PWS-10

PWS-10
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Polska

Producent

Podlaska Wytwórnia Samolotów

Typ

samolot myśliwski

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji mieszanej, podwozie klasyczne – stałe

Załoga

1

Historia
Data oblotu

marzec 1930

Lata produkcji

19311932

Wycofanie ze służby

1939

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik widlasty w układzie W, 12-cylindrowy Lorraine-Dietrich LD-12Eb

Moc

450 KM (331 kW)

Wymiary
Rozpiętość

11,00 m

Długość

7,70 m

Wysokość

2,90 m

Powierzchnia nośna

18,30 m²

Masa
Własna

1 120 kg

Startowa

1 500 kg

Paliwa

280 l

Osiągi
Prędkość maks.

240 km/h

Prędkość minimalna

90 km/h

Prędkość wznoszenia

5,8 m/s

Pułap

5 900 m

Zasięg

520 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,92 mm
Użytkownicy
Polska, Hiszpania

PWS-10polski samolot myśliwski konstrukcji inż. Aleksandra Grzędzielskiego oraz inż. Augusta Bobka-Zdaniewskiego, produkowany w Podlaskiej Wytwórni Samolotów. Był to pierwszy polski samolot myśliwski produkowany seryjnie.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Silnik Lorraine Dietrich 12 Eb eksponowany w MLP w Krakowie

PWS-10 powstał jako samolot mający zastąpić przestarzałe francuskie myśliwce Blériot-SPAD S.61C1. Zasadniczym problemem będących na wyposażeniu eskadr myśliwskich Spadów była wiotkość ich konstrukcji, co przy niewystarczającej wytrzymałości powodowało wiele wypadków urywania się płatów podczas akrobacji. PWS-10 miał odpowiednio mocną konstrukcję i sprawdzony silnik, co zwiększało bezpieczeństwo wykonywania lotów. Była to jednak konstrukcja dość ciężka, skuteczność lotek była za mała jak na maszynę myśliwską, co skutkowało nie najlepszymi właściwościami podczas takich figur jak beczki czy korkociąg. Z tego powodu PWS-10 był traktowany jako maszyna przejściowa. W eskadrach myśliwskich używany był w latach 1932–1933. Pełnił w nich służbę do czasu wprowadzenia samolotów typu PZL P.7.

Na bazie seryjnego samolotu powstała wersja rozwojowa oznaczona jako PWS-10M1. Zmianie uległa konstrukcja podwozia, obrys usterzenia poziomego i pionowego, zmniejszeniu uległa masa własna płatowca. Poprawiono system chłodzenia silnika poprzez wprowadzenie zmian w instalacji cieczy i oleju. Prototyp był badany w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa, gdzie uzyskał pozytywną ocenę. Z uwagi na niskie osiągi i wprowadzenie do użytku samolotów P.7 zarzucono dalsze prace rozwojowe.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

Jednomiejscowy górnopłat o konstrukcji metalowo drewnianej. Dwudźwigarowe skrzydło kryte płótnem z dwoma zastrzałami łączącymi płat z kadłubem. Kadłub o konstrukcji kratownicowej, spawanej z oprofilowanych rur stalowych, przód pokryty blachą a od kabiny pilota płótnem. Podwozie dwugoleniowe z tylną płozą ogonową. Napęd zapewniał 12-cylindrowy, chłodzony cieczą, widlasty (w układzie W) silnik Lorraine-Dietrich LD-12Eb z chłodnicą umieszczoną pod silnikiem. Silnik napędzał dwułopatowe śmigło firmy Szomański.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Morgała: Samoloty myśliwskie w lotnictwie polskim. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1979, s. 133. ISBN 83-206-0633-0.
  • Ryszard Kaczkowski: Doświadczalny samolot myśliwski PWS-10M1. „Skrzydlata Polska”. 22/1962, s. 284, 3 czerwca 1962. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.