Paul Carrack

Modelo:BiografíaPaul Carrack

Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento22 de abril de 1951 Editar o valor en Wikidata (73 anos)
Sheffield, Reino Unido Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónguitarrista, pianista, cantante, compositor de cancións Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1969 Editar o valor en Wikidata -
Membro de
Xénero artísticoSoft rock, pop rock e blue-eyed soul Editar o valor en Wikidata
InstrumentoGuitarra, piano, Harmónica, baixo, teclado electrónico, órgano e voz Editar o valor en Wikidata
Selo discográficoVertigo
Compass Records (en) Traducir
Columbia Records
Chrysalis
Ark 21 Records (en) Traducir Editar o valor en Wikidata

Páxina webpaulcarrack.net Editar o valor en Wikidata
IMDB: nm0139928 Facebook: carrack.net Twitter: pcarrack Instagram: paulcarrackofficial MySpace: carrack Spotify: 0FFuvdY7fuiuTmHN9unYoz iTunes: 6849081 Last fm: Paul+Carrack Musicbrainz: fe4658a6-bb37-473d-b6f0-f075dda8d31c Songkick: 159847 Discogs: 176437 Allmusic: mn0000746915 Deezer: 11566 Genius: Paul-carrack Editar o valor en Wikidata

Paul Melvyn Carrack, nado o 22 de abril de 1951 en Sheffield, Inglaterra, é un teclista, cantante e compositor do Reino Unido. Foi membro de varios grupos musicais tales como Ace, Roxy Music, Squeeze ou Mike & The Mechanics, como tamén tivo carreira en solitario.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Década de 1970

[editar | editar a fonte]

O seu camiño musical iníciase no conxunto de rock progresivo Warm Dust, que publicou tres álbums entre 1970 e 1972. Carrack era o pianista, e de vez en cando utilizaba outros instrumentos, pero sen ser solista do grupo. Despois da disolución de Warm Dust, Carrack e o baixista Tex Comer crearon o grupo de pop-rock chamado Ace. Carrack compuxo e cantou "How long", un sinxelo que se converteu en éxito a ambos lados do Atlántico en 1975, sen que ningunha outra gravación do grupo obtivera popularidade. En 1977, Ace disolveuse e Carrack comezou a traballar como músico de apoio para Frankie Miller. Logo incorporouse como membro de Roxy Music, tocando os teclados no álbum de 1979 Manifesto. Carrack tamén participaría nos dous seguintes álbums do grupo, aínda que como músico de sesión, non como membro da banda.

Década de 1980

[editar | editar a fonte]

Tras o seu paso por Roxy Music publica o seu primeiro álbum en solitario, Nightbird, que non foi un éxito comercial. En 1981, Glenn Tilbrook recrútao para unirse a Squeeze como substituto do pianista Jools Holland. Esta nova formación alcanzou éxito internacional co álbum East Side Story, onde Carrack é o vocalista na canción "Tempted", o seu maior éxito desa época en Estados Unidos. En 1982, Carrack abandona o grupo, sendo substituído por Don Snow.

Previamente, a finais de 1981, Carrack unírase con Nick Lowe para formar unha banda de acompañamento denominada Noise To Go, cuxo propósito era intervir nos respectivos álbums en solitario de ambos artistas, de modo similar á banda Rockpile nos álbums de Dave Edmunds e do propio Lowe. Noise To Go tamén aparecerá en Blue Nun, LP en solitario de Carlene Carter, esposa de Nick Lowe. A banda completábase con Martin Belmont na guitarra, James Eller no baixo e Bobby Irwin na batería. En 1982, a formación acompañou o LP en solitario de Carrack Suburban Voodoo.

Tras ese álbum, James Eller abandona Noise To Go, Nick Lowe encárgase do baixo eléctrico e a banda rebautízase como Nick Lowe and His Cowboy Outfit, que grava dous álbums entre 1983 e 1985, con Lowe como vocalista. Durante esta época, Carrack tamén traballou como músico de sesión para The Smiths e The Pretenders.

En 1985, Nick Lowe and His Cowboy Outfit foi disolto e Mike Rutherford, de Genesis, púxose en contacto con Carrack para que se unira a Mike & The Mechanics, o novo proxecto de Rutherford. Nos principios, Carrack era un dos dous cantantes alternos xunto a Paul Young; e así canta o éxito de 1985 "Silent Running (On Dangerous Ground)". Entrementres tamén compaxina a súa intervención no grupo con outras actividades musicais. En 1986, Carrack incorpórase ao recente grupo de Roger Waters, The Bleeding Hearts Band, con quen grava nese ano a banda sonora da película When The Wind Blows e ao ano seguinte o álbum en solitario de Waters Radio KAOS, ao que segue unha xira por Europa e os Estados Unidos. Aproveitando o éxito de Mike & The Mechanics, en 1987 edita o seu propio álbum One Good Reason, e o sinxelo "Don't Shed A Tear". Desde aquelas, logra manter tanto a súa carreira en solitario como con Mike & The Mechanics, unha banda que gravou e viaxou irregularmente debido aos compromisos de Rutherford con Genesis. En 1989 a banda consegue o número 2 das listas británicas con "The Living Years" con Carrack como voz. Tamén en 1989, interpreta a dúo con Terri Nunn «Romance», unha canción baseada nun éxito de sintetizador dunha banda alemá. A canción apareceu na banda sonora da película Sing.

Década de 1990

[editar | editar a fonte]

A principios da década prodúcense un pequeno relanzo na súa carreira, aínda que continúa traballando con Mike + The Mechanics, sobre todo cos teclados. En 1990, en Berlín, traballa no innovador espectáculo The Wall de Roger Waters, interpretando "Hey You" ante 250.000 persoas. En 1993, únese co baixista Tony Levin, co batería Steve Ferrone, co guitarrista Phil Palmer e co produtor e tecladista Rupert Hine para formar a banda "Spin 1ne 2wo", lanzando un álbum con temas de Jimi Hendrix, The Who, Led Zeppelin, Blind Faith, Steely Dan ou Bob Dylan. Tamén en 1993, Squeeze contrata a Carrack para o seu álbum "Some Fantastic Place" e a xira de promoción. Con Carrack á voz, o disco foi un éxito coa súa canción "Tempted" que apareceu no filme Reality Bites (1994). Carrack acaba abandonando de novo o grupo un ano despois, cando se une con Timothy B. Schmit e Don Felder de The Eagles para un novo e ambicioso proxecto de gravación que finalmente non culmina. En 1996 recopila a súa carreira en solitario no disco Blue Views.

Década de 2000

[editar | editar a fonte]

Mantivo a súa carreira activa como artista en solitario e músico de sesión compaxinando o seu traballo en Mike + The Mechanics en 2000, que no 2004, se rebautiza como Mike + The Mechanics & Paul Carrack.

Discografía

[editar | editar a fonte]

En solitario

[editar | editar a fonte]
  • 1980 Nightbird
  • 1982 Suburban Voodoo
  • 1987 One Good Reason
  • 1989 Groove Approved
  • 1996 Eyes of blue
  • 1997 Blue Views
  • 1997 Beautiful World
  • 2000 Satisfy My Soul
  • 2001 Groovin'
  • 2003 It Ain't Over
  • 2005 Winter Wonderland
  • 2007 Old, New, Borrowed and Blue
  • 2008 I Know That Name
  • 2010 A Different Hat

Recompilatorios

[editar | editar a fonte]
  • 1987 Ace Mechanic
  • 1988 The Carrack Collection
  • 1994 Twenty-One Good Reasons: The Paul Carrack Collection
  • 1995 Carrackter Referente
  • 2006 Greatest Hits - The Story So Far