Nepenthes rhombicaulis
| Nepenthes rhombicaulis IUCN-status: Kwetsbaar[1] (2000) | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Onderbeker Nepenthes rhombicaulis | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||
| Nepenthes rhombicaulis Sh.Kurata (1973) | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Nepenthes rhombicaulis op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Nepenthes rhombicaulis is een vleesetende bekerplant uit de familie Nepenthaceae. De soort is endemisch op Sumatra. De soortaanduiding rhombicaulis is samengesteld uit de Latijnse woorden rhombicus (ruitvormig) en caulis (stengel). De naam verwijst naar de vorm van de doorsnede van de internodiën. De plant lijkt zowel qua morfologie als groeiwijze sterk op N. gymnamphora.[2]
Beschrijving
[bewerken | brontekst bewerken]
Nepenthes rhombicaulis is een klimplant met vrijwel geen beharing. De stengel kan een lengte van 35 meter bereiken en is daarmee een van de langste in het geslacht Nepenthes. De internodiën worden maximaal 20 centimeter lang en 1 centimeter in doorsnede. De bladeren worden maximaal 25 centimeter lang en 4 centimeter breed. De ranken die de bladeren met de vangbekers verbinden zijn tot 15 centimeter lang.
De onderbekers zijn tot twaalf centimeter hoog en vier centimeter breed. Ze variëren van effen dofgoen tot licht rood met rode vlekken. De ronde bekeringang heeft een maximaal vijf millimeter breed peristoom (bekerrand), die varieert van lichtgroen tot donkerpaars. Bovenbekers worden zelden waargenomen en zijn nauwelijks beschreven.
Verspreiding
[bewerken | brontekst bewerken]
Nepenthes rhombicaulis is bekend van een aantal bergtoppen in Noord-Sumatra, met name die rond het Tobameer. Hij is waargenomen in dichte, schaduwrijke bossen op hoogtes van 1600 tot 2000 meter boven zeeniveau. Het is een van de weinige Nepenthes-soorten die algemeen is in onderbegroeiing.
Regelmatig worden onderbekers ontwikkeld in detritus en bladafval op de bosbodem. Deze kunnen hier twee keer zo groot worden dan de onderbekers boven de grond.[3][4]
Natuurlijke hybriden
[bewerken | brontekst bewerken]
De volgende natuurlijke hybriden van Nepenthes rhombicaulis zijn beschreven:
- N. flava × N. rhombicaulis
- ? N. gymnamphora × N. rhombicaulis
- N. ovata × N. rhombicaulis
- N. rhombicaulis × N. spectabilis
- N. rhombicaulis × N. tobaica
- ↑ (en) Nepenthes rhombicaulis op de IUCN Red List of Threatened Species.
- ↑ (en) B.R. Salmon, R.G. Maulder (1995). Two New Species of Nepenthes from North Sumatra, Indonesia. Carnivorous Plant Newsletter 24 (3): 77–85.
- ↑ (en) B.R. Salmon (1993). Some observations on the trapping mechanisms of Nepenthes inermis and N. rhombicaulis. Carnivorous Plant Newsletter 22 (1–2): 11–12.
- ↑ (en) M. Hopkins, R. Maulder, B.R. Salmon (1990). A real nice trip to Southeast Asia. Carnivorous Plant Newsletter 19 (1-2): 19–28.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Nepenthes rhombicaulis op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
· 
· 
