Universidá de Barcelona

Universidá de Barcelona
Universitat de Barcelona
Situación
País	España
Autonomía	Cataluña
Provincia	Provincia de Barcelona
Ámbitu funcional territorial	[[d:Special:EntityPage/Q249461|{{{2}}}
Contorna	[[d:Special:EntityPage/Q15348|10px
Conceyu	Barcelona
Coordenaes	41°23′12″N 2°09′50″E / 41.3867°N 2.1639°E / 41.3867; 2.1639
Universidá de Barcelona Universidá de Barcelona (España)
Datos
Tipu	universidá pública
Fundación	1842
Rector	Joan Guàrdia Olmos
Alumnos	64 236 (2019)
Miembru de	Grupo Coimbra ^(es) , Asociación Catalana d'Universidaes Públiques, Asociación d'Universidaes Europees, Liga de Universidades de Investigación Europeas ^(es) , Conferencia de Rectores de las Universidades Españolas ^(es) , Red Vives de Universidades ^(es) , Unión de Editoriales Universitarias Españolas ^(es) , Agence universitaire de la Francophonie ^(en) y Coalition for Advancing Research Assessment ^(en)
Propietaria de	Biblioteca del Pabellón de la República, Biblioteca Patrimonial Dixital de la Universidá de Barcelona, Retrato de la reina Maria Cristina de Habsburgo (Museo Nacional de Arte de Cataluña, inv 011222-000) ^(es) y Retrato del rey Alfonso XII (Museo Nacional de Arte de Cataluña, inv 011224-000) ^(es)
Web oficial

Miniatura del Edificiu Históricu en Cataluña en Miniatura.

Edificiu de les facultaes de Física y Química.

Entrada del Campus de Mundet.

Campus de Mundet: Facultaes de Pedagoxía, Psicoloxía y Formación del Profesoráu.

La Universidá de Barcelona (en catalán y oficialmente Universitat de Barcelona, "UB") ye una universidá pública española con sede na ciudá de Barcelona. Foi fundada en 1450 y ye considerada como una de les universidaes más importantes d'España pola so tradición, prestíu, calidá y selectividá d'ingresu». Ye la universidá d'España meyor asitiada nos rankings QS World University Rankings, Academic Ranking of World Universities y SCImago.^[1][2][3]

Les sos facultaes tán distribuyíes en Barcelona y la so contorna: el campus d'Universidá, el del Raval, el de Diagonal, el de Bellvitge, el de Torribera, el de Mundet, el de Sants y el d'Hospital Clínicu. La Biblioteca de la Universidá de Barcelona, con 1.611.721 volumes, ye la segunda biblioteca universitaria más grande d'España dempués de la Biblioteca de la Universidá Complutense de Madrid.^[4]

Historia

Sieglu XIV y XV

Los oríxenes de la UB remontar a la dómina de Martín I l'Humanu, que quixo otorgar a Barcelona L'estudiu de la medicina. Sicasí, el Conseyu de Cientu de la Ciudá Condal negóse, yá que creía invadíes les sos competencies; igualmente, l'Estudiu xeneral de Lleida protestó, una y bones esto rompería'l so virtual monopoliu de la enseñanza cimera na Corona d'Aragón. Mediu sieglu dempués, en 1450, el rei Alfonso'l Magnánimo fundó l'Estudiu Xeneral de Barcelona, esto ye, l'actual universidá. Incorporó delles instituciones d'enseñanza esistentes, como la escuela de la Catedral o les escueles municipales. Por ello, la universidá tuvo, al contrariu qu'otros, un marcáu calter municipal, con poco control por parte de la corona.

Les clases impartir en distintos llugares: la Catedral, el conventu de San Francisco (franciscanos) y el conventu de Santa Catalina (dominicos). La primer sede propia foi un edificiu, inauguráu en 1536, construyíu na parte cimera de la Rambla, tocando cola muralla (en Canaletes, nel estragal de lo que güei ye la plaza de Cataluña y el portal de Santa Ana).

En 1450, mientres el reináu d'Alfonso'l Magnánimo y previa bulda dada pol Papa, inauguróse la Universidá de Barcelona.

Sieglu XVIII: Treslláu a Cervera

Trés sieglos más tarde, en 1715, Felipe V ordena que la sede de la universidá, xunto al restu d'universidaes catalanes, fueren treslladaes a Cervera (Lleida), n'agradecimientu a los sos habitantes por dar sofitu a Felipe d'Anjou mientres la Guerra de Socesión española. Esta situación caltener mientres unos 150 años, hasta que tornó a Barcelona otra vegada, nel sieglu XIX. Ellí formáronse, por casu, Jaime Balmes o José Finestres.

Sieglu XIX: Restauración en Barcelona

En 1837 empezó de nuevu'l treslláu de la universidá: la de Cervera foi suprimida y alcordóse que la universidá volviera a Barcelona. El treslláu duró cinco años, terminando en 1842. La Universidá de Barcelona, yá con esti nome, yera entós la única universidá en funcionamientu en Cataluña.

El cursu 1838-1839 empieza a funcionar en Barcelona, onde ocupó primero l'antiguu conventu de los carmelites (na cai del Carmen, al altor de la cai del Doctor Dou). La situación del edificiu, en mala traza de caltenimientu tres los disturbios de 1835, daba pie a la construcción d'una nueva sede. Elías Rogent recibió tal encargu, empezándose les obres en 1863 y terminándose en 1882.

La nueva sede yera un edificiu de nueva construcción nel Enanche, pero mui cerca de la Ciudá Antigua; llugar qu'anguaño ye conocíu como l'Edificiu Históricu). Nesti edificiu impartíen toles clases sacante les de medicina, que dábense nel Hospital de la Santa Cruz y, dende 1905, nel Hospital Clínicu.

Sieglu XX

Noventa años más tarde, en 1932, el gobiernu de la Segunda República (1931-1936) dio a la universidá autonomía propia, pasándose a llamar Universidá Autónoma de Barcelona (nun tien de confundir se cola actual UAB). Pero cola llegada de la dictadura franquista, l'autonomía foi derogada en 1939, entrando nuna dómina de decadencia: gran parte del profesoráu foi sustituyíu por docentes acordes al nuevu réxime, una y bones la mayoría de los profesores anteriores se exilió, lo cual materializóse con un periodu de crisis intelectual. La UB foi la única universidá de Cataluña y les Islles Baleares esistente hasta 1968, cuando s'empecipió un procesu (que duró hasta la década de los 90) qu'anició'l restu d'universidaes catalanes y la Universidá de les Islles Baleares. Paralelamente, la mesma UB empecipió un proyeutu d'espansión, creando distintes facultaes por tol territoriu barcelonés: el campus de Pedralbes, de Sants, de Bellvitge y Mundet.

Nos últimos años del franquismu hubo bastante conflictividá estudiantil, que pidía reformes nel sistema político y educativo. La UB foi la única institución universitaria de Cataluña hasta qu'en 1968 nació la Universidá Autónoma y darréu empecipióse un procesu de segregación que nun se terminó hasta la década de 1990 y qu'anició el restu d'universidaes catalanes.

Mientres los años 50 empecipióse un procesu d'espansión que condució a ampliar la universidá (hasta entós amenorgada nel edificiu históricu de la plaza de la Universidá): empezar a construyir el campus de Pedralbes (en 1957, añu que s'instaló la Facultá de Farmacia, la primera d'esi nuevu campus), y dempués los de Sants, Bellvitge y Mundet.

Actualidá

N'ochobre de 2006 inauguróse un nuevu edificiu pa les facultaes de Xeografía, Historia y Filosofía nel barriu del Raval de Barcelona. Igualmente, estos últimos años lleváronse a cabu importantes meyores en munchos de los otros edificios de la Universidá, y ta en marcha'l Plan Horizonte 2020, que preve completar la urbanización del Campus de Diagonal creando una plaza cívica, edificios interdisciplinares, un nuevu comedor, un nuevu auditoriu, l'ampliación del Parque Científicu de Barcelona y el treslláu de la Facultá de Matemátiques, anguaño allugada nel edificiu históricu.

Tamién se preve la construcción de nueves residencies universitaries y centros docentes y d'investigación en Santa Coloma de Gramenet, Bellvitge y Badalona. En 2005 Màrius Rubiralta Alcañiz foi nomáu rector, el primer rector de la historia escoyíu por sufraxu universal ponderáu, acordies cola Llei d'Ordenación Universitaria.

Según un estudiu publicáu en The Times Higher Education (nos últimos años) la UB ye la única universidá española que s'atopa ente les 200 meyores del mundu tocantes a calidá y docencia. Amás, sería la segunda meyor universidá iberoamericana (la primera ye la Universidá Nacional Autónoma de Méxicu) y la segunda meyor del sur d'Europa (la primera ye la Universidá de La Sapienza de Roma). Anguaño tamién collabora nel proyeutu Europeana de digitalización de patrimoniu cultural européu.

Información académica

Organización

Ver tamién: Rectores de la Universidá de Barcelona

Esisten na Universidá de Barcelona, 19 centros (18 facultaes y 1 escuela universitaria), 106 departamentos y diversos centros adscritos. Tanto los departamentos como les facultaes, tienen una autonomía interna y órganos propios d'autogobiernu.

Facultaes

• Campus d'Humanidaes o Central:
  • Facultá de Filoloxía (Edificiu axuntu al edificiu históricu)
  • Facultá de Matemátiques (Edificiu Históricu)
  • Facultá de Filosofía (Edificiu del Raval)
  • Facultá de Xeografía y Historia (Edificiu del Raval)
• Campus de Sants
  • Facultá de Biblioteconomía y Documentación
• Campus de Medicina Clínicu:
  • Facultá de Medicina (Casanova)
• Campus de Bellvitge:
  • Facultá d'Odontoloxía **

Facultá de Medicina (Bellvitge)

• • Facultá de Podoloxía **

Facultá d'Enfermería ** Facultá de Ciencies Médiques Básiques

• Campus de la Diagonal Portal de la Conocencia:
  • Facultá de Derechu **

Facultá d'Economía y Empresa

• • Facultá de Belles Artes
  • Facultá de Bioloxía **

Facultá de Farmacia ** Facultá de Física ** Facultá de Xeoloxía ** Facultá de Química * Campus de Mundet:

• • Facultá de Formación del Profesoráu **

Facultá de Pedagoxía ** Facultá de Psicoloxía Nuevu campus de Torribera (2009) (Campus de la Facultá de Farmacia.):

• • Grau en Nutrición Humana y Dietética.
  • Grau en Ciencia y Teunoloxía de los alimentos.

Escueles universitaries

• Escuela Universitaria d'Enfermería

Centros adscritos

• Escuela de Nueves Teunoloxíes Interactivas
• Escuela Cimera de cine y Audiovisuales de Cataluña *

Escuela Cimera de Rellaciones Públiques

• Escuela Cimera d'Hostelería y Turismo
• Escuela Cimera d'Enfermería de San Juan de Dios
• Institutu Nacional d'Educación Física de Cataluña *

Centro Universitariu Internacional de Barcelona - UNIBA

• Institutu de Seguridá Pública de Cataluña - ISPC

Almisión

Anguaño la UB cubre'l 33% de les places universitaries catalanes, siendo la demanda llixeramente cimera a la ufierta. L'accesu realízase al traviés de les víes d'accesu establecíes y les preinscripciones realícense al traviés d'internet o de la Oficina d'Orientación d'Accesu a la Universidá, que depende de la Xeneralidá de Cataluña. A pesar de depender al distritu universitariu catalán, cualesquier estudiante español puede solicitar l'ingresu en cualquier enseñanza ufiertada pola Universidá.

Collaboraciones

Ye miembru del Grupu Coimbra, de la Rede Vives d'Universidaes y de la Lliga d'Universidaes d'Investigación Europees.

Clasificaciones universitaries

Clasificaciones universitaries
Nacional
ARWU	1-4
El Mundo	5
CSIC	4
4ICU	3
QS	2
RIUPE	1
Scimago	1
Mundial
ARWU	201-300
CSIC	174
4ICU	151
QS	178
Scimago	138

El Academic Ranking of World Universities (ARWU) asitiar como la meyor universidá d'España,^[5] según el QS World University Ranking que-y da'l primer puestu na clasificación nacional y 166 a nivel mundial.^[6] El Leiden Ranking ,^[7] tamién la alluga como la primera n'España nel primer llugar, ente que el World University Ranking de Times Higher Education (THE)^[8] asitiar nel segundu llugar. De la mesma, el Ranking 2012 d'Investigación de les Universidaes Públiques Españoles asitiar na primer posición por producción científica.^[9] El Scimago Institutions Ranking tamién la asitia na primer posición por producción científica na clasificación nacional y nel puestu 138 na clasificación a nivel mundial.^[10]

Instalaciones

Biblioteques

La Biblioteca de la Universidá de Barcelona, con 1.611.721 volumes, ye la segunda biblioteca universitaria más grande d'España dempués de la Biblioteca de la Universidá Complutense de Madrid.^[4]

Profesores notables

Categoría principal: Categoría:Profesores de la Universidá de Barcelona

Ente los antiguos profesores de la Universidá de Barcelona destaquen:

• Santiago Alcolea Gil, historiador d'arte, especializáu nos sieglos XVI-XVX.
• Roger Alier, musicólogu.
• Dámaso Alonso, poeta, filólogu y críticu lliterariu.
• Manuel Ballester Boix, químicu, profesor en Harvard, premiu Príncipe d'Asturies d'Investigación Científica y Téunica (1982)
• Ignacio Barraquer Barraquer, médicu oftalmólogu y fundador del Institutu Barraquer.
• Jaume Berenguer Amenós, helenista.
• José Manuel Blecua Teijeiro, filólogu ya historiador de la lliteratura.
• Pedro Bosch, prehistoriador, arqueólogu y pioneru na arqueoloxía prerromana n'España.
• Maria Teresa Cabré, llingüista y terminóloga. Anguaño, ye profesora na Universidá Pompeu Fabra.
• Ramón Carnicer Blanco, escritor y filólogu; fundador de la Escuela d'Idiomes Modernos.
• Joaquín Carreras Artau, filósofu ya historiador de la filosofía.
• Tomás Carreras Artau, filósofu, abogáu y etnólogu.
• Creu Cases Sicart, bióloga, botánica y farmacéutica.
• Jordi Casassas Ymbert, historiador.
• Américo Castro, historiador.
• Alexandre Cirici Pellicer, tratadista, historiador del arte y críticu d'arte.
• Miquel Coll i Alentorn, historiador, medievalista y políticu; presidente del Parllamentu de Cataluña.
• Margarita Comas Camps, bióloga y pedagoga.
• Joan Corominas, filólogu y llingüista.
• Juan Cortada Sala, escritor, periodista y novelista.
• Pierre Deffontaines, xeógrafu y direutor del Institutu Francés de Barcelona.
• Josep Domènech i Estapà, arquiteutu y matemáticu.
• Lluís Domènech i Montaner, arquiteutu, historiador y políticu.
• Manuel Duran i Bas, xurista, políticu y periodista.
• Felipe Martínez Marzoa, filósofu.
• Francisco Escobar, preceptista y helenista del sieglu XVI.
• Fabián Estapé, economista y rector de la Universidá de Barcelona.
• Pompeu Fabra, llingüista, gramáticu y lexicógrafu.
• Laureano Figuerola Ballester, economista, ministru de Finances y creador de la peseta.
• Pius Font i Quer, botánicu.
• Alexandre Galí, pedagogu ya historiador.
• Luis García Sáinz, xeógrafu físicu, pioneru y catedráticu.
• Salvador Giner, sociólogu i presidente del Institutu d'Estudiu Catalanes
• Joan Hernández Pijuan, pintor.
• Manuel Jiménez de Parga Cabrera, xurista y presidente del Tribunal Constitucional.
• Josep Maria Jujol, arquiteutu.
• Francisco Javier Llorens y Barba, Filósofu.
• Ernest Lluch Martín, economista, historiador de la economía y Ministru español de Sanidá, asesináu por ETA el 21 de payares del 2000.
• Enrique Luño Peña, Catedráticu de Filosofía del Derechu, Decanu de la Facultá de Derechu (1944), y Rector de la Universidá de Barcelona (1945-1951).
• Doireann MacDermott, Catedrática de Filoloxía Inglesa.
• Gregorio Marañón, psicólogu y ensayista.
• Ramon Margalef, ecólogu.
• Andrés Martínez Vargas, médicu, precursor de la pediatría, catedráticu y rector ente 1917 y 1929.
• Agustín Millares Carlo, paleógrafu, bibliógrafu, llatinista ya historiador.
• Carles Miralles, helenista, poeta y críticu lliterariu.
• José María Millás Vallicrosa, semitista y especialista n'hebréu.
• Enric Moreu-Rei, eruditu ya historiador de la cultura, especializáu nel sieglu XVIII; autor dramáticu.
• Mary Nash, historiadora.
• Lluís Nicolau d'Olwer, historiador, filólogu, helenista y políticu.
• Joan Oró, Bioquímicu; na NASA dirixó los programes d'investigación de los Apollo y Viking.
• Agustín Pedro Pons, médicu.
• Luis Pericot García,prehistoriador.
• August Pi i Sunyer, médicu fisiólogu y políticu.
• Miquel Porter i Moix, catedráticu d'Historia del cine.
• Josep Puig i Cadafalch, arquiteutu, historiador y políticu.
• Carles Riba i Bracons, poeta, escritor, helenista y ensayista.
• Santiago Ramón y Cajal, médicu y fisiólogu; Premiu Nobel en Fisioloxía o Medicina.
• Joan Reventós, políticu y presidente del Parllamentu de Cataluña.
• Martín de Riquer Morera, filólogu, romanista, historiador y heraldista.
• Bartomeu Robert i Yarzábal, médicu y alcalde de Barcelona
• Miquel Roca i Junyent, abogáu y políticu.
• Xavier Rubert de Ventós filósofu y políticu.
• Jordi Rubió i Balaguer, eruditu, filólogu bibliotecariu y primer Premiu d'Honor de les Lletres Catalanes.
• Antoni Rubió i Lluch, historiador, medievalista ya historiador de la lliteratura.
• Joaquim Rubió i Ors, poeta, escritor y rector de la Universidá de Barcelona.
• Pilar Ruiz-Lapuente, astrofísica, socia del Supernova Cosmology Project
• Jordi Sabater Pi, primatólogo y etólogu.
• Xavier de Salas Bosch, historiador del arte.
• Ricard Salvat, direutor teatral ya historiador del teatru.
• Rafael Santos Torroella, escritor, críticu d'arte y dibuxante.
• Juan Sardá Dexeus, economista.
• Jordi Solé Tura, ex-ministru español, xurista, foi unu de los "padres de la Constitución de 1978".
• Ferran Soldevila, historiador y escritor.
• Miquel Tarradell, arqueólogu ya historiador.
• Javier Tejada Palacios, catedráticu de Física de la Materia Entestada, candidatu al premiu Nobel pol descubrimientu del "efeutu túnel".
• Esteban Terradas Illa, matemáticu, inxenieru industrial y de caminos.
• Francisco Tomás y Valiente, xurista.
• Ramón Trias Fargas, economista y políticu.
• Antoni Trias i Pujol, médicu.
• Ángel Valbuena Prat, filólogu ya historiador de la lliteratura castellana.
• Valentín Vázquez de Prada, historiador.
• José María Valverde Pacheco, escritor, poeta, ensayista y traductor.
• Juan Vernet Ginés, arabista.
• Jaume Vicens Vives, historiador.
• Eulalia Vintró, filóloga, política y teniente d'alcalde del Conceyu de Barcelona.
• Jorge Wagensberg, físicu, escritor, museólogu y editor de pensamientu científicu.
• Joaquín Yarza Luaces, historiador del arte.
• Xavier Zubiri, filósofu.
• Juan Miquel González de Audicana, Catedráticu de Derechu Romanu.
• María Encarnación Roca Trías, Catedrática de Derechu Civil, Maxistrada del Tribunal Supremu.
• Pedro Voltes, Profesor de Filosofía y lletres, catedráticu d'Historia de la Economía.

Alumnáu notable

Categoría principal: Categoría:Alumnáu de la Universidá de Barcelona

• Roger Alier, musicólogu especializáu n'ópera.
• Julio Anguita González, políticu andaluz.
• Josep Bargalló, conseyeru de la Xeneralidá de Cataluña i direutor del Institutu Ramon Llull.
• Carlos Barral, editor
• Anna María Birulés Bertrán, ministra española de ciencia y teunoloxía.
• Francesc Cambó Batlle, políticu.
• Jordi Carbonell de Ballestar, políticu y filólogu.
• Josep-Lluís Carod-Rovira, políticu, exconsejero de la Vicepresidencia de la Xeneralidá de Cataluña.
• Carme Chacón Piqueras, ministra de Defensa.
• Joan Clos Matheu, Alcalde de Barcelona.
• Emma Cohen, actriz.
• Josep Comas Solá, astrónomu.
• Luis Companys Jover, abogáu llaboralista, ministru español de Marina, presidente del Parllamentu de Cataluña y Presidente de la Xeneralidá de Cataluña.
• Joan Coromines Vigneaux, llingüista.
• Jordi Dauder, actor
• Fabián Estapé, economista, impulsor de los planes de estabilización económica mientres el franquismu y rector de la Universidá de Barcelona.
• Jaume Ferran i Clua, médicu y bacteriólogu.
• José Ferrater Mora, filósofu.
• Francesc Fontbona, historiador del arte.
• Joaquin Gay de Montellá Ferrer-Vidal, empresariu, presidente de Fomentu del Trabayu Nacional
• Jaime Gil de Biedma, poeta.
• Marcela Hernando, médicu y alcadesa d'Antofagasta, Chile.
• Federico Jiménez Losantos, periodista.
• Joan Laporta, abogáu y ex-presidente del Futbol Club Barcelona.
• Ernest Lluch, economista y ministru español de Sanidá.
• Joan Maragall, poeta.
• Ramón Margalef, ecólogu.
• Judit Mascó, modelu y presentadora de televisión.
• Joan Massagué, oncólogu y Premiu Príncipe d'Asturies d'investigación.
• Miguel Mateu y Pla, Alcalde de Barcelona, embaxador en París, presidente de la Caja de Pensiones ("la Caixa"), presidente de Fomentu del Trabayu Nacional y Procurador en Cortes.
• Joan Oró, bioquímicu.
• Eugenio d'Ors, escritor, políticu y filósofu.
• Julia Otero, periodista.
• Antoni Peyrí, médicu dermatólogu.
• Josep Pla, escritor.
• Josep Piqué, economista, ministru español d'Industria y d'Esterior.
• Jordi Pujol i Soley, presidente de la Xeneralidá de Cataluña.
• Anibal Ramos, políticu español.
• Joan Reventós Carner, políticu.
• Ángel Rodríguez, inxenieru industrial y co-fundador del RCD Español.
• Àngel Ro Domingo, políticu.
• Emili Rosales, escriptor i editor de la editorial Planeta.
• Narcís Serra, alcalde de Barcelona, economista, Ministru español de Defensa y presidente de la Caixa Catalunya.
• Antoni Siurana Zaragoza, políticu.
• José María Socías Humbert, Alcalde de Barcelona y Senador por designación real
• Josep Trueta Raspall, médicu.
• Pere Ventayol Suau, farmacéuticu ya historiador mallorquín.

Ver tamién

• Clasificación académica d'universidaes d'España
• Ranking d'universidaes españoles
• Universidaes españoles nel Sieglu d'Oru
• Zona Universitaria de Barcelona

Referencies

1. «QS World University Rankings® 2016-2017». Consultáu'l 6 de marzu de 2017.
2. «Academic Ranking of World Universities 2016». Archiváu dende l'orixinal, el 2020-06-01. Consultáu'l 6 de marzu de 2017.
3. «SCImago institutions rankings 2016». Consultáu'l 6 de marzu de 2017.
4. CRUE (2008). «La universidá española en cifres 2008». Consultáu'l 16 de mayu de 2014.
5. Shanghai Jiao Tong University. «Academic Ranking of World Universities 2014: Spain». Archiváu dende l'orixinal, el 2017-11-23. Consultáu'l 6 de xunetu de 2015.
6. QS Quacquarelli Symonds. «QS World University Ranking 2014-2015: Spain». Consultáu'l 5 de xunetu de 2015.
7. Leiden Ranking. «Leiden Ranking». Consultáu'l 6 de xunetu de 2015.
8. Times Higher Education. «World University Ranking: Spain». Consultáu'l 6 de xunetu de 2015.
9. Buela-Casal, 2014, p. 153.
10. Scimago Lab. «Scimago Institutions Ranking Global 2013». Archiváu dende l'orixinal, el 24 de payares de 2015. Consultáu'l 22 de mayu de 2014.

Bibliografía

• Buela-Casal, Gualberto (2014). «Ranking 2012 d'investigación de les universidaes públiques españoles». Psicothema 26 (2):  páxs. 149-158. ISSN 0214-9915. http://www.psicothema.com/pdf/4172.pdf. 

Enllaces esternos

• Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Universidá de Barcelona.

• Páxina web oficial (en catalán, castellanu, inglés)

• [1]
• [2]
• [3]