Erik Ritter von Kuehnelt-Leddihn | |
---|---|
Kelahiran | 31 Julai 1909 |
Meninggal dunia | 26 Mei 1999 | (umur 89)
Pasangan | Countess Christiane Gräfin von Goess |
Anak-anak | 3, termasuk Gottfried |
Latar belakang akademik | |
Pusat pendidikan | Universiti Vienna Universiti Budapest (MA, PhD) |
Sekolah tradisi | Monarkisme Konservatisme liberal Liberalisme konservatif Elitisme |
Pengaruh | |
Karya akademik | |
Era | Abad ke-20 |
Disiplin | Falsafah politik Sains politik Sejarah cendekiawan |
Minat lain | Monarchy · Comparative politics · History of political thought · Criticism of socialism · Criticism of democracy |
Dipengaruhi | Eastman · Buckley · Hoppe · Moldbug |
Erik Maria Ritter[1] von Kuehnelt-Leddihn (bahasa Jerman: [ˈkyːnəlt lɛˈdiːn]; 31 Julai 1909 – 26 Mei 1999) ialah seorang bangsawan dan polymath Austria, yang mana bidang diminatinya termasuk falsafah, sejarah, sains politik, ekonomi, linguistik, seni dan teologi. Beliau menentang buah fikiran hasil Revolusi Perancis dan juga itu dari komunisme dan Nazisme.[2] Menghuraikan dirinya sebagai "liberal agung konservatif" atau "liberal ekstrem", Kuehnelt-Leddihn sering berhujah bahawa pemerintahan majoriti dalam demokrasi adalah ancaman kepada kebebasan individu. Beliaumengisytiharkan dirinya sebagai monarkis dan musuh semua bentuk totalitarianisme, walaupun beliau juga menyokong apa yang ditakrifkannya sebagai "republik bukan demokratik", seperti Switzerland dan Amerika Syarikat awal. Kuehnelt-Leddihn memetik Bapa Pengasas A.S., Tocqueville, Burckhardt, dan Montalembert sebagai pengaruh utama untuk keraguannya terhadap demokrasi.[3]
Dihuraikan sebagai "Buku Ilmu Berjalan" oleh William F. Buckley Jr., Kuehnelt-Leddihn mempunyai pengetahuan ensiklopebeliau tentang kemanusiaan dan merupakan poliglot, boleh bercakap lapan bahasa dan membaca tujuh belas bahasa lain.[4] Buku awalnya The Menace of the Herd (1943) dan Liberty or Equality (1952) berpengaruh dalam gerakan konservatif Amerika. Seorang sekutu Buckley Jr., tulisannya yang paling terkenal muncul dalam National Review, di mana beliau menjadi kolumnis selama 35 tahun.
Von Kuehnelt-Leddihn dilahirkan di Tobelbad, Styria, Austria-Hungary. Pada usia 16 tahun, beliau menjadi wartawan Vienna The Spectator. Sejak itu, beliau menulis sepanjang hayatnya. beliau belajar undang-undang sivil dan kanun di Universiti Vienna pada 18. Kemudian beliau pergi ke Universiti Budapest, dari mana beliau menerima M.A. dalam bidang ekonomi, belajar di bawah Pál Teleki, dan kemudiannya doktor falsafah dalam sains politik. Berpindah kembali ke Vienna, beliau mengambil pelajaran dalam teologi. Pada tahun 1935, Kuehnelt-Leddihn mengembara ke England untuk menjadi schoolmaster di Kolej Beaumont, sebuah sekolah awam Jesuit. Selepas itu, beliau berpindah ke Amerika Syarikat, di mana beliau mengajar di Universiti Georgetown (1937–1938), Kolej Saint Peter, New Jersey (ketua Jabatan Sejarah dan Sosiologi, 1938–1943), Universiti Fordham (Bahasa Jepun, 1942–1943) , dan Kolej Chestnut Hill, Philadelphia (1943–1947).
Dalam surat 1939 kepada penyunting The New York Times, Kuehnelt-Leddihn mengkritik reka bentuk setiap syiling Amerika ketika itu dalam edaran kecuali suku Washington, yang beliau benarkan "setakat ini syiling paling memuaskan" dan menilai sen Mercury menjadi "yang paling menyedihkan."[5]
Selepas menerbitkan buku seperti Jesuiten, Spießer und Bolschewiken pada tahun 1933 (diterbitkan dalam bahasa Jerman oleh Pustet, Salzburg) dan The Menace of the Herd pada tahun 1943, di mana beliau mengkritik Sosialis Kebangsaan serta Sosialis, beliau kekal di Amerika Syarikat, sebagai beliau tidak dapat kembali ke Austria yang telah dimasukkan ke dalam Reich Ketiga. Kuehnelt-Leddihn berpindah ke Washington, D.C. pada tahun 1937, di mana beliau mengajar di Universiti Georgetown. Beliau juga memberi syarahan di Universiti Fordham, mengajar kursus dalam bahasa Jepun.[6]
Selepas Perang Dunia Kedua, beliau menetap semula di Lans, tempat beliau tinggal sehingga kematiannya.[7] beliau seorang pengembara yang gemar: beliau telah melawat lebih daripada tujuh puluh lima negara (termasuk Kesatuan Soviet pada 1930–1931), serta semua lima puluh negeri di Amerika Syarikat dan Puerto Rico.[8][3] Pada Oktober 1991, beliau muncul dalam episod Firing Line, di mana beliau membahaskan monarki dengan Michael Kinsley dan William F. Buckley Jr.[9]
Kuehnelt-Leddihn menulis untuk pelbagai penerbitan, termasuk Chronicles, Thought, Rothbard-Rockwell Report, Catholic World, dan majalah perniagaan Norway Farmand. Beliau juga bekerja dengan Institut Acton, yang mengisytiharkan beliau selepas kematiannya "seorang kawan dan penyokong yang hebat."[10] Beliau adalah seorang sarjana tambahan Institut Ludwig von Mises.[11] Sepanjang hidupnya, Kuehnelt juga seorang pelukis; beliau menggambarkan beberapa bukunya sendiri.
Sebahagian daripada siri tentang |
Konservatisme di Austria |
---|
Rencana ini adalah sebahagian daripada siri tentang |
Konservatisme di Amerika Syarikat |
---|
Penulisan sosio-politiknya membincangkan asal-usul dan aliran falsafah dan budaya yang membentuk Nazisme. Beliau berusaha untuk menjelaskan selok-belok konsep monarki dan sistem Eropah, gerakan budaya seperti Hussitisme dan Protestantisme, dan kesan buruk dasar Amerika yang berasal dari perasaan antimonarki dan kejahilan budaya dan sejarah Eropah.
Kuehnelt-Leddihn mengarahkan beberapa kritikannya yang paling penting terhadap aktivisme dasar luar Wilson. Jejak Wilsonianisme dapat dikesan dalam dasar luar Franklin Roosevelt; khususnya, andaian bahawa demokrasi adalah sistem politik yang ideal dalam apa jua konteks. Kuehnelt-Leddihn percaya bahawa orang Amerika salah memahami kebanyakan budaya Eropah Tengah seperti Empayar Austro-Hungary,[12] yang didakwa Kuehnelt-Leddihn sebagai salah satu faktor penyumbang kepada kebangkitan Nazisme. Beliau juga menyerlahkan ciri-ciri masyarakat dan budaya Jerman (terutamanya pengaruh kedua-dua mentaliti Protestan dan Katolik) dan cuba menjelaskan arus bawah sosiologi Nazisme. Oleh itu, beliau menyimpulkan bahawa Katolik yang kukuh, Protestantisme yang kukuh, atau bahkan, mungkin, kedaulatan popular yang terdengar (penyatuan Jerman-Austria pada 1919) akan menghalang Sosialisme Nasional walaupun Kuehnelt-Leddihn agak tidak menyukai dua yang terakhir.
Bertentangan dengan pandangan yang lazim bahawa Parti Nazi adalah gerakan sayap kanan radikal dengan hanya unsur-unsur kiri dangkal dan minimum, Kuehnelt-Leddihn menegaskan bahawa Nazisme (Sosialisme Kebangsaan) adalah gerakan kiri yang kuat, demokratik yang akhirnya berakar pada Revolusi Perancis yang melepaskan kuasa. egalitarianisme, kesesuaian, materialisme dan pemusatan.[13] Beliau berhujah bahawa Nazisme, fasisme, radikal-liberalisme, anarkisme, komunisme dan sosialisme pada dasarnya adalah gerakan demokratik, berdasarkan hasutan massa untuk revolusi dan niat untuk memusnahkan bentuk masyarakat lama. Tambahan pula, Kuehnelt-Leddihn mendakwa bahawa semua demokrasi pada asasnya adalah totalitarian dan semua demokrasi akhirnya merosot menjadi pemerintahan diktator. beliau berkata bahawa ia tidak berlaku untuk "republik" (perkataan itu, untuk Kuehnelt-Leddihn, mempunyai maksud apa yang Aristotle panggil πολιτεία), seperti Switzerland, atau Amerika Syarikat, kerana ia pada asalnya dimaksudkan dalam perlembagaannya. Walau bagaimanapun, beliau menganggap Amerika Syarikat telah berada pada tahap tertentu tertakluk kepada revolusi demokrasi senyap pada akhir 1820-an.
Dalam Liberty or Equality, karya agungnya, Kuehnelt-Leddihn membezakan monarki dengan demokrasi dan mengemukakan hujahnya untuk keunggulan monarki: kepelbagaian ditegakkan lebih baik di negara beraja daripada di negara demokrasi. Monarkisme tidak berasaskan pemerintahan parti dan "sesuai secara organik dengan corak gerejawi dan familistik masyarakat Kristian." Selepas menegaskan bahawa tuntutan untuk kebebasan adalah mengenai bagaimana untuk mentadbir dan bukan melalui siapa untuk mentadbir negara tertentu, beliau mengemukakan hujah untuk pandangannya bahawa kerajaan beraja sebenarnya lebih liberal dalam pengertian ini, tetapi demokrasi secara semula jadi menyokong kesaksamaan, walaupun dengan penguatkuasaan, dan dengan itu menjadi anti-liberal.[14] Apabila kehidupan moden menjadi semakin rumit merentasi pelbagai peringkat sosiopolitik yang berbeza, Kuehnelt-Leddihn mengemukakan bahawa Scita (pengetahuan politik, ekonomi, teknologi, saintifik, ketenteraan, geografi, psikologi orang ramai dan wakil mereka) dan Scienda (pengetahuan dalam perkara-perkara yang perlu untuk mencapai kesimpulan logik-rasional-moral) dipisahkan oleh jurang yang semakin melebar dan kejam dan bahawa kerajaan demokratik sama sekali tidak mencukupi untuk usaha tersebut.
Pada Februari 1969, Kuehnelt-Leddihn menulis artikel yang berhujah menentang usaha mendapatkan perjanjian damai untuk menamatkan Perang Vietnam.[15] Sebaliknya, beliau berhujah bahawa dua pilihan yang dicadangkan, skim penyatuan semula dan penciptaan kerajaan gabungan Vietnam, adalah konsesi yang tidak boleh diterima oleh Marxis Vietnam Utara.[15] Kuehnelt-Leddihn menggesa AS untuk meneruskan perang[15]sehingga Marxis dikalahkan.
Kuehnelt-Leddihn juga mengecam pastoral 1983 Uskup AS, The Challenge of Peace.[16] beliau menulis bahawa "Surat para Uskup meniupkan idealisme... imperialisme moral, percubaan untuk menyuntik teologi ke dalam politik, harus dielakkan kecuali dalam kes yang melampau, di mana pemansuhan dan perhambaan adalah contoh."[16]
Kuehnelt-Leddihn telah berkahwin dengan Countess Christiane Gräfin von Goess,[17] with whom he had three children.[18] dengannya beliau mempunyai tiga orang anak.[19] Pada masa kematiannya pada tahun 1999, beliau meninggalkan keempat-empat mereka, serta tujuh cucu.[10] beliau dan isterinya telah dikebumikan di gereja kampung mereka di Lans.[6]
Kuehnelt mengadakan persahabatan dengan ramai intelektual dan tokoh konservatif utama abad ke-20, termasuk William F. Buckley Jr., Russell Kirk, Putera Mahkota Otto von Habsburg, Friedrich A. Hayek, Mel Bradford, Ludwig von Mises, Wilhelm Röpke, Ernst Jünger, dan Joseph Ratzinger (kemudian Pope Benedict XVI).[20] Menurut Buckley, Kuehnelt-Leddihn ialah "lelaki yang paling menarik di dunia."[21] Pengacara Katolik Karl Keating menyatakan bahawa Kuehnelt-Leddihn ialah lelaki paling bijak yang pernah ditemuinya.[6]
Pada tahun 1931, semasa di Hungary, Kuehnelt-Leddihn menyatakan bahawa beliau mempunyai pengalaman ghaib. Semasa bercakap-cakap dengan seorang kawan, kedua lelaki itu melihat Syaitan muncul di hadapan mereka. Kuehnelt-Leddihn menceritakan pengalaman ini sebagai berikut:
"Perlahan-lahan, pada saat itu, kepada kami berdua, Syaitan muncul sebagai Syaitan muncul dalam buku primitif. Telanjang, kemerahan, tanduk, lidah panjang, trisula, dan kami berdua meledak ketawa. Dalam erti kata lain, ketawa histeria. Seperti yang saya ketahui kemudian , dalam penampakan Iblis, ini adalah tindak balas semula jadi, bahawa anda ketawa histeria."[22]
Wikipetik mempunyai koleksi petikan mengenai: Erik von Kuehnelt-Leddihn |