James P. Kimball
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 26 de abril de 1836  Salem, Estados Unidos de América |
| Morte | 23 de outubro de 1913 (77 anos) Cody, Estados Unidos de América |
| Educación | Universidade de Gotinga Harvard School of Engineering and Applied Sciences (en)  |
| Actividade | |
| Ocupación | Enxeñeiro e alto funcionario. |
| Obra | |
| Abreviación dun autor en botánica | Kimball |
 | |
James Putnam Kimball, nado en Salem, Massachusetts, o 26 de abril de 1836 e finado en Cody, Wyoming, o 23 de outubro de 1913, foi un enxeñeiro de minas, xeólogo e metalúrxico estadounidense, que ocupou o posto de director da Casa da Moeda dos Estados Unidos entre 1885 e 1889.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Formación e vida académica
[editar | editar a fonte]Logo de cursar o ensino secundario en Salem, Massachusetts, a súa cidade Natal, James P. Kimball iniciou os seus estudos superiores en 1854 na Lawrence Scientific School da Universidade Harvard.[1] No verán do ano seguinte trasladouse a Alemaña, para proseguir os seus estudos na Universidade Humboldt de Berlín e na Universidade de Gotinga,[2] onde se doutorou no outono de 1857.[3] Con posterioridade realizou un curso práctico de Minaría e Metalurxia na Universidade de Freiberg, en Saxonia.[4]
Logo da súa etapa de estudos en Europa, que completou cunha visita a Inglaterra, Kimball retornou aos Estados Unidos e traballou como axudante do profesor de Xeoloxía da Universidade Harvard Josiah Whitney. Alí participou en 1859 nos estudos xeolóxicos das rexións mineiras de chumbo de Wisconsin, de Illinois e do sueste de Iowa.[1]
Despois, cando se fundou o New York State Agricultural College[3] (máis tarde integrado na Universidade Cornell), Kimball ocupou unha praza de profesor de Química e Xeoloxía Económica.[1][2][4]
Carreira militar
[editar | editar a fonte]Co inicio da guerra civil estadounidense en 1861, o presidente do Agricultural College, o maior M. R. Patrick, foi nomeado xeneral da brigada de voluntarios e Kimball converteuse no seu xefe de persoal, co rango de capitán,[1] e participou en sete batallas entre 1862 e 1863. Cando o xeneral de brigada Patrick foi nomeado membro da policía militar do Exército do Potomac, o Kimball acompañouno e serviu no Estado Maior.[4]
Enxeñeiro de minas e xeólogo
[editar | editar a fonte]Cando o exército entrou en cuarteis de inverno, Kimball renunciou á súa carreira militar para retomar a súa dedicación á enxeñaría de minas na cidade de Nova York en 1864.[4] Durante as décadas de 1860 e 1870 investigou en minas de carbón e de ferro en Pensilvania, e en minas de prata en Chihuahua, México, así como no oeste de Texas e de Utah. Tamén fixo informes sobre o deseño de plantas, baseándose na práctica metalúrxica europea que el coñecera durante a súa etapa de formación.
Logo do seu matrimonio en 1874, trasladouse a Bethlehem, Pensilvania, onde exerceu como profesor honorario na Universidade de Lehigh ata 1885,[3] aínda que mantiña o seu despacho de enxeñaría en Nova York.[1][4]
Kimball foi un dos primeiros xeólogos estadounidenses en inspeccionar minas e escribir sobre os recursos minerais de Cuba e de Suramérica.[2] Tamén foi un dos primeiros membros do Instituto Americano de Enxeñeiros de Minas, no que ocupou a vicepresidencia entre 1881 e 1882. No ámbito empresarial chegou a ser presidente da Everett Iron Company,[1] que xogou un papel importante no desenvolvemento de minas no condado de Bedford, Pensilvania, entre 1883 e 1884.[4]
A faceta científica de Kimball deixou a súa pegada en publicacións como o American Journal of Science, e varios dos seus traballos apareceron nas actas do Instituto Americano de Enxeñeiros de Minas.[4]
Director da Casa da Moeda dos EEUU
[editar | editar a fonte]En 1885, o presidente dos Estados Unidos Grover Cleveland nomeou a James P. Kimball como novo director da Casa da Moeda dos Estados Unidos, cargo que desempeñou entre xullo de 1885 e outubro de 1889.[3] Kimball foi autor dun informe no que criticaba a calidade das cuñaxes, que levou a mellorar os equipamentos da Casa da Moeda. Tamén formou parte da Comisión de Ensaios dos Estados Unidos entre 1895 e 1911, nomeada polo presidente do país para garantir a calidade das cuñaxes.[3]
Vida familiar
[editar | editar a fonte]James P. Kimball casou con Mary Elizabeth Farley o 22 de xullo de 1874 en Cambridge, Massachusetts, con quen dúas fillas e un fillo.[3]
Durante as décadas de 1890 e 1900 retomou a súa actividade como consultor en Nova York e nos seus últimos anos trasladouse a Red Lodge, Montana, onde se instalou xunto coa familia do seu fillo.
Kimball morreu en Cody, Wyoming, o 23 de outubro de 1913. Logo do seu pasamento, a prestixiosa publicación Mining & Scientific Press, de San Francisco, cualificouno como "un dos xeólogos mineiros pioneiros dos Estados Unidos América", autor dun "traballo honorable e limpo".[2]
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: James P. Kimball |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Evans, G. G. (1892). Ilustrated History of the United States Mint. Filadelfia.
- Failor, K. M.; Hayden, E. (1972). Medals of the United States Mint. US Government Printing Office.
- "Obituary: J. P. Kimball". En Mining & Scientific Press. 1 de novembro de 1913. Páxina 702.
- Smith, P. (2012). "Kimball, James Putman". En American Numismatic Biographies. Páxina 211.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]| Predecesor: Horatio C. Burchard |
 Director da Casa da Moeda dos Estados Unidos 1885-1889 |
Sucesor: Edward O. Leech |
