Rush

Rush
Οι Rush σε συναυλία το 2004
Πληροφορίες
ΠροέλευσηΚαναδάς
Μουσικά είδηProgressive rock
Παρουσία1968 - 2018
Δισκογραφική εταιρείαMoon, Mercury, Atlantic, Roadrunner
ΜέληΤζέντι Λι
Άλεξ Λάιφσον
Νιλ Πιρτ
Πρώην μέληΤζον Ράτσεϊ
Τζεφ Τζόουνς
Ιστότοπος
http://www.rush.com/
wikidata (π)

Οι Rush ήταν καναδικό συγκρότημα της progressive rock μουσικής σκηνής, το οποίο σχηματίστηκε το 1968 στο Τορόντο. Αποτελούνταν από τους Τζέντι Λι στο μπάσο, τα πλήκτρα και τα φωνητικά, τον Άλεξ Λάιφσον στην κιθάρα και τα φωνητικά και το Νιλ Πιρτ στα τύμπανα. Οι 19 στούντιο δίσκοι τους έχουν γίνει χρυσοί ή πλατινένιοι στην πατρίδα τους, ενώ έχουν 24 χρυσούς, 14 πλατινένιους και 3 πολυπλατινένιους δίσκους στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η αρχή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι Rush σχηματίστηκαν στο Τορόντο από τον κιθαρίστα Άλεξ Λάιφσον, τον μπασίστα και τραγουδιστή Τζεφ Τζόουνς και το ντράμερ Τζον Ράτσεϊ. Μέσα στον πρώτο μήνα ύπαρξης του σχήματος ο Τζέντι Λι αντικατέστησε τον Τζόουνς και από το 1971 και έπειτα αυτή η σύνθεση σταθεροποιήθηκε παραμένοντας για τρία χρόνια.

Το 1973 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους σινγκλ, μία διασκευή στο "Not Fade Away" του Μπάντι Χόλι, ανεβαίνοντας στο # 88 των καναδικών τσαρτ. Λόγω διαφορών με την εταιρεία του, το συγκρότημα αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική του δισκογραφική εταιρεία με την ονομασία "Moon Records", μέσω της οποίας κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ τους, το Μάρτιο του 1974, ενώ τέσσερις μήνες αργότερα ο δίσκος εκδόθηκε από τη "Mercury Records", μπαίνοντας στο Top-100 του Καναδά.

Μετά την κυκλοφορία του "Rush", ο Ράτσεϊ αναγκάστηκε να αποχωρήσει λόγω προβλημάτων υγείας, για να αντικατασταθεί από το Νιλ Πιρτ στα τέλη Ιουλίου του 1974.

Εμπορική επιτυχία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το "Fly by Night" του 1975 συνέχισε στο μουσικό μοτίβο του πρώτου τους δίσκου, αλλά η στιχουργική, την οποία είχε αναλάβει ο Πιρτ, περιελάμβανε επική και φανταστική θεματολογία. Το άλμπουμ ανέβηκε στο # 9 στον Καναδά και οι Rush ηχογράφησαν το διάδοχο του λίγους μήνες αργότερα, με τίτλο "Caress of Steel". Λόγω της μικρής εμπορικής επιτυχίας του δίσκου, η εταιρεία που τους εκπροσωπούσε τους ζήτησε να ηχογραφήσουν πιο εμπορικά κομμάτια για το επόμενο τους άλμπουμ, με το συγκρότημα να αγνοεί αυτή την επιθυμία δημιουργώντας το "2112", του οποίου την πρώτη πλευρά καταλαμβάνει το ομώνυμο εικοσάλεπτο κομμάτι. Ο δίσκος ανέβηκε στο # 5 στην πατρίδα τους και έχει βραβευθεί ως τριπλά πλατινένιος στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Κατά την περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, οι Rush ηχογράφησαν το ζωντανό "All the World's a Stage", το πρώτο τους Top-40 στο αμερικάνικο Billboard. Ακολούθησαν τα πλατινένια "A Farewell to Kings" και "Hemispheres" τα οποία εδραίωσαν το συγκρότημα ως ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα του progressive rock.

Το 1980, οι Rush κυκλοφόρησαν το Top-5 άλμπουμ "Permanent Waves", εισάγοντας στον ήχο τους στοιχεία από ρέγκε και ηλεκτρονική μουσική. Ο δίσκος περιείχε τη μεγάλη επιτυχία "The Spirit of Radio" και έγινε πλατινένιος. Η δημοτικότητα του συγκροτήματος έφθασε στο απόγειο της με το "Moving Pictures" του 1981, το οποίο έχει γίνει τετραπλά πλατινένιο σε Ηνωμένες Πολιτείες και Καναδά. Το άλμπουμ συνοδευόταν από τις μεγάλες επιτυχίες "Limelight" και "Tom Sawyer".

Το αστέρι των Rush στο Walk of Fame του Καναδά

Τον Οκτώβριο του 1981, οι Rush κυκλοφόρησαν το δεύτερο ζωντανά ηχογραφημένο δίσκο τους, "Exit... Stage Left", ανεβαίνοντας για άλλη μια φορά στο Top-10.

Αλλαγή ήχου

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το άλμπουμ "Signals" σηματοδότησε την αλλαγή του ήχου των Rush, με έντονη χρήση συνθεσάιζερ, οδηγώντας τους στο πιο επιτυχημένο σινγκλ τους στις Ηνωμένες Πολιτείες, "New World Man". Σε αυτό το ύφος συνέχισαν και με τα "Grace Under Pressure" του 1984, "Power Windows" του 1985 και "Hold Your Fire" του 1987.

Το 1989 κυκλοφόρησε ο τρίτος ζωντανός τους δίσκος με τίτλο "A Show of Hands", ενώ στα τέλη της χρονιάς ακολούθησε ο 13ος στούντιο δίσκος τους με τίτλο "Presto", ο οποίος χαρακτηρίζεται ως το ξεκίνημα της επιστροφής των Rush στον κλασικό κιθαριστικό ήχο με τον οποίο καθιερώθηκαν.

Η επιστροφή

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο ύφος του "Presto" συνέχισε και το "Roll the Bones" του 1991, το οποίο ανέβηκε στο # 3 των αμερικάνικων τσαρτ και έγινε πλατινένιο. Σε αυτό το δίσκο το συγκρότημα πειραματίστηκε με φανκ και Χιπ χοπ στοιχεία, ενώ στο "Counterparts" του 1993 ο ήχος των Rush βασίζεται περισσότερο στην κιθάρα του Λάιφσον, όπως και στο "Test for Echo" του 1996, δύο άλμπουμ τα οποία ανέβηκαν στο Top-5 και έγιναν χρυσά.

Μετά το τέλος της περιοδείας για το "Test for Echo", το συγκρότημα αποχώρησε από την ενεργό δράση για πέντε χρόνια, λόγω προσωπικής τραγωδίας την οποία βίωνε ο Νιλ Πιρτ, ο οποίος σε διάστημα δέκα μηνών έχασε την κόρη και τη σύζυγο του.
Σ' αυτή την περίοδο η "Atlantic" κυκλοφόρησε το τριπλό, ζωντανά ηχογραφημένο "Different Stages", ενώ ο Πιρτ επέστρεψε το 2001, με το συγκρότημα να ηχογραφεί το "Vapor Trails", ενώ ένα χρόνο αργότερα ακολούθησε το τριπλό ζωντανό CD και DVD "Rush in Rio". Το 2004, κυκλοφόρησαν το ΕΡ "Feedback", το οποίο αποτελούνταν από διασκευές και είχε σκοπό τον εορτασμό των τριάντα χρόνων από το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος.

Ακολούθησε το "Snakes & Arrows" του 2006, το οποίο ανέβηκε στην τρίτη θέση του αμερικάνικου καταλόγου επιτυχιών πουλώντας 93.000 αντίτυπα στην πρώτη εβδομάδα της κυκλοφορίας του.[1] Στην περιοδεία του άλμπουμ, ηχογραφήθηκε το ζωντανό "Snakes & Arrows Live".

Το 2010 και το 2011, οι Rush πραγματοποίησαν την περιοδεία "Time Machine Tour" όπου παρουσίασαν τραγούδια από όλη την δισκογραφία τους, ενώ το 2012 κυκλοφόρησαν το "Clockwork Angels" ανεβαίνοντας στο # 1 στον Καναδά και το # 2 στις Ηνωμένες Πολιτείες.[2] Στις 18 Απριλίου 2013, οι Rush εντάχθηκαν στο Rock and Roll Hall of Fame.[3]

Το 2015, το συγκρότημα πραγματοποίησε την περιοδεία R40, γιορτάζοντας την τεσσαρακοστή επέτειο από την ένταξη του Νιλ Πιρτ στο συγκρότημα.[4] Στις 7 Δεκεμβρίου 2015, ο Πιρτ ανακοίνωσε την αποχώρηση του από τις περιοδείες και τις ζωντανές εμφανίσεις των Rush.[5]

Στις 19 Ιανουαρίου 2018, ο Άλεξ Λαιφσόν ανέφερε σε συνέντευξη του ότι το συγκρότημα δεν θα ξαναπραγματοποιήσει περιοδεία ούτε θα ηχογραφήσει ξανά.[6]

Δισκογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Νιλ Πιρτ το 2004
Στούντιο ηχογραφήσεις
Έτος Άλμπουμ Καναδάς

[7] 		Η.Π.Α.

[8] 		Αγγλία

[9]
1974 Rush 86 105 -
1975 Fly by Night 9 113 -
1975 Caress of Steel 60 148 -
1976 2112 5 61 -
1977 A Farewell to Kings 11 33 22
1978 Hemispheres 14 47 14
1980 Permanent Waves 3 4 3
1981 Moving Pictures 1 3 3
1982 Signals 1 10 3
1984 Grace Under Pressure 4 10 5
1985 Power Windows 5 10 9
1987 Hold Your Fire 12 13 10
1989 Presto 7 16 27
1991 Roll the Bones 11 3 10
1993 Counterparts 6 2 14
1996 Test for Echo 3 5 25
2002 Vapor Trails 3 6 38
2004 Feedback 5 19 68
2007 Snakes & Arrows 3 3 13
2012 Clockwork Angels 1 2 21
Ζωντανές ηχογραφήσεις
Συλλογές

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ Ne-Yo Scores Second No. 1 In Debut-Heavy Week
  2. ↑ Rush's 'Clockwork Angels' Hits June 12
  3. ↑ Rush finally inducted into Rock and Roll Hall of Fame
  4. ↑ RUSH Kicks off 'R40 Live' 40th-Anniversary Tour In Tulsa; Video Footage, Photos
  5. ↑ Rush's Geddy Lee Clarifies Neil Peart's Retirement Comment
  6. ↑ «RUSH Guitarist ALEX LIFESON: 'We Have No Plans To Tour Or Record Any More. We're Basically Done'» (στα αγγλικά). BLABBERMOUTH.NET. 2018-01-19. http://www.blabbermouth.net/news/rush-guitarist-alex-lifeson-we-have-no-plans-to-tour-or-record-any-more-were-basically-done/. Ανακτήθηκε στις 2018-08-18. 
  7. ↑ «Search - RPM - Library and Archives Canada». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2013. 
  8. ↑ Rush | Awards | AllMusic
  9. ↑ «ChartArchive - Rush». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 23 Αυγούστου 2013. Ανακτήθηκε στις 19 Ιουλίου 2013. 

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]