Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Obywatelstwo | ||||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||
Klub |
zakończył karierę | |||||||||||||||
Kariera seniorska | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
|
Lech Piasecki (ur. 13 listopada 1961 w Poznaniu) – polski kolarz szosowy i torowy, mistrz świata amatorów i torowy mistrz świata zawodowców, zwycięzca Wyścigu Pokoju, pięciu etapów w Giro d’Italia, lider Tour de France.
Od 1976 roku trenował w klubie Orlęta Myślibórz pod okiem trenera Kazimierza Franczuka. W 1978 roku przeniósł się do Orląt Gorzów Wielkopolski (trener Mieczysław Szurko). W 1979 roku wygrał Ogólnopolską Spartakiadę Młodzieży w jeździe indywidualnej na czas w Toruniu oraz był trzeci na górskich mistrzostwach Polski.
W 1980 roku został mistrzem Polski juniorów w jeździe indywidualnej na czas, a na górskich mistrzostwach Polski zajął trzecie miejsce. W 1981 roku został powołany do kadry Polski seniorów (trener Zbigniew Rusin) oraz na mistrzostwa świata amatorów w Pradze (gdzie startował bez sukcesów). W 1982 roku podczas wyścigu Dookoła Dolnej Saksonii wygrał klasyfikację na najlepszego górala oraz zdobył podwójne mistrzostwo Polski – górskie i ze startu wspólnego. Na mistrzostwach świata w Goodwood zajął 4. miejsce w wyścigu drużynowym. W 1984 roku zdobył tytuł mistrza Polski w jeździe indywidualnej na czas.
W 1985 roku zwyciężył w Wyścigu Pokoju (jechał w żółtej koszulce lidera od pierwszego do ostatniego etapu), w wyścigu Dookoła Austrii wywalczył tytuł najaktywniejszego kolarza, w wyścigu Dookoła Nadrenii został najlepszym góralem a na szosowych mistrzostwach świata w Giavera del Montello (Włochy) zdobył złoty medal w gronie amatorów w wyścigu ze startu wspólnego[1]. Zdobył też tytuł mistrza Polski w jeździe indywidualnej na czas oraz z Zenonem Jaskułą w jeździe na czas parami. Te sukcesy przyniosły mu wygraną w plebiscycie „Przeglądu Sportowego” na najlepszego sportowca Polski.
29 listopada 1985 roku Piasecki podpisał kontrakt zawodowy z grupą Del Tongo Colnago. W 1986 roku wygrał etap jazdy na czas w Giro d’Italia oraz wyścig Firenze-Pistoia. W 1987 roku wygrał etap jazdy indywidualnej na czas w wyścigu Tirreno-Adriático, zajął 2. i 3. miejsce w czasówkach na Giro d’Italia oraz był liderem Tour de France po 1. i 2. etapie[2]. W 1988 roku wygrał etapy jazdy na czas w drużynie i indywidualnie w Giro d’Italia oraz zdobył złoto w wyścigu na 5000 m na dochodzenie zawodowców na torowych mistrzostwach świata w Gandawie, pokonując w finale Brytyjczyka Anthony’ego Doyle’a. W 1989 roku Piasecki wygrał czasówki w Tirreno Adriatico i Giro d’Italia, kryterium asów w Bolonii oraz wyścig Giro di Friuli. W 1990 roku wygrał etap jazdy na czas w Giro d’Italia oraz wyścig Firenze-Pistoia. W kwietniu 1991 roku Piasecki ogłosił zakończenie kariery.
Obecnie współpracuje m.in. przy organizacji Tour de Pologne.
Odznaczony Krzyżem Kawalerskim[3] i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (2010)[4].
Grand Tour | 1986 | 1987 | 1988 | 1989 | 1990 |
---|---|---|---|---|---|
Giro | 86. | 53. | 74. | 67. | 56. |
Tour | - | DNF[5] | - | - | - |
Vuelta | - | - | - | - | DNF[6] |