Martin Baltimore

Martin Baltimore
Το Martin Baltimore
Τύποςελαφρύ βομβαρδιστικό/αναγνωριστικό
ΚατασκευαστήςGlenn L. Martin Company
Χώρα προέλευσηςΗΠΑ
Παρθενική πτήση14 Ιουνίου 1941
Πρώτη παρουσίαση1941
Αποσύρθηκε1949
Κύριος χειριστήςRAF
Άλλοι χειριστέςΒασιλική Καναδική Αεροπορία (RCAF)
Βασιλική Αυστραλιανή Αεροπορία (RAAF)
Πολεμική Αεροπορία της Νότιας Αφρικής (SAAF)
Παραγωγή1570
Αναπτύχθηκε απόMartin Maryland

Το Martin 187 Baltimore ήταν ελαφρύ δικινητήριο επιθετικό/βομβαρδιστικό αεροσκάφος κατασκευασμένο από την Glenn L. Martin Company στις Ηνωμένες Πολιτείες. Για να επιτραπεί η παροχή των αεροσκαφών στην Βρετανική Αεροπορία, στα πλαίσια του προγράμματος δανεισμού και μισθώσεων (που ακολούθησε η Αμερικανική κυβέρνηση μεταξύ του 1941 και του 1945), δόθηκε από την Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία ο κωδικός A-30. Το Baltimore δεν χρησιμοποιήθηκε σε μάχη από τις Αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις, αλλά είδε υπηρεσία με τις πολεμικές αεροπορίες της Βρετανίας, του Καναδά, της Αυστραλίας, της Νοτίου Αφρικής, της Ελλάδας και της Ιταλίας[1].

Σχεδιασμός και ανάπτυξη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Μοντέλο 187 αναπτύχθηκε από το Martin 167 Maryland, έχοντας βαθύτερη άτρακτο και ισχυρότερες μηχανές.

Αρχικά σχεδιάστηκε για τη Γαλλία, σαν ένα κοινό πρόγραμμα τον Μάιο του 1940 από την Αγγλογαλλική Επιτροπή Προμηθειών, για να αντικαταστήσει το Maryland. Μετά την πτώση της Γαλλίας όμως η RAF ήταν εκείνη που τον Μάιο του 1940 παρέλαβε 400 αεροσκάφη, τα οποία και μετονόμασε σε Baltimore. Με την έναρξη του προγράμματος δανεισμού και μισθώσεων η Βρετανοί παρέλαβαν δύο ακόμα παρτίδες αεροσκαφών των 575 και 600 αεροσκαφών αντίστοιχα.

Επιχειρησιακή ιστορία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πρώτο Βρετανικό αεροσκάφος παραδόθηκε στα τέλη του 1941 εξοπλίζοντας τις επιχειρησιακές εκπαιδευτικές μονάδες. Η ΡΑΦ χρησιμοποίησε τα Baltimore επιχειρησιακά στα πολεμικά θέατρα της Μεσογείου και της Βορείου Αφρικής[2].

Πολλοί χρήστες εντυπωσιάστηκαν από την αναβάθμιση τον ικανοτήτων που το Baltimore εμφάνιζε σε σχέση με τα παλαιότερα αεροσκάφη όπως το Blenheim. Παρόλο που οι χρήστες του Baltimore εγκωμίαζαν το αεροσκάφος για το βαρύ οπλισμό του, τη δομική αντοχή, την ικανότητα ελιγμών, την ακρίβεια στους βομβαρδισμούς και τις σχετικά υψηλές αποδόσεις του, τα πληρώματα παραπονιούνταν για τους περιορισμένους χώρους του, όπως και στο προηγούμενο Maryland. Λόγω της στενής ατράκτου του ήταν σχεδόν αδύνατο για τα μέλη του πληρώματος να αλλάξουν τις θέσεις κατά τη διάρκεια της πτήσης εάν κάποιος πληγωνόταν, γεγονός κοινό για τα περισσότερα ελαφρά βομβαρδιστικά αεροσκάφη της εποχής όπως το Hampden, το Boston και το Blenheim. Το Baltimore είχε ένα πολύ χαμηλό ποσοστό απωλειών με την πλειοψηφία των απωλειών να προέρχεται από επιχειρησιακά ατυχήματα[3].

Το Baltimore υπηρέτησε σε περιορισμένους αριθμούς στο Αεροπορικό σκέλος του Βρετανικού Ναυτικού, εξοπλιζόμενο με αεροσκάφη που μεταφέρθηκαν από τη RAF στη Μεσόγειο, ώστε να εξοπλίσουν μια μοίρα το 1944. Η RAF μετέφερε επίσης αεροσκάφη και σε άλλους συμμάχους στη περιοχή της Μεσογείου. Μετά από τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το 1943 μια μοίρα, επανδρωμένη από ιταλικά πληρώματα, εξοπλίστηκε με πρώην βρετανικά Baltimore, δημιουργώντας έτσι το Stormo Baltimore[3][4]. Οι Ιταλοί είχαν αρκετά ατυχήματα κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής τους στα Baltimore, με την πλειοψηφία των ατυχημάτων να συμβαίνουν κατά τη διάρκεια των απογειώσεων και των προσγειώσεων λόγω της αρκετά υψηλής φόρτισης των πτερύγων, της υψηλής ταχύτητας προσέγγισης και προβλημάτων κατευθυντήριας σταθερότητας κατά τη διάρκεια της απογείωσης. Οι Ιταλοί χρησιμοποίησαν τα Baltimore για περίπου έξι μήνες. Πολλές από τις επιχειρήσεις έγιναν πάνω από Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, όπου που παρείχαν εναέρια υποστήριξη για τις αντιστασιακές δυνάμεις ή πραγματοποιούσαν ρίψεις προμηθειών.

Σε ανθυποβρυχιακούς ρόλους, το αεροσκάφος βύθισε οκτώ υποβρύχια.

Όλα τα Baltimore αποσύρθηκαν από την ενεργό υπηρεσία το 1949.

Σε Ελληνική υπηρεσία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία άρχισε να παραλαμβάνει τα πρώτα Baltimore από την RAF στις 13 Σεπτεμβρίου του 1943, σε αντικατάσταση των Bristol Blenheim Mk V, και εντάχθηκαν στην 13η Μοίρα Ελαφρού Βομβαρδισμού. Αρχικά τα Baltimore της 13 ΜΕΒ έδρευαν σε βάσεις της Βόρειας Αφρικής και εκτελούσαν αποστολές συνοδείας νηοπομπών, ανθυποβρυχιακών περιπολιών και αναγνώρισης. Έφερε τετραμελές πλήρωμα και συνήθως το τέταρτο μέλος ήταν Βρετανός, σε ρόλο ασυρματιστή-πολυβολητή. Τον Μάιο του 1944 η Μοίρα μεταφέρθηκε στην Ιταλία και εντάχθηκε στην Balkan Air Force, αναλαμβάνοντας αποστολές βομβαρδισμού στόχων τακτικής και στρατηγικής σημασίας στη Γιουγκοσλαβία και τη βόρεια Ιταλία. Το φθινόπωρο του 1944 η 13 ΜΕΒ, εξοπλισμένη με 16 Baltimore Mk V επιστρέφει στην Ελλάδα και αναλαμβάνει αποστολές κατά γερμανικών στόχων στα νησιά του Αιγαίου.

Τα Βaltimore επιστράφηκαν στους Βρετανούς μεταξύ του 1945 - 1946. Συνολικά στην Ελληνική Αεροπορία υπηρέτησαν 79 αεροσκάφη.

Εκδόσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αεροσκάφος Martin A-30 Baltimore
Baltimore I
Έφερε κινητήρες Wright GR-2600-A5B (ισχύος 1,600 hp) και ένα πυροβόλο Vickers K machine gun των 0.030-inch (7.7-mm). Κατασκευάστηκαν 50 αεροσκάφη.
Baltimore II
Όπως και το Mk I, με δύο πυροβόλα Vickers K machine των 0.030-inch (7.7-mm). Κατασκευάστηκαν 100 αεροσκάφη.
Baltimore III
Τροποποιημένο σχέδιο του Mk II με υδραυλικό ραχαίο πυργίσκο οπλισμού με 4 πυροβόλα Browning. Κατασκευάστηκαν 250 αεροσκάφη.
Baltimore IIIA

Έφερε δύο πυροβόλα των 0.50-inch (12.7-mm) σε ηλεκτρικό ραχαίο πυργίσκο οπλισμού. Ονομάστηκε A-30 από τη USAAF. Κατασκευάστηκαν 281 αεροσκάφη.

Baltimore IV
Έφερε τέσσερα πυροβόλα Browning των 0.303-inch (7.7-mm) στις πτέρυγες. Ονομάστηκε A-30A από τη USAAF. Κατασκευάστηκαν 294 αεροσκάφη.
Baltimore V
Έφερε κινητήρες Wright R-2600-29 (ισχύος 1,700 hp) και πυροβόλα των 0.50-inch (12.7-mm) στις πτέρυγες. Κατασκευάστηκαν 600 αεροσκάφη.

Χρήστες

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Αυστραλία
Καναδάς
Γαλλία
Ελλάδα
Ιταλία
Νότια Αφρική
 Τουρκία
Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο

Τεχνικά χαρακτηριστικά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Martin Baltimore GR.V
Ρόλος ελαφρύ βομβαρδιστικό/αναγνωριστικό
Πλήρωμα 4
Διαστάσεις
Μήκος 14,8 m
Εκπέτασμα 18,7 m
Ύψος 4,32 m
Επιφάνεια πτέρυγας 50 m²
Βάρος
Κενό
Μέγιστο απογείωσης 10.900 kg
Σύστημα πρόωσης
Κινητήρες 2 × Wright GR-2600-A5B των 1.700 hp
Επιδόσεις & οπλισμός
Μέγιστη ταχύτητα 488 km/h
Μέγιστο ύψος πτήσης
Ακτίνα δράσης
Οπλισμός 4 πυροβόλα των 7,7 mm στις πτέρυγες
2 ή 4 πολυβόλα των 7,7 mm στον ραχιαίο πυργίσκο
2 πολυβόλα των 7,7 mm σε κάθετες θέσεις
πρόβλεψη για μέχρι 4 σταθερά οπίσθια πολυβόλα 7,7 mm
μέχρι 910 kg βομβών

Πηγή: Jane's Fighting Aircraft of World War II[5]

Δείτε επίσης

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αεροσκάφη που σχετίζονται με την ανάπτυξη του Baltimore

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παρόμοια αεροσκάφη

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ "Martin Model 187." Αρχειοθετήθηκε 2007-09-20 στο Wayback Machine. marylandaviationmuseum.org. Retrieved: 17 June 2010.
  2. ↑ Rickard, J. "Martin Baltimore – Development and Combat Record." historyofwar.org, 2 September 2008. Retrieved: 17 June 2010.
  3. ↑ 3,0 3,1 Angelucci and Matricardi 1978, p. 63.
  4. ↑ Caliaro 2000, p. 25.
  5. ↑ Jane, Fred T. “The Martin Model 187 Baltimore.” Jane’s Fighting Aircraft of World War II. London: Studio, 1946. p. 246. ISBN 1-85170-493-0

Βιβλιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Angelucci, Enzo and Paolo Matricardi. World Aircraft: World War II, Volume II (Sampson Low Guides). Maidenhead, UK: Sampson Low, 1978. ISBN 0-562-00096-8.
  • Bridgeman, Leonard. “The Martin Model 187 Baltimore.” Jane's Fighting Aircraft of World War II. London: Studio, 1946. ISBN 1-85170-493-0.
  • Caliaro, Luigino. "51° Stormo: 'Ferruccio Serafini'." Wings of Fame, Volume 20. London: Aerospace Publishing Ltd., 2000. ISBN 1-86184-053-5.
  • Μέρμηγκας, Γεώργιος. "Δημήτριος Π. Καγκελάρης, 'Ενας έφεδρος αρχισμηνίας πολυβολητής στην Ελληνική Βασιλική Αεροπορία". Περιοδικό Στρατιωτική Ιστορία, τεύχος αρ.144/2008, σσ. 62–68.
  • Shores, Christopher F. "Martin Maryland and Baltimore variants". Aircraft in Profile, Volume 11. Windsor, Berkshire, UK: Profile Publications Ltd., 1972, pp. 217–241.
  • Sturtivant, Ray and Mick Burrow. Fleet Air Arm Aircraft 1939 to 1945. Tunbridge Wells, Kent, UK: Air Britain (Historians) Ltd, 1995. ISBN 0-85130-232-7.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]