Charles Malik

Membrecoj
Membrecoj	Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj vd

Postenoj
Postenoj	ambasadoro vd

**Charles Malik**
Charles Malik
Persona informo
	شارل مالك
Naskonomo	شارل مالك
Naskiĝo	1-an de januaro 1906; en Bterram
Morto	28-an de decembro 1987 (81-jaraĝa); en Bejruto
Religio	ortodoksismo vd
Lingvoj	araba • angla • franca • germana vd
Ŝtataneco	Libano vd
Alma mater	Universitato Harvard ; Usona universitato de Bejruto ; Universitato Alberto Ludoviko de Frajburgo ; Tripoli Evangelical School (en) vd
Partio	Libana Fronto vd
Familio
Infanoj	Habib Malik (en) vd
Profesio
Okupo	diplomato ; politikisto ; filozofo ; verkisto vd
Postenoj
Postenoj	ambasadoro vd
Membrecoj
Membrecoj	Usona Akademio de Artoj kaj Sciencoj vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
	v • d • r

Por aliaj signifoj, bv. rigardi la apartigilan paĝon: Malik

Dag Hammarskjöld kaj Charles Malik, 1958

Charles Habib MALIK (naskiĝis en 1906 - mortis en 1987 la 28-a de decembro) (araba: شارل مالك ‎‎)^[1]^[2] estis libana universitatano, diplomato kaj filozofo. Li servis kiel la Libano- reprezentanto al la Unuiĝintaj Nacioj, la Prezidanto de la Komisiono pri Homaj rajtoj kaj la Prezidanto de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj, membro de la Libana Kabineto, nacia ministro pri Edukado kaj Artoj, kaj pri Eksteraj Aferoj kaj Elmigrado, kaj teologo. Li respondencis pri la redaktado kaj adopto de la 1948-datita Universala Deklaracio de Homaj Rajtoj.

Naskiĝo kaj eduko

Naskita en Bterram (Bturamo), nordorienta vilaĝo de Libano, Malik estis la filo de d-ro Habib Malik kaj Zarifa Karam. Malik estis la pranevo de la fama verkinto Farah Antun. Malik estis edukita ĉe la usona Misio-lernejo por Knaboj, nun Tripoli Evangelical School por knabinoj kaj knaboj en Tripolo kaj la Usona universitato de Bejruto, kie li diplomiĝis kun universitata grado en matematiko kaj fiziko. Li pluiris al Kairo en 1929, kie li kreskigis sian intereson pri filozofio, kiun li plustudis ĉe Harvard (sub Alfred North Whitehead) kaj en Frajburgo (Germanujo) sub Martin Heidegger en 1932. Lia restado en Germanujo, aliflanke, estis mallongdaŭra. Li konsideris la politikojn de la nazioj malavantaĝaj, kaj baldaŭ foriris de ili post kiam ili estris en 1933. En 1937, li ricevis sian doktorecon pri filozofio (surbaze de metafiziko en la filozofioj de Whitehead kaj Heidegger) de la Universitato Harvard. Li instruis tie kaj ankaŭ en aliaj universitatoj de Usono. Post sia reveno al Libano, Malik fondis la filozofio-sekcion en la Usona universitato de Bejruto, kaj ankaŭ kultursciencoj-programon (la civiliza sekvencoprogramo,^[3] nun "civilizo Studprogramo"). Li restis en tiu kapacito ĝis 1945 kiam li estis nomumita por esti la libana ambasadoro al Usono kaj al la Unuiĝintaj Nacioj.

En la Unuiĝintaj Nacioj

Malik reprezentis Libanon ĉe la San Francisco-konferenco, ĉe kiu la Unuiĝintaj Nacioj estis fonditaj. Li servis kiel raportanto por la Komisiono pri Homaj rajtoj en 1947 kaj 1948, kiam li iĝis prezidanto de la Ekonomia kaj Socia Konsilio. La saman jaron, li helpis redakti la Universalan Deklaracion de Homaj Rajtojn kun la prezidantino de la Homrajta Komisiono, usona delegitino al la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj, Eleanor Roosevelt. Li sukcedis Mrs. Roosevelt kiel Prezidanto de la Homrajta Konvencio. Li restis kiel ambasadoro al Usono kaj UNo ĝis 1955. Li estis sincera partoprenanto en debatoj en la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj kaj ofte kritikis Sovet-Union. Post trijara foresto, li revenis en 1958 por prezidi la dektrian sesion de la Ĝenerala Asembleo de Unuiĝintaj Nacioj^[4] .

Roloj en Libano

Dume, Malik estis nomumita al la Libana Kabineto. Li estis Ministro de Nacia Eduko kaj Fine Arts en 1956 kaj 1957, kaj Ministro pri eksteraj aferoj de 1956 ĝis 1958. Dum sia ministra agado, li estis elektita al la libana Nacia Asembleo en 1957, kaj servis tie tri jarojn.

Sekvante la ekaperon de la libana interna milito, kiu furiozis de 1975 ĝis 1990, Malik helpis fondi la fronton por libereco kaj homo en Libano, tiel nomita por defendi la kristanan motivon. Ĝi estis poste renomite la Libana Fronto. Kiel greke ortodoksa kristano, li estis la nura ne-maronito inter la ĉefgvidantoj de la fronto, kiuj inkludis la fondinton de la Falanga partio, Pierre Gemayel, kaj la eksprezidenton kaj gvidanton de la Nacia liberala partio, Camille Chamoun. Malik estis vaste rigardita kiel la cerbo de la fronto, de kiu la aliaj politikistoj estis la agantoj.

Malik ankaŭ notiĝis kiel teologo, kiu sukcese atingis trans-konfesejlinioj, alparolante "sia kamarado" orientajn ortodoksajn kristanojn, katolikojn kaj evangeliistojn egale. Verkinto de multaj komentaĵoj pri la Biblio kaj pri la verkadoj de la fruaj patroj de la Eklezio, Malik estis unu el la malmultaj ortodoksaj teologoj de sia tempo esti vaste konataj en evangeliaj rondoj, kaj la evangelia gvidanto Bill Bright parolis bone pri li kaj citis lin. Parte pro la ekumena allogo de Malik, same kiel al liaj universitataj akreditaĵoj, li servis kiel prezidanto de la monda konsilio pri kristana Eduko de 1967 ĝis 1971, kaj kiel vicprezidanto de la Unuiĝinta Bibliaj Societoj de 1966 ĝis 1972.

Malik ankaŭ fame laboris kune kun la kolega libana diplomato kaj filozofo Karim Azkoul^[5]^[6]^[7] Li rilatas al la fondinto de postkoloniismo Edward Said tra geedzeco^[8].

Universitata kariero

En 1960, Malik revenis al sia universitata kariero. Li vojaĝis grandskale, prelegis pri homaj rajtoj kaj aliaj subjektoj, kaj tenis profesorecojn en kelkaj usonaj universitatoj inkluzive de Harvard, la usona universitato en Vaŝingtono(distrikto Kolumbio), Dartmouth College (Nov-Hampŝiro), University of Notre Dame (Universitato de Nia Damo) (Indianao). En 1981, li ankaŭ estis Pascal Lecturer (lektoro) ĉe la Universitato de Waterloo en Kanado. Lia lasta oficiala ofico estis kun la Katolika Universitato de Ameriko (Vaŝingtono, distrikto Kolumbio), kie li servis kiel Jacques Maritain eminenta profesoro pri Moralo kaj Politika filozofio de 1981 ĝis 1983. Dume, li ankaŭ revenis al sia malnova katedro sur Filozofio en la Usona universitato de Bejruto (de 1962 ĝis 1976). Al Malik estis aljuĝita monda rekordo de honoraj doktorecoj (50).

Morto

Malik, pro komplikaĵoj pro renomalfunkcio, sekundara al ateroembola malsano daŭrigita post kor kateterizado, farita ĉe la Mayo kliniko (en Rochester (Minesoto)) du jarojn pli frue, mortoîs en Bejruto la 28an de decembro 1987. Lia filo, Habib Malik, estas eminenta akademiano (kun kompetenteco en la Historio pri Ideoj, kaj asistanta profesoro en la sekcio de Homa scienco en la Libana usona universitato kaj ankaŭ homaj-rajtoj-aktivisto. Li ankaŭ estis postvivata al sia frato, la forpasinta Patror Ramzi Habib Malik, eminenta katolika pastro, kiu laboris senlace por la celo de kristana repaciĝo kun la juda popolo, same kiel por la kredo ke la judoj estas la pli aĝaj fratoj de la kristanoj. La personaj artikoloj de Malik estas enhavitaj en Notre Dame University, Libano, kie 200 el liaj personaj artikoloj kaj libroj estas stokitaj, kaj en la Library of Congress (Biblioteko de Kongreso), de Vaŝingtono, distrikto Kolumbio, kie lia heredaĵo okupas 44 metrojn da bretoj en la speciala kolektoareo.

Plia legado (angle)

Mary Ann Glendon. The Forum and the Tower: How Scholars and Politicians Have Imagined the World, from Platono to Eleanor Roosevelt (La Forumo kaj la Turo: Kiel la Fakuloj kaj Politikistoj imagis la Mondon, de Platono ĝis Eleanor Roosevelt) - 2011 p. 199-220.
Charles Malik, Christ and Crisis (1962)
Charles Malik, Man in the Struggle for Peace (1963)
Charles Malik, The Wonder of Being (1974)
Charles Malik, A Christian Critique of the University (1982)
Habib Malik, The Challenge of Human Rights: Charles Malik and the Universal Declaration (La Defio de Homaj Rajtoj: Charles Malik kaj la Universala Deklaracio) - 2000.

Famaj Citaĵoj

"La plej rapida maniero por ŝanĝi socion estas mobilizi la mondvirinojn."

"La vero, se vi volas aŭdi ĝin malakre kaj de la komenco, estas ke sendependeco estas kaj realeco kaj mito, kaj ke parto de ĝia realeco estas ĝuste ĝia mito."

"La plej granda aĵo ĉirkaŭ iu civilizo estas la homa persono, kaj la plej granda aĵo ĉirkaŭ tiu persono estas la ebleco de lia renkonto kun la persono de Jesus Christ."

"Vi povas gajni ĉiun batalon, sed se vi perdas la militon de ideoj, vi perdis la militon. Vi povas perdi ĉiun batalon, sed se vi gajnas la militon de ideoj, vi gajnis la militon. Mia plej profunda timo - kaj via plej granda problemo - estas, ke vi eble ne gajnas la militon de ideoj."

"La grandaj momentoj de la Proksima Oriento estas la juĝistoj de la mondo."

"La universitato estas preciza pintpunkto, permesante movi la mondon. Pli potence ol de iuj aliaj rimedoj, ŝanĝu la universitaton kaj vi ŝanĝas la mondon."^[9]