![]() Retrato e sinatura de Charles Roach Smith | |
Biografía | |
---|---|
Nacemento | 20 de agosto de 1807 Shanklin, Reino Unido (pt) ![]() ![]() |
Morte | 2 de agosto de 1890 (82 anos)![]() ![]() |
País de nacionalidade | ![]() |
Educación | Museum of London Antiquities. |
Actividade | |
Campo de traballo | Antigüidades, numismática, arqueoloxía. |
Ocupación | antropólogo, arqueólogo, numismático ![]() |
Membro de | Lancashire and Cheshire Antiquarian Society (en) ![]() Société des antiquaires de l'Ouest (en) ![]() British Archaeological Association (en) ![]() Société des antiquaires de Picardie (en) ![]() Société nationale des Antiquaires de France (en) ![]() Société des antiquaires de Normandie (en) ![]() London and Middlesex Archaeological Society (en) ![]() ![]() |
Obra | |
Arquivos en | |
Premios | |
(1883): Medalla da RNS. | |
Descrito pola fonte | Dictionary of National Biography ![]() |
Lista
|
Charles Roach Smith, nado o 20 de agosto de 1807 na Illa de Wight e finado o 2 de agosto de 1890 en Strood, condado de Kent, foi un anticuario, arqueólogo afeccionado e numismático inglés, pioneiro no estudo estatístico dos achados de moedas romanas.[1]
Pertenceu a diversas sociedades científicas, como a Sociedade de Anticuarios de Londres ou a Sociedade Numismática de Londres, e foi fundador da Asociación Arqueolóxica Británica.[1]
Roach Smith naceu en Landguard Manor, Shanklin, na Illa de Wight, o máis novo dos fillos do granxeiro John Smith, e da súa muller, Ann, filla de Henry Roach, de Arreton Manor. O seu pai morreu cando Charles era un neno e desde aquela pasou a vivir na casa do seu avó materno, en Arreton. A súa nai morreu cara a 1824.[2]
Roach Smith asistiu a unha pequena escola en Swaythling, Southampton, e cando o seu mestre foi destinado a St. Cross, preto de Winchester, Charles marchou con el. Arredor de 1820, continuou a súa educación nunha escola meirande en Lymington, Hampshire.[2]
En 1821 traballou durante uns meses no despacho do avogado Francis Worsley, en Newport, Illa de Wight, e en 1822 comezou a traballar como aprendiz cun químico de Chichester, West Sussex, con quen permaneceu seis anos. En 1834 estableceu o seu propio negocio como químico en Lothbury, na Cidade de Londres, e entre 1840 e 1860 trasladouse a Finsbury Circus, na mesma cidade.[2]
Xa desde a súa infancia, Roach Smith sentiu interese por coleccionar antigüidades, e foi apoiado polo anticuario Alfred John Kempe nesta afección. Durante vinte anos seguiu de preto as escavacións producidas en Londres e o dragado do río Támese, tanto como coleccionista como para o seu estudo, e en 1854 publicou un estudo sobre as antigüidades aloxadas no daquela existente Museo de Londres, procedentes das escavacións da cidade.[3] Estes obxectos foron incorporados anos máis tarde ao Museo Británico, onde formaron o núcleo da colección nacional de antigüidades romano-británicas.[1][2]
Roach Smith pasou a ser considerado axiña como a primeira autoridade do Londres romano. Foi un innovador ao lles prestar atención aos sitios arqueolóxicos urbanos, e a súa obra Illustrations of Roman London (1859) foron o traballo principal neste tema ata 1909.[2][4]
Roach Smith pertenceu a moi diversas sociedades científicas, tanto británicas como do estranxeiro. Foi elixido membro da Sociedade de Anticuarios de Londres en 1836. Pertenceu tamén á Real Sociedade de Anticuarios do Norte e ás Sociedades de Anticuarios de Francia, de Normandía, de Picardía, do Oeste, e de Morini. Así mesmo, durante moitos anos correu a cargo do artigo mensual da sección Antiquarian Notes na revista The Gentleman's Magazine.[2][5]
Durante máis de cincuenta anos foi moi activo nas actividades da London Numismatic Society (antecedente da Royal Numismatic Society), da que foi un dos seus secretarios entre 1841 e 1844. Tamén foi autor de numerosas contribucións á súa revista Numismatic Chronicle.[2]
Xunto co tamén anticuario Thomas Wright, fundou a Asociación Arqueolóxica Británica en 1843, e participou activamente no seu xornal. En 1855 foi membro fundador da Sociedade Arqueolóxica de Londres e Middlesex. Logo do seu retiro en Strood, asistiu con regularidade ás actividades da Sociedade Arqueolóxica de Kent e contribuíu con numerosos artigos en Archaeologia Cantiana.[2]
Foi tamén membro honorífico das sociedades arqueolóxicas de Madrid, Wiesbaden, Mayence, Treyes, Chester, Cheshire e Lancashire, Suffolk, e Surrey, así como da Real Sociedade de Literatura, da Sociedade de Anticuarios de Escocia e da Société d'émulation d'Abbeville.[2][5][6]
Logo de diminuír a súa dedicación á actividade académica, adquiriu, para vivir a súa xubilación, unha pequena propiedade en Strood, Kent, con algún terreo de horta. Aí dedicouse fundamentalmente á pomoloxía e á obtención de viño. Sobre isto publicou un opúsculo en 1863 titulado On the Scarcity of Home-grown Fruits in Great Britain, previamente aparecido como artigo en Proceedings of the Historical Society of Lancashire and Cheshire, do que se distribuíron mil copias en Francia e en Alemaña.[7] Roach Smith avogaba pola conveniencia da plantación do terreo baleiro nas beiras das vías do ferrocarril con maceiras ananas e outras clases de árbores froiteiras, e esta foi unha suxestión amplamente adoptada noutros países e dun xeito máis limitado en Inglaterra.[2]
Roach Smith non casou. Logo dunha curta convalecencia de seis días, faleceu o 2 de agosto de 1890 e foi soterrado no cemiterio de Frindsbury.[2]