na catedral de Nidaros el 18 de xunetu del mesmu añu. Anque tanto'l rei como la corte moraben en Suecia, Óscar fixo un esfuerciu por falar fluidamente noruegu.
Llueu se dio cuenta de les dificultaes dientro de la unión que yá daben muestres clares de quebra. Dempués de dellos meses de tensión ente Suecia y Noruega nos qu'inclusive se fixo presente l'amenaza de la guerra, el parllamentu noruegu llogró axustar col gobiernu central la separación formal de Noruega de la unión con Suecia. A partir del 26 d'ochobre de 1905, Noruega alzaríase como una monarquía constitucional. Esi mesmu día, Óscar arrenunció a los sos derechos dinásticos sobre Noruega. El monarca suecu tornó la posibilidá de que dalgún miembru de la so familia fuera candidatu al tronu noruegu. Foi asocedíu en Noruega por Haakon VII, el nietu de Carlos XV de Suecia. Les males rellaciones que tuvieron llugar ente los dos países escandinavos ameyoraron significativamente nos últimos años de vida d'Óscar.
El so reináu en Suecia desenvolver en paz, calteniéndose alloñada de los conflictos europeos. Por esa posición de neutralidá, Óscar II actuó como mediador en delles disputes internacionales, como la de Venezuela col Reinu Xuníu en 1896. En 1889 y en 1899 medió nes disputes que calteníen el Reinu Xuníu, Alemaña y los Estaos Xuníos por Samoa. En 1900 declaró'l so sofitu al Reinu Xuníu na Segunda Guerra de los Bóers, cuando la mayor parte d'Europa amosábase contraria escontra la intervención británica.
Óscar II foi un distinguíu escritor y aficionáu a la música, ya interesóse n'ameyorar la educación de los dos reinos que gobernó. En 1858 publicóse, so autoría anónima, una coleición de los sos poemes llíricu y narrativu, Memories de l'armada sueca, obra que llogró'l segundu premiu na Academia Sueca. Los sos Contribuciones a la historia militar de Suecia nos años 1711, 1712 y 1713 apaecieron nos Añales de l'Academia y fueron impresos de manera separada en 1865. Los sos discursos, según la so obra El castiellu Cronberg y les sos traducciones del Cid de Johann Gottfried Herder y el Torcuato Tasso de Goethe fueron axuntaos en tres volúmenes en 1875 y 1876. Los sos Memories de Carlos XII fueron traducíes al inglés en 1879. Cultivó ensayos de música y foi un gran coleicionista d'obres musicales.
En 1881 fundó'l primer muséu al campu del mundu, na so residencia de branu cerca de Christiania (anguaño Muséu Popular Noruegu). El so interés pola ciencia llevólu a ufiertar un premiu de 2500 corones a quien pudiera dar respuesta a la entruga de si'l sistema solar yera estable al llargu plazu.[9]
El rei finó'l 8 d'avientu de 1907 en Estocolmu. Los sos restos, como los de la mayoría de los reis suecos, reposen na ilesia de Riddarholmen.
Créese (Nun ta comprobáu) que los Premiu Óscar reciben dichu nome gracies a Eleanor Lilleberg, la secretaria de Louis B. Mayer, qu'en cuanto vio la estauína mentó la so paecencia col rei Óscar II de Suecia.
Casáu cola princesa Sofía de Nassau, tuvo cuatro fíos varones:
Precedíu por: Carlos XV |
Rei de Suecia 1872-1907 |
Asocedíu por: Gustavo V |
Rei de Noruega 1872-1905 |
Asocedíu por: Haakon VII |