Μαρί-Γκαλάντ
Συντεταγμένες: 15°56′N 61°16′W / 15.933°N 61.267°W
| Marie-Galante | |
|---|---|
 Το χωριό του Καπεστέρ. | |
 | |
| Γεωγραφία | |
| Τοποθεσία | Καραϊβική |
| Αρχιπέλαγος | Μικρές Αντίλλες |
| Έκταση | 158 km² |
| Υψόμετρο | 204 μ |
| Υψηλότερη κορυφή | Morne Constant |
| Χώρα | |
| Πρωτεύουσα | Γκραν-Μπουρ (πληθ. 5.707) |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 12.009 (απογραφής 2006) |
| Πυκνότητα | 76 /χλμ2 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
_variant.svg){kind=small}
Η Μαρί-Γκαλάντ, επίσης γνωστή ως «νήσος των εκατό μύλων», είναι νησί του αρχιπελάγους των Αντιλών το οποίο βρίσκεται σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από τις ακτές της Γουαδελούπη, στην οποία υπάγεται διοικητικά. Η έκτασή της της τάξεως των 158 τ.χλμ. την καθιστά ως το τρίτο νησί των Γαλλικών Αντιλλών, μετά τη Γουαδελούπη (1434 τ.χλμ.), που αποτελείται από την Μπας-Τερ (848 τ.χλμ.) και την Γκραντ-Τερ (586 τ.χλμ.), καθώς και τη Μαρτινίκα (1128 τ.χλμ.).
Κυρίως απασχολούμενο με τον αγροτικό τομέα, το νησί γνωρίζει επίσης την ενασχόληση με την αλιεία, ενώ αρχίζει, σταδιακά, να επεκτείνεται και στον τουριστικό τομέα. Η Μαρί-Γκαλάντ φέρει τον τίτλο του Pays, όπως αυτός ορίζεται στην γαλλική τοπική αυτοδιοίκηση, κάτι που ενθαρρύνει τις συντονισμένες δράσεις εκ μέρους των κοινοτήτων που την αποτελούν, ενώ ενθαρρύνει, επίσης, την τοπική παραγωγή. Όπως και στη Γουαδελούπη, η επίσημη γλώσσα είναι η γαλλική, ενώ τοπική γλώσσα η κρεολική.
Διοίκηση
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τις απαρχές της αποικιοποίησης, η Μαρί-Γκαλάντ ήταν πάντα διοικητικά υπαγόμενη στο Διαμέρισμα της Πουάντ-α-Πιτρ, με εξαίρεση την περίοδο της Γαλλικής Επανάστασης το 1793-1794. Ήταν δημοκρατική, σε αντίθεση με το υπόλοιπο τμήμα του αρχιπελάγους το οποίο παρέμενε βασιλόφρων.
Το 1994, οι τρεις κοινότητές της ενώθηκαν σε μια κοινοτική κοινότητα, την πρώτη που δημιουργήθηκε στα γαλλικά υπερπόντια διαμερίσματα. Έδρα της είναι το Γκραν-Μπουρ, με τις άλλες δύο κοινότητες που την αποτελούν να είναι το Σαιν-Λουί και το Καπεστέρ-ντε-Μαρί-Γκαλάντ.
| Περίοδος | Ιδιότητα | Κόμμα | Τίτλος |
|---|---|---|---|
| Χαρί Σελμπόν | |||
| Τα παλαιότερα δεδομένα δεν αναφέρονται ακόμη. | |||
| Περιοχή | Γουαδελούπη |
|---|---|
| Νομός | Γουαδελούπη |
| Έδρα | Γκραν-Μπουρ |
| Κοινότητες | 3 |
| Ημερομηνία δημιουργίας | 8 Ιανουαρίου 1994 |
| Πληθυσμός | 12.009 κατ. (2006) |
| Πυκνότητα | 76 κατ./τ.χλμ. |
| Έκταση | 158 τ.χλμ. |
Δημογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαρί-Γκαλάντ μετρούσε το 1946, 30.000 κατοίκους. Σημαντικά επηρεασμένο από τη μαζική έξοδο των νέων του προς τη Γουαδελούπη και τη Μητροπολιτική Γαλλία, το νησί δεν μετρούσε το 2006 παρά 12.000 κατοίκους. Η πληθυσμιακή αυτή ύφεση οφείλεται κατά κύριο λόγο στην σταδιακή παρακμή της βιομηχανίας παραγωγής ζάχαρης στο νησί στη διάρκεια αυτής της.
Κατάλογος των Πόλεων της Μαρί-Γκαλάντ
| Κατάταξη | Πόλεις | Πληθ. (2006) | Έκταση (τ.χλμ.) | Πυκνότητα |
|---|---|---|---|---|
| 1 | Γκραν Μπουρ | 5.707 | 55,54 | 103 |
| 2 | Καπεστέρ | 3.469 | 46,19 | 75 |
| 3 | Σαιν-Λουί | 2.833 | 56,28 | 50 |
Γεωγραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ορισμένοι αποκαλούν τη Μαρί-Γκαλάντ ως Grande Galette λόγω της κυκλικής της μορφής διαμέτρου 15 χλμ. Το νησί είναι ένα ασβεστώδες υπόστρωμα με μικρές κοιλάδες, οι οποίες δέρνονται από τους αληγείς ανέμους, αλλά και τους κυκλώνες και τους σεισμούς.
Η βόρεια πλευρά του, ευρισκόμενη απέναντι από την Γκραντ-Τερ, χαρακτηρίζεται από έναν ψηλό βράχο. Ένα ρήγμα, γνωστό με την ονομασία la Barre, αποκόπτει βόρειο τμήμα από το υπόλοιπο νησί. Στα δυτικά, απέναντι από την Μπας-Τερ, παραλίες και μαγκρόβιες εκτείνονται κατά μήκος της Καραϊβικής Θάλασσας. Τα ποτάμια του Σαιν-Λουί και του Βιέ-Φορ εκβάλουν εκεί αφού πρώτα διασχίσουν τα υψίπεδα της ενδοχώρας ξεκινώντας την πορεία τους από το κέντρο της Μαρί-Γκαλάντ. Στα ανατολικά και τα νότια, το υψίπεδο παίρνει μουντή απόχρωση για να καταλήξει σε απότομες πλαγιές με κατεύθυνση την πεδινή περιοχή της ακτογραμμής του νησιού. Αυτή, εκτείνεται κατά μήκος του Ατλαντικού από τον οποίο προστατεύεται μέσω ενός κοραλλιογενούς φράχτη, των κη.
Περιβάλλον
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα τμήμα της επίγειας κληρονομιάς σε χλωρίδα και πανίδα της περιοχής έχει καταστραφεί λόγω του ανθρώπινου παράγοντα. Με εξαίρεση το δυτικό τμήμα του νησιού, θυσανωτοί ύφαλοι φιλοξενούν ακόμη σημαντικό αριθμό θαλάσσιων ειδών. Δεν έχουν αναπτυχθεί σε σημαντικό βαθμό. Στα δυτικά του νησιού, ένα κοραλλιογενές πεδίο είναι παρών σε βάθος περίπου 20 μέτρων. Υποθαλάσσια λιβάδια από φανερόγαμα καταλαμβάνουν τον αμμώδη βυθό της ακτογραμμής, η οποία είναι ασυνεχής.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Κατά τον 3ο αιώνα, οι Αραουάκοι ήσαν εγκατεστημένοι στο νησί, το οποίο αποκαλούσαν Touloukaéra. Οι Καραΐβοι το κατέλαβαν κατά τον 9ο αιώνα και του έδωσαν την ονομασία Aïchi ή Aulinagan, τόπο του βαμβακιού. Οι τοπικοί ιθαγενείς πληθυσμοί καλλιεργούσαν επίσης μανιόκα, ενώ γνώριζαν τη χρήση των φαρμακευτικών φυτών. Ασχολούνταν, επίσης, με την αλιεία. Βρέθηκαν σε σπηλιές και ερείπια των χωριών τους κεραμικά, πετρογλυφείες καθώς και θρησκευτικά αντικείμενα.
Μια διατριβή του Γκάβιν Μέντζις το 2002 υποστήριζε ότι το νησί γνώρισε την επίσκεψη το 1422 κινέζικου στόλου του ναυάρχου Ζενγκ Χε ο οποίος είχε αποσταλεί να «ανακαλύψει τον κόσμο» από τον αυτοκράτορα Ζου Ντι[1].
Αργότερα, το νησί έλαβε την ονομασία, στις 3 Νοεμβρίου του 1493, Maria Galanda, στη διάρκεια του δεύτερου ταξιδιού του Χριστόφορου Κολόμβου, λαμβάνοντας έτσι την ονομασία της καραβέλα του που τον αποβίβασε στο Ανς Μπαλέ.
Πενήντα περίπου Γάλλοι άποικοι εγκαταστάθηκαν στο νησί το 1648 σε κοντινή απόσταση της τοποθεσίας του Βιέ-Φορ, από τον κυβερνήτη Σαρλ Ουέλ. Το 1653, ένα δεύτερο φρούριο κατασκευάστηκε στο Γκραν-Μπουρ. Ο πληθυσμός υπέφερε από τις δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, ενώ, ταυτόχρονα, δεχόταν τις επιθέσεις των Καραΐβων έως το 1660, έτος κατά το οποίο μια συνθήκη ειρήνης υπεγράφη στην Μπας-Τερ μεταξύ των αυτοχθόνων και των αποίκων.
Κατά τη διάρκεια αυτού του μισού του 17ου αιώνα, οι πρώτοι σκλάβοι οδηγήθηκαν από την Αφρική στη Μαρί-Γκαλάντ για να εργαστούν στις φυτείες του νησιού. Το 1671, ο μαύρος πληθυσμός της αποτελούσε το 57 % των κατοίκων της. Ολλανδοί Εβραίοι που είχαν εξοριστεί από τη Βραζιλία εγκαταστάθηκαν επίσης, μεταφέροντας μαζί τους τις τεχνικές τους για την καλλιέργεια του ζαχαροκάλαμου.
Το 1676, ένας ολλανδικός στόλος απήγαγε τον πληθυσμό του νησιού, ενώ έκαψε τις εγκαταστάσεις των φυτειών. Μετά την εκ νέου αποστολή κατοίκων στο νησί, οι νέοι του κάτοικοι δέχτηκαν ακόμη τρεις επιθέσεις από τους Ολλανδούς.
Από το 1692 έως το 1816, Άγγλοι και Γάλλοι συγκρούστηκαν συνολικά πέντε φορές για την απόκτηση του ελέγχου του νησιού. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Μαρί-Γκαλάντ ήταν ανεξάρτητη από το 1792 έως το 1794. Το 1794, η δουλεία καταργήθηκε, όμως επανήλθε το 1802.
Το 1790, από τους 11.500 συνολικά κατοίκους του νησιού, οι 9.400 ήταν σκλάβοι.
Το 1838, μια πυρκαγιά ισοπέδωσε το Γκραν-Μπουρ, και το 1843, το νησί πλήγηκε από ισχυρή σεισμική δόνηση.
Οι εξεγέρσεις των σκλάβων, καθώς και οι παρεμβάσεις των Γάλλων που ήταν ενάντια στη δουλεία απέφεραν καρπούς το 1848. Στη Μαρί-Γκαλάντ, η οριστική κατάργηση της δουλείας έγινε αντικείμενο εορτασμών για διάστημα 3 ημερών και 3 νυκτών κοντά στο λιμάνι στην τοποθεσία Habitation Pirogue. Όμως τα γεγονότα αυτά δεν αποτέλεσαν και το τέλος της αποικιακής βίας. Συγκεκριμένα, στη διάρκεια των Βουλευτικών Εκλογών του 1849, τα όργανα της τάξης κατέστειλαν, στο Μορν Ρουζ, τους πρόσφατα απελευθερωμένους σκλάβους που ήταν αντίθετοι στο κίνημα που είχαν οργανώσει οι μεγαλοκαλλιεργητές του νησιού. Θα πρέπει να φτάσουμε στο 1920 ώστε απόγονοι σκλάβων να κατορθώσουν να γίνουν ιδιοκτήτες φυτείας ζάχαρης στη Μαρί-Γκαλάντ.
Το 1865, ένας κυκλώνας και στη συνέχεια μια επιδημία χολέρας έπληξαν το νησί και τον πληθυσμό του. Το 1902, μια δεύτερη πυρκαγιά ισοπέδωσε το Γκραν-Μπουρ. Αργότερα και άλλοι κυκλώνες ισοπέδωσαν το νησί το 1928 και το 1995.
Το 1994 η χάρτα του pays της Μαρί-Γκαλάντ υπεγράφη. Τα μέλη που το αποτελούσαν, κοινώς οι τρεις κοινότητες του νησιού, δεσμεύονταν μέσω αυτής της χάρτας να ενισχύσουν την τοπική παραγωγή του νησιού και να συνεισφέρουν στην προστασία της οικολογικής του κληρονομιάς δημιουργώντας μια προστατευμένη περιοχή στα βορειοανατολικά του νησιού σε συνεργασία με τον σύλλογο Amicale Ecolambda. Η Μαρί-Γκαλάντ παρουσιάζεται, λοιπόν, ως ένα pays vert σε μεταβατικό στάδιο.
Στις 24 Ιανουαρίου του 2010, στις 18:43, τοπική ώρα, ένας σεισμός[2][3] κλίμακας 5,1 Ρίχτερ, έλαβε χώρα στη Μαρτινίκα. Το υπόκεντρό του βρισκόταν σε απόσταση περίπου 60 χλμ. από τη Μαρί-Γκαλάντ, και 52 χλμ. από το Σαιν-Φρανσουά στα βόρεια της Γουαδελούπης, σε βάθος 67 χλμ. Οι σεισμολόγοι ανέφεραν, ωστόσο, ότι ο σεισμός αυτός δεν είχε καμία σχέση με τον σεισμό που έπληξε την Αϊτή στις 12 Ιανουαρίου[4].
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Gavin Menzies, 1421, the year China discovered the world, Bantam Books, 2002
- ↑ Un tremblement de terre a été enregistré, hier dimanche, en Martinique
- ↑ La terre a tremblé en Guadeloupe et en Martinique
- ↑ «Séisme. Dans l'attente du "Big one"». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Ιανουαρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 23 Ιουνίου 2013.