Kościesza (odm. Dolski Kniaź) | |
Rodzina | |
---|---|
Data urodzenia | |
Data śmierci | |
Ojciec |
Mikołaj Dolski |
Matka |
Helena Jelska |
Żona |
Anna Chodorowska, Elżbieta Ostroróg |
Dzieci |
Katarzyna Dolska[potrzebny przypis], ż. Michała Serwacego Wiśniowieckiego |
Jan Karol Dolski herbu Kościesza (ur. 1637, zm. 29 kwietnia 1695) – marszałek wielki litewski w 1691 roku, marszałek nadworny litewski w 1685 roku, podczaszy litewski w 1676 roku, krajczy litewski w 1670 roku, marszałek piński w latach 1666–1676, podkomorzy piński w 1662 roku, podstoli słonimski w 1656 roku[1], starosta piński, ekonom olicki[2].
W czasie potopu szwedzkiego, na czele własnej chorągwi wziął udział w bitwie pod Warszawą. Uczestniczył w kampaniach wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.
Poseł sejmiku wołkowyskiego na sejm 1661 roku[3]. Poseł sejmiku pińskiego powiatu pińskiego na sejm wiosenny 1666 roku[4]. Jako pułkownik wziął w 1666 udział w tłumieniu rokoszu Lubomirskiego. W latach 1667 i 1668 był posłem na Sejm. Na sejmie 1667 roku wyznaczony z Koła Poselskiego komisarzem do zapłaty wojsku Wielkiego Księstwa Litewskiego[5]. Poseł sejmiku pińskiego na sejm nadzwyczajny abdykacyjny 1668 roku[3].
Był elektorem Michała Korybuta Wiśniowieckiego z województwa brzeskolitewskiego w 1669 roku[6]. W 1670 został krajczym wielkim litewskim. Był członkiem konfederacji kobryńskiej wojsk Wielkiego Księstwa Litewskiego w 1672 roku[7]. Walczył w bitwie pod Chocimiem w 1673. Elektor Jana III Sobieskiego z powiatu pińskiego w 1674 roku[8]. Poseł na sejm koronacyjny 1676 roku[9]. Sejm tego roku przyznał mu gratyfikację w wysokości 20 000 złp za męstwo i odwagę. Poseł na sejm 1677 roku, sejm 1683 roku, poseł sejmiku pińskiego na sejm 1681 roku[10]. Na Sejmie 1678/1679 wybrany deputatem do rady przy boku króla. W 1685 mianowany marszałkiem nadwornym litewskim, a w 1691 marszałkiem wielkim.
Założył na Wołyniu miasteczko Nowy Dolsk, dzisiejszy Lubieszów, gdzie Dolski wzniósł drewniany pałac i kolegium pijarów[11].